افتونیوز؛ 

پروژه‌ای نیمه‌جان، مسئولانی بی‌توجه

نه کمبود بودجه مقصر است، نه نبود نیروی انسانی؛

مسئله اصلی یک چیز است: بی‌کفایتی در تصمیم‌گیری، ضعف در اجرا، و اهمال‌کاری در جانمایی حیاتی‌ترین بخش پروژه؛ مخزن شماره یک.

پروژه آبرسانی به چهار شهر کهگیلویه بزرگ، با عنوانی پرطمطراق و امیدبخش، در سال ۱۳۹۶ کلید خورد. قرار بود تا پایان سال ۱۴۰۰، آبی گوارا و امیدبخش به خانه‌های مردم این مناطق برسد. اما امروز، در میانه سال ۱۴۰۴ هجری شمسی، این پروژه در آستانه تعطیلی است. مردم همچنان تشنه‌اند.

اما مشکل دقیقاً کجاست؟

جانمایی مخزن اول؛ گره کور پروژه

از پنج مخزن و سه ایستگاه پمپاژ پیش‌بینی‌شده، تنها مخزن شماره یک و ایستگاه پمپاژ اول در بلاتکلیفی مطلق به سر می‌برند. چهار مخزن دیگر تکمیل شده‌اند. تنها ۲.۵ کیلومتر از مسیر فاز اول باقی مانده، اما این دو نقطه کلیدی، به‌دلیل بی‌برنامگی در جانمایی، کل پروژه را زمین‌گیر کرده‌اند.

در سرزمینی که انبوهی از زمین‌های منابع طبیعی بلااستفاده مانده، چگونه ممکن است هنوز برای جانمایی یک مخزن به توافق نرسیده باشند؟

چرا مسئولان پروژه، مدیران منابع طبیعی و بزرگان محلی پای کار نمی‌آیند؟

چرا مذاکره‌ای جدی با مردم و ذی‌نفعان انجام نمی‌شود؟

مگر نه اینکه وظیفه مسئولان، گره‌گشایی از این بن‌بست‌هاست، نه تبدیل آن‌ها به بهانه‌ای برای توقف کار؟

نیروی انسانی؛ تعدیل در بحران

از ۱۳۰ نیروی فعال پروژه، تنها ۶۰ نفر باقی مانده‌اند.

در شرایطی که این طرح نیازمند شتاب و بسیج عمومی نیروهاست، شاهد تعدیل گسترده نیرو هستیم.

این یعنی پروژه در سراشیبی تعطیلی‌ست؛ این یعنی امیدها دارد زیر خاک وعده‌ها دفن می‌شود.

پول هست، اما فقط برای گچساران

در کمال ناباوری، مدیرکل آب و فاضلاب استان، آقای مصلح، اعتبارات را به سمت پروژه‌های گچساران سرازیر کرده است. چرا؟ چون گچساران نماینده‌ای مقتدر، جسور و کاربلد مانند تاج‌گردون دارد؛

و کهگیلویه، همچنان با نماینده‌ای منفعل، نظاره‌گر جان دادن پروژه‌های حیاتی‌اش است.

کهگیلویه بزرگ، با مردمانی صبور و مظلوم، باز هم در صف انتظار نگه داشته شده.

ظلم پنهان، همان ظلمی‌ست که در توزیع منابع به نفع مراکز قدرت صورت می‌گیرد.

سرنوشت مبهم بودجه و پیمانکار

آخرین مبلغ دریافتی از سوی موسسه فجر مربوط به دیروز است. اما سایر اعتبارات؟

تماماً اوراق با سررسیدهای یک‌ساله، دوساله، حتی سه‌ساله!

یعنی پول نقدی در کار نیست. اگر موسسه فجر پروژه را رها کند، این طرح برای سال‌ها خاک خواهد خورد.

جالب‌تر اینکه هنوز حدود ۶۰ درصد از تجهیزات ضروری مانند پمپ، لوله، شیرآلات و… خریداری نشده‌اند.

این یعنی نه‌تنها کار خوابیده، بلکه در صورت توقف پیمانکار، ادامه پروژه تقریباً غیرممکن خواهد شد.

بازدید بی‌فایده استاندار

استاندار از مخزن پنج بازدید کرده، اما هیچ اطلاعی از کلیت پروژه و گره‌های فنی ندارد.

وقتی عالی‌ترین مقام اجرایی استان، بدون شناخت دقیق از مشکل، فقط بازدید می‌کند، عکس می‌گیرد و بلف می‌زند، نتیجه‌اش می‌شود ادامه بحران و تشدید سردرگمی.

وقتی استاندار، مدیرانی را منصوب می‌کند که بدیهی‌ترین مسائل را از او پنهان می‌کنند، جزئیات را به او نمی‌گویند و از ضعف مدیریتی‌اش نهایت سوءاستفاده را می‌برند، آیا می‌توان انتظاری جز تعطیلی پروژه‌ها و بن‌بست خدمات داشت؟

گرچه پرداختن به ضعف‌های مدیریتی استاندار در این مجال نمی‌گنجد، اما به‌زودی، مطلبی مفصل در همین زمینه به سمع و نظر مردم خواهد رسید.

چه باید کرد؟

۱. استاندار و مدیرکل آبفای استان باید پاسخگو باشند.

توضیح دهند که چرا برای جانمایی مخزن اول اقدامی نمی‌کنند؟

۲. موسسه فجر باید با شفافیت کامل، وضعیت مالی، پیشرفت فیزیکی، تجهیزات خریداری‌شده و... پروژه را اعلام کند.

۳. مردم و نخبگان کهگیلویه باید از نمایندگان خود، مطالبه‌ای جدی، بی‌ملاحظه و فوری داشته باشند.

این پروژه، آب و نان مردم است، نه برگ بازی در منازعات سیاسی.

۴. رسانه‌های مردمی و خبرنگاران شرافتمند که دغدغه مردم دارند و قلم خود را به بهای ناچیز نمی‌فروشند، باید هر هفته وضعیت این پروژه را پیگیری کرده و حقیقت را بی‌وقفه افشا کنند.

این پروژه را به حال خود رها نکنیم.

آبرسانی به چهار شهر کهگیلویه، نماد بی‌تدبیری مدیریتی در یک دهه گذشته است.

اما می‌تواند، با اندکی عزم و شرافت در مسئولیت‌پذیری، به نمونه‌ای از نجات در لحظه آخر تبدیل شود.

تا دیر نشده، کاری کنید.

مردم، حق دارند آب داشته باشند.

حق دارند از سرنوشت پروژه‌ای که این‌همه به آن امید بسته‌اند، مطلع باشند.

تاریخ مصرف وعده‌های پوچ شما مسئولین، سپری شده و دیگر برای مردم تازگی ندارد.

سید آیت شفایی