اَفتونیوز| یعقوب درویشیان فعال اجتماعی و سیاسی در یادداشتی نوشت: 

ابتدا با عرض ادب و احترام خدمت  مخاطبین محترم ، عرض تسلیت به خانواده ی محترم و داغ دیده ی حادثه ی تصادف خودرو در تنگه ی پیرزال ..

ورود به حوزه‌ی راه و راهداری و آسیب شناسی نقاط ضعف اعم از نیروی انسانی تا عدم تخصیص بودجه ی متناسب با گستردگی جغرافیای کهگیلویه ی بزرگ در جهت عمران، نوسازی، بازسازی و نگهداری راه های چهار شهرستان ، بازسازی ناوگان حمل و نقل عمومی، عدم نظارت مدیران و سایر پارامترهای موجود و حادثه ساز در جاده های کهگیلویه ی بزرگ، نیاز به زمان و تخصص ویژه ای دارد و البته همراهی مدیرانی شایسته و اقداماتی جهادی که در این مقال آنچه بدیهیات می‌باشد را به ضرورت بیان می داریم باشد که از تعصب دوری کنیم و بپذیریم آنچه را باید...

همه ی مردم در جاده ها تردد دارند و یقینا جان و اموال آنان در معرض خطر قرار می گیرد که حاکمیت و دولت برای حفظ و در امان نگاه داشتن جان و مال مردم، نهادهایی همچون پلیس راهور و ادارات راه و راهداری را تعریف و تأسیس نموده و با اختصاص ردیف بودجه از درآمدهای کشور و اخذ مالیات از مردم جهت پرداخت حقوق و بیمه ی این تشکیلات، این نهاد ها را موظف و مکلف به تامین امنیت و رفاه حال جامعه نموده است که برخی کم کاری ها باعث می شود تا افرادی در این چرخه ی معیوب مصیبت ببینند و برخی ها سودها ببرند.

اما نخست: جای تأسف دارد که کسانی به عنوان رسانه، کُنشگر اجتماعی و مطالبات مدنی وارد مباحثی شده اند و گاهی اذهان عمومی را تهییج می نمایند ولی در حوادث جاده ای سکوت اختیار کرده اند و همچون بره هایی رام ، به آرامش روزگار می گذرانند..

اولین مطلب مهم نبود نظارت بر عملکرد مدیران شهرستانهای مذکور و ضعف عملکرد دستگاه های راه و راهداری می باشد که همین جا ضمن ناتوانی برخی مدیران این دو نهاد، افرادی که در انتصاب این آقایان چانه زنی و حتی امضاء داشته اند را کمتر از این مدیران مقصر نمی دانیم و از این همه قصور و ضعف دل چرکین و آزرده خاطریم.

حادثه ی اواخر اسفندماه و سقوط خودرو به پایین دست در سیلابی وحشتناک، قطعا زنگ خطری بود برای هوشیاری مجموعه ی راه و راهداری و حتی فرماندار چرام. افسوس که غفلت آنان به مرگ بانویی جوان انجامید تا ضعف و ناتوانی آنان را هیچ استدلالی ، توجیه پذیر نکند.

از پل شاه بهرام تا شهرک بناری و از پل نازمکان تا شمس آباد و باغچه ی سادات و نهایتا تا دهستان بردیان، هر لحظه آبستن حادثه ای ناگوار خواهد بود تا مجددا مسولیت را هوشیار نماید.

در مورد تنگه ی پیرزال که راه ارتباطی چرام به مرکز استان می‌باشد و در سال های اخیر به جاده ای توریستی در ایام خاص و مسیری صنعتی در دوسال اخیر مبدل گشته است چگونه سخن بگوییم تا انسان های فهیم بر ما خرده نگیرند؟؟

آیا اهمیت این راه غیر استاندارد و حجم تردد آن برای مسوولان شهرستانی و استانی قابل کتمان است؟ تا کی اغماض و ترک فعل مسوولان ، جامعه را عزادار می نماید؟

عبور خط لوله ی یک گاز سراسری از مسیر تنگه ی پیرزال و تردد مردم به سرفاریاب و سرحدات و مرکز استان و اکنون معادن بوکسیت از مشخصه های اصلی این راه توسعه نیافته است.

حجم بالای ترافیک و عدم رعایت مقررات  ترافیکی ، عدم نگهداری مناسب، عدم گسترش زیر ساخت ها در این مسیر و خصوصا اینکه در دو ماه سال ، به عنوان ایل راه عشایری نیز مورد استفاده قرار می گیرد از مهم ترین معضلات این مسیر می‌باشد.

مردم در روزهای برفی به جوخانه میروند و در روزهای بارانی و تعطیل به تنگه و امامزادگان  واقع در این مسیر، مسولان هم برای لذت بردن از آب و هوای معتدل و خنک از این مسیر به ماموریت ها و جلسات استانی... چه کسی از عرض کم و نبود علایم راهنمایی و راهداری و آسفالت قدیمی و گاهی تردد ماشین های سنگین به خاطر کارخانه ی شن و ماسه در بالادست تنگه و استهلاک بالای این مسیر بی خبر و غافل مانده است؟؟

آیا هیاهوی نمایندگان ادوار برای ساخت واریانت آب حیات را یادمان مانده است؟

اخذ مالیات از شرکت ملی گاز، اخذ عوارض از معادن و کارخانه جات بالادست تنگه و هزینه کرد منابع را چطور؟

اکنون که سایه ی مرگ را احساس می کنیم و شاهد داغدار شدن جامعه هستیم، تکلیف چیست؟

یک روز تنگ چویل دیشموک، چندین سال بردیان تا لیرتلخک، مرگ عزیزانمان از تالار پردیس تا میدان شهید ضیایی، سه  راهی مرگبار طولیان و در ادامه ورودی شهر از سمت پتروشیمی، تقاطع جاده ی اصفهان و سوق و ورودی دهدشت از سمت سوق و همه جاده های اصلی و فرعی داغدارمان نموده است...جان و مال شهروندان را گرفته است.. دریغ از تسلیت مسوولان..

در چرام ، رانندگان خودسرانه کرایه های بین شهری را افزایش داده اند و حمل و نقل جاده ای را کسری از اعشارشان حساب نکردند، مردم متضرر می شوند،تصادف می شود، مردم ضرر می دهند، حادثه ای اتفاق میافتد ، مردم جان می دهند..

مسوولان کجا هستند؟ از دادستان محترم عاجزانه خواهشمندیم به عنوان مدعی العموم به موضوع ترک فعل مدیران و مجموعه های مرتبط خصوصا در روزهای حساس و آماده باش ورود نمایند و دادخواهی کنند.

از نماینده ی محترم در مجلس شورای اسلامی، انتظار میرود بدون هیچ تعارفی به سلطه ی مدیران ناشایست در این حوزه ها پایان بدهند.

از مردم و جامعه خواهشمندم با ورود به حواشی قومیت و سیاست ، اصل را فراموش نکنند و مطالبه گر حقوق اولیه شأن باشند.

بابت پراکنده گویی معذورم ، از اندوهی بی نهایت رنج میبرم بسا که مقتول بعدی این جاده ها و غفلت این نام مدیران ، من و شما باشیم

پس لطفا: در جامعه ای که مدیران اش خواب هستند، شهروندان بیداری باشیم.