شعر «پسرم تا همیشه کودک باش» حسن بهرامی
 

آرزو میکنم پدر نشوی پسرم تا همیشه کودک باش 
غنچه در غنچه بال بال بزن مثل یک بچه کفشدوزک باش

 بزن از کیف مدرسه بیرون بپر از روی دفتر مشقت
تپه تا تپه هی بدو و بدو قیژ بردار و بادبادک باش

شکلات و خروس و قوری را سبز و سبز و بنفش رنگ بزن
قاطی جیک جیک گنجشک و محو بوی سفید لک لک باش

آب را باز کن توی وان و با خودت لخت آب بازی کن
سر ببر زیر آب و ماهی شو نوک بزن توی وان و اردک باش 

دل به دود و دروغ شهر نده خنده‌ات را به اخم و قهر نده 
شکل این روستای کاهگلی ساده و مهربان و کوچک باش 

من و مامان به تو ستم کردیم که به دنیای رنجت آوردیم
فکر دیوانه‌های گنده نباش هی بکش جیغ و جیرجیرک باش 

 صبح تا عصر هی بریز و بپاش روی قانون انضباط بشاش
بره‌ی نازنین نادانم عاشق جنگل لواشک باش

چاره‌ای نیست جز بزرگ شدن پس بیا و به جای گرگ شدن
توی لاک خودت بمان و بمان لاک‌پشتی صبور و زیرک باش