روزهای آغاز سال تحصیلی همواره با خاطره‌هایی ماندگار برای دانش‌آموزان همراه است. امسال نیز در یکی از مدارس یاسوج، مراسمی با اجرای موسیقی محلی و همراهی دانش‌آموزان برگزار شد؛ مراسمی که قرار بود سرشار از شور و نشاط باشد اما برخی حاشیه‌ها باعث شد تا به جای تمرکز بر پیام اصلی آن ــ یعنی ایجاد فضایی شاد و امیدبخش در مدرسه ــ به حاشیه‌هایی مانند «رقص» و «اجرای نامتعارف» تقلیل یابد.

پیش از هر چیز باید بپذیریم که مدرسه فقط محل آموزش کتاب‌های درسی نیست؛ مدرسه جایی برای پرورش روح، ذهن و مهارت‌های اجتماعی کودکان و نوجوانان است. محیط خشک و بدون نشاط، دانش‌آموزانی بی‌انگیزه و منفعل تربیت می‌کند. اجرای یک قطعه محلی لُری و همراهی دانش‌آموزان با دست زدن و شادی کردن، نمی‌تواند برچسب «ناهنجاری» بگیرد؛ بلکه بازتابی از فرهنگ بومی، همبستگی اجتماعی و احترام به هویت محلی است.

از سوی دیگر، نمی‌توان نادیده گرفت که استان کهگیلویه و بویراحمد با انواع آسیب‌های اجتماعی مواجه است؛ از نرخ بالای بیکاری جوانان گرفته تا اعتیاد، ترک تحصیل و حتی آمار نگران‌کننده خودکشی در برخی مناطق. تجربه نشان داده است که فضای شاد و بانشاط آموزشی می‌تواند یکی از راهکارهای پیشگیرانه برای کاهش گرایش نوجوانان به آسیب‌های اجتماعی باشد. دانش‌آموزی که در مدرسه احساس تعلق، شادی و امید کند، کمتر در معرض انزوا، افسردگی یا رفتارهای پرخطر و خودآزاری قرار می‌گیرد.

شادی در چارچوب قانون و اخلاق، نه تنها مذموم نیست بلکه یک ضرورت تربیتی و اجتماعی است. اگر در این مراسم شئونات رعایت شده و همه‌چیز در چهارچوب مدرسه و زیر نظر مسئولان برگزار شده، نباید از آن تصویری منفی ساخته شود. در بسیاری از کشورها، مدارس با استفاده از موسیقی و جشن‌های کوچک، انگیزه یادگیری را در دانش‌آموزان تقویت می‌کنند. چرا این حق ساده برای فرزندان ما باید به موضوعی جنجالی تبدیل شود؟

در نهایت، شایسته است مسئولان به جای دامن زدن به حاشیه‌ها، زمینه را برای برگزاری برنامه‌های شاد، سالم و خلاقانه در مدارس فراهم کنند. نشاط مدرسه‌ای نه یک تهدید، بلکه راهی برای مقابله با آسیب‌های اجتماعی از جمله خودکشی، اعتیاد و ترک تحصیل است.

روز اول مهر باید روز لبخند و امید باشد. بگذاریم کودکان این سرزمین در محیطی شاد، مسئولیت‌پذیر و هویت‌مند رشد کنند. شادی حق دانش‌آموزان است، و دفاع از این حق وظیفه همه ماست.