اَفتونیوز| صیاد خردمند: این روزها در فضای اینستاگرام یک چالش مجازی به نام  «ما اینجا زندگی می کنیم» راه افتاده است، در این چالش هر فرد سعی می کند با معرفی محل زندگی خود امتیازات و ویژگی های محل  زندگی اش را برای  مخاطبان و دیگرانی که مطلع نیستند روشن سازد.

در واقع در  این چالش نوعی کری خوانی و به رخ کشیدن  خصیصه ها و امتیازات  محل زندگی  مطرح است.

این چالش اخیرا به استان ما نیز رسیده و  بلاگر های مجازی در شهرهای مختلف مانند گچساران و یاسوج از خوبی های شهر و دیار خود می گویند.

اما تلخی ماجرا آنجاست که در کهگیلویه بصورت عام و دهدشت بصورت خاص هیچ کس وارد این چالش نمی شود، چرا که شهر و دیار از رنگ و رو رفته ما هیچ چیزی برای عرضه به مخاطب ندارد.

لاجرم اگر بخواهیم اگر شهر و دیار خود بنویسیم باید بگویم ما دهدشت زندگی می کنیم، اینجا پدیده ای به نام  زنان گوجه چین وجود دارد، ما دهدشت زندگی می کنیم، اینجا چهره های تکراری از رفتن به  مجلس  سیراب نمی شوند، ما دهدشت زندگی می کنیم، اینجا نماینده ای داریم که بعد از ۶ دوره حضور در مجلس تازه می‌خواهد برای دوره آینده برنامه بدهد،

ما دهدشت زندگی می کنیم، اینجا همه پروژه ها تعطیل است،

ما دهدشت زندگی می کنیم، اینجا آب  توسط شهرستان همسایه به یغما میرود.

ما دهدشت زندگی می کنیم،  فضای شهری چند دهه بدون تغییر مانده است.

ما دهدشت زندگی می کنیم،  اینجا جوانان بیکار به یزد و عسلویه کوچ کرده اند.

ما دهدشت زندگی می کنیم، اینجا آمار اعتیاد و خودکشی در حال افزایش است‌.

ما دهدشت زندگی می کنیم،  اینجا هیچ پارک و محل تفریحی  در شهر نیست.

ما دهدشت زندگی می کنیم، اینجا ناامیدی و مشکلات معیشتی جز لاینفک روز مره ماست.

ما دهدشت زندگی می کنیم، اینجا هیچ چیزی وجود ندارد.