اَفتونیوز| یادداشت مخاطب: نیمه اول اسفندماه سال جاری شاهد جدالی بین دو جریان اجتماعی و سیاسی خواهیم بود که ممکن است انتخابات را از آن‌چه پیش‌بینی می‌شود، پرشورتر کند.

کرسی نمایندگی شهرستان‌های چهارگانه کهگیلویه، بهمئی، چرام و لنده در حال حاضر تحت سلطه جریانی گذشته‌گرا با شاخص‌های قبیله‌گرایانه قرار دارد، چندان دور از انتظار نیست که به ورطه سقوط اقتصادی بیفتد. وضعیتی که دهه‌ها نیاز به برنامه‌ریزی دارد تا شاید بتوان به جایگاهی که امروز قرار دارد برسد. همان اتفاقی که در جریان هشت‌ساله ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد در شکلی کلان‌تر برای کل کشور رخ داد. در حالی که بخت با شهردار پیشین تهران یار شده و قیمت جهانی نفت افزایشی معنادار یافته و فرصتی برای جهش اقتصادی فراهم شده بود، احمدی‌نژاد در کوتاه‌ترین زمان با ادعاهای نامعقول و شیوه‌ مدیریتی‌اش همه را بر باد داده و تمامی شاخص‌های اقتصادی را نزول داد. همان زمان بسیاری از کارشناسان بیان کردند که تنها فرصت توسعه در ایران از بین رفت.

حالا نیز شرایط مناسبی در نتیجه‌ی نگاه ویژه‌ی دولت به مناطق محروم فراهم شده است و چنانچه نمایندگان کارآمدی بر کرسی‌های بهارستان تکیه بزنند می‌توانند وضعیت نامطلوب کنونی را به سمت توسعه هل بدهند. اما آن‌چه تاکنون مشاهده می‌شود حضور جریانی است که با وجود تفاوت‌های کارگزاران آن، می‌توان برچسب «جریان ارتجاع» بر آن نهاد. حضور آنها در بهارستان همان بلایی را بر سر کهگیلویه خواهد آورد که احمدی‌نژد بر کل کشور وارد کرد. واضح است واژه ‌‌«جریان» مختصاتی دارد که شاید اطلاق آن بر چند چهره مجزا از هم موضوعیت نداشته باشد، اما ما با اغماض برای توصیف این چند نفر بنا به دلایلی از این واژه استفاده می‌کنیم.

در مقابل جریان ارتجاع، جریان دیگری در حال شکل‌گیری است که بر آن نام «نوگرایی» نهاده‌ایم. در حالی که مرتجعین در سال‌های گذشته بسیار فربه شده و بسیاری از مناصب دولتی را در اختیار دارند و با حمایتی که از طرف برخی از سرمایه‌داران پشت سر خود دارند، مجلس را تبدیل به ملک موروثی خود کرده‌اند. به‌گونه‌ای که حتی تصور قرار گرفتن در مقابل این جریان برای بسیاری از کارشناسان هم سخت شده است. در نتیجه‌ی پول‌پاشی‌ها، دخالت‌های نامتعارف و خارج از ضابطه در چینش نیروهای اداری و همچنین استخدام‌های فله‌ای، نوعی پایگاه اجتماعی رانتی برای این جریان شکل گرفته، به‌گونه‌ای که برخی از جوانان به امید قول‌هایی که سران این جریان به آنها داده‌اند، به سمت‌شان بروند. اما تجربه گذشته نشان داده اغلب این قول‌ها واهی بوده و موهبت جریان ارتجاع تنها محدود به نزدیکانشان بوده است. بنابراین گذر از این جریان واجب و ضروری است، چرا که بخش عمده‌ی نیازهای این حوزه انتخابیه با حضور جریان ارتجاع نه‌تنها برآورده نمی‌شود، بلکه از تحقق آنها نیز جلوگیری خواهد شد.

اما همان‌طور که گفته شد برخی از جوانان که مجهز به علم روز دنیا هستند، شجاعت حضور در مقابل مرتجعین را یافته و اعلام حضور کرده‌اند. این در حالی است که تا پیش از این تصور می‌شد انتخابات کهگیلویه در سلطه یک سه‌ضلعی است، حالا با حضور این جوانان، معادله انتخاباتی به هم خورده و سه‌ضلعی گذشته یکدست شده و خود یک قطب از انتخابات را شامل می‌شوند. قطب دیگر انتخابات همین جوانان نوگرا هستند که هژمونی جریان ارتجاع را به چالش کشیده‌اند. رهبری جریان نخست با سید محمد موحد و سرآمد جریان نوگرا افرادی همچون  اندرزیان،دهبانی، سعادتیان، صلاحت پور، رایگان  است.

در کمتر از دو ماهی که تا ۱۱ اسفندماه باقی مانده، جریان ارتجاع از تمامی امکانات خود بهره خواهد برد تا جریان نوگرا را کم‌فروغ نشان دهد. اما اگر وضعیت به همین صورت پیش برود، شاهد ریزش بسیاری در پایگاه رأی جریان ارتجاع خواهیم بود. کمااینکه در حال حاضر گسست‌های عمیقی بین خود سران ارتجاع ایجاد شده که به نظر نمی‌رسد بتوانند آن را رفع کنند. اما نوگرایان می‌توانند با  شناخت دقیقی از ابزارهای مدرن، مدیریت جدید و استراتژی‌های توسعه دارند. همچنین نحوه استفاده کارآمد از رسانه‌ها را نیز آموزش دیده‌اند، چیزی که در بین جریان مقابل دیده نمی‌شود. اما با این‌حال باید دید در روزهای پیش رو هر دو جریان از چه ابزارهایی استفاده می‌کنند تا شوری دور از انتظار به انتخابات بدهند.

این یادداشت از سری مطالب مخاطبان است و انتشار آن به معنای رد یا تایید تمامی یا بخشی از آن نمی باشد.