افتونیوز| با نگاهی به وضعیت پروژه‌های عمرانی و خدماتی در شهرستان کهگیلویه، که بسیاری از آن‌ها از سالیان گذشته تاکنون آغاز شده‌اند اما همچنان به سرانجام نرسیده‌اند، می‌توان دریافت که این روند فرسایشی، توسعه را به تأخیر انداخته و منابع را هدر داده است.

مدیران اجرایی شهرستان باید رویکرد پروژه‌محور را به‌عنوان یک راهبرد اصلی در دستور کار قرار دهند و فرماندار کهگیلویه به‌عنوان عالی‌ترین مقام دولتی شهرستان، با نظارت جدی و دریافت گزارش‌های مستمر از پیشرفت پروژه‌ها، روند مدیریت را از حالت ایستا به مسیر فعال و هدفمند سوق دهد.

پروژه‌محوری (Project-based approach) یا رویکرد پروژه‌محور، شیوه‌ای در برنامه‌ریزی و مدیریت است که در آن تمام فعالیت‌ها، منابع، زمان‌بندی‌ها و اهداف، حول محور پروژه‌های مشخص، اولویت‌دار و زمان‌دار سازمان‌دهی می‌شوند.

به بیان ساده‌تر، در این رویکرد، کارها به جای انجام وظایف پراکنده یا اقدامات بخشی، بر مبنای پروژه‌هایی تعریف می‌شوند که خروجی آن‌ها مشخص، مسیر آن‌ها روشن و پایان آن‌ها قابل اندازه‌گیری است.

در سطح مدیریت محلی، پروژه‌محوری به‌معنای آن است که هر نیاز یا مسئله شهرستانی، به‌صورت یک پروژه مستقل با هدف، زمان‌بندی، بودجه و مسئول مشخص طراحی و اجرا شود و در پایان نیز مورد ارزیابی قرار گیرد.

این در حالی است که در شهرستان‌های کهگیلویه بزرگ شامل کهگیلویه، بهمئی، چرام و لنده ـ به‌ویژه شهرستان کهگیلویه ـ با وجود آنکه نیازها از مدت‌ها قبل شناسایی و بارها اعلام شده‌اند، هیچ‌گاه این نیازها به‌صورت دقیق و اجرایی اولویت‌بندی نشده‌اند.

نتیجه آن، آغاز ده‌ها پروژه پراکنده، هم‌زمان و بی‌برنامه است که اکنون موجب انباشت پروژه‌های نیمه‌تمام، اتلاف منابع و فرسایش اعتماد عمومی شده‌اند.

از سوی دیگر، مشکلات مزمن و حل‌نشده شهرستان، به‌دلیل انباشت در گذر زمان، امروز به بحران‌هایی عمیق‌تر تبدیل شده‌اند که رفع آن‌ها نیازمند منابع بیشتر، زمان طولانی‌تر و انرژی مضاعف‌تر است.

شدت بحران تا جایی پیش رفته که ریاست سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان کهگیلویه و بویراحمد در نشست اخیر شورای برنامه‌ریزی استان، به‌صراحت اعلام کرد:

«کلنگ‌زنی هر پروژه جدید در شهرستان کهگیلویه تا اطلاع ثانوی ممنوع است.»

این تصمیم، نشان‌دهنده عمق چالش ناشی از پروژه‌های نیمه‌تمام و فشار آن بر مدیریت شهرستان است.

به‌عنوان نمونه، در حوزه آب‌رسانی، اگر تمرکز مدیران تنها بر تکمیل پروژه آب‌رسانی به چهار شهرستان معطوف می‌شد، احتمالاً امروز این بحران به پایان رسیده بود.

یا در بخش کشاورزی، پروژه بزرگ آب‌رسانی به حومه غربی دهدشت سال‌هاست راکد مانده، در حالی‌که تکمیل آن می‌توانست تحولی اساسی در تأمین آب کشاورزی منطقه ایجاد کند.

با وجود این، پروژه‌های دیگری همچون سد کوهبرد وارد فاز اول شده و نیمه‌کاره مانده‌اند، بی‌آنکه برنامه روشنی برای ادامه آن‌ها وجود داشته باشد. در همین حال، سد سرپری نیز در حال اجراست.

این‌ها تنها نمونه‌ای از ابرپروژه‌های نیمه‌تمام کهگیلویه هستند؛ پروژه‌هایی که نه به نتیجه رسیده‌اند و نه پاسخگوی نیازهای اساسی منطقه بوده‌اند، اما همچنان از منابع مالی و انسانی بهره می‌برند و امید عمومی را فرسوده می‌کنند.

قطعاً تمرکز بر یک پروژه، نیازمند جسارت مدیریتی، برنامه‌ریزی شفاف و عبور از ملاحظات سیاسی و اداری است. اما خروجی آن می‌تواند نه‌فقط نویدبخش توسعه، بلکه آغاز خروج از محرومیت تاریخی منطقه باشد.

پروژه‌های فرسایشی با عمر طولانی و وضعیت بلاتکلیف، اکنون به پاشنه‌آشیل مدیریت شهرستان تبدیل شده‌اند. بدون تصمیمی قاطع، شجاعانه و اولویت‌محور، نمی‌توان چشم‌انداز روشنی برای پیشرفت متصور بود.

شاید اکنون زمان آن فرارسیده که هر اداره، هر نهاد و هر دستگاه اجرایی در کهگیلویه، تنها بر یک پروژه مشخص تمرکز کند؛ پروژه‌ای که نه‌تنها برای مردم قابل لمس باشد، بلکه تا پایان اجرا شود.

تنها از این مسیر است که می‌توان از چرخه باطل کلنگ‌زنی و رهاسازی پروژه‌ها خارج شد و گامی واقعی به‌سوی توسعه برداشت.