یکی از پیش‌نیازهای توسعه برای هر منطقه‌ای، توسعه راه‌های ارتباطی ست و استان کهگیلویه و بویراحمد نه تنها از این اصل مستثنی نیست بلکه از دیر باز میتوان گفت عامل اصلی عقب‌ماندگی این استان و به خصوص حوزه مرکزی این استان را، صعب العبور بودن و فقدان راه‌ارتباطی با دیگر مناطق کشور و به تبع آن نبود خدمات رفاهی و آموزشی دانست.

بعد از انقلاب، تصمیم بر این شد که قبل از هر چیزی ابتدا تکلیف راه‌های ارتباطی استان چه با بیرون و چه راه‌های ارتباطی روستاهها و شهرها مشخص گردد تا بتوان به مردم خدمات دیگری همچون آب، برق و گاز، تلفن را به صورت بهتر و راحت‌تر ارائه داد و به تبع آن شاهد توسعه روستا‌ها و شهرها در دیگر بخش‌ها همچون آموزش باشیم. بر این اساس در بخش سردسیری و کوهستانی استان یعنی در مرکز استان شهرستان بویراحمد، بر چهار مسیر ارتباطی یاسوج _ شیراز، یاسوج_ اصفهان، یاسوج گچساران، و مسیر پاتاوه به دهدشت تمرکز گردید و مطالعه بر این مسیرها برای طراحی این چهار مسیر که از قبل نیز مطالعاتی انجام شده بود و دارای طرح‌هایی بودند در دستور کار قرار گرفت.

مسیر پاتاوه به دهدشت که در اصل مسیر ارتباطی و اتصال دهدشت به جاده یاسوج  - اصفهان می باشد و در ادامه مسیر شهرضا - سمیرم - بهبهان تعریف شده است به این اسم نامگداری شده بود و به عنوان یکی از مهمترین محورهای مواصلاتی جهت رفع بخشی از بن‌بست‌ها و محرومیت استان در نظر گرفته شد.

ساخت این مسیر در سال ۱۳۷۳ در سفر رهبری به استان کهگیلویه و بویراحمد مصوب و یک سال بعد در سال 74عملیات اجرایی آن آغاز شد.

این مسیر که ۱۳۶ کیلومتر طول دارد به کریدور مرکز به جنوب مشهور است و در ادامه به کریدور شمال - جنوب وصل میشود و در حقیقت خود به بخشی از کریدور شمال - جنوب محسوب میشود در طول این سال‌ها همیشه توسط مسئولان ذی‌ربط استانی و ملی جز پروژه‌های اولویت‌دار و مهم کشور معرفی شده است.

این پروژه، بخش‌های زیادی از شهرستان‌های دنا،، بویراحمد، مارگون ، کهگیلویه و لنده و تقریبا حدود تعداد ۴۰۰روستا را در مسیر خود تا دهدشت و بهبهان پوشش میدهد شامل ۱۲ تونل، ۱۳ پل، ۲۳ کیلومتر دیوار بتنی برای جلوگیری از ریزش‌ها، ۸۳ درصد مسیر کوهستانی، ۱۵ درصد تپه ماهور و ۲ درصد دشت بوده است و ۶۵ کیلومتر مسیر پاتاوه _ بهبهان را کاهش میدهد و باعث کاهش قابل توجه مسیرهای درون استانی از جمله بخش‌های چاروسا، دیشموک، لنده با یکدیگر و با مرکز استان خواهد شد. 

از اهداف این پروژه میتوان به کاهش نقاط حادثه اخیز استان، کاهش زمان سفر، صرفه جویی در مصرف سوخت، محرومیت‌زدایی، تقویت ارتباطات و تعاملات اجتماعی، رونق گردشگری، افزایش توان ترانزیتی، ارتباط موثر بین استان‌های مرکزی و بنادر جنوب کشور و در نهایت توسعه و رونق اقتصادی اشاره کرد..

علی‌رغم اولویت‌دار خواندن این پروژه بزرگ ملی، در عمل شاهد بودیم پروژه‌ای که قرار بود ده ساله به مرحله بهره برداری برسد بعد از ۲۷ سال به بهره برداری رسیده است پروژه‌ای که چند برابر مبلغ اولیه پیمان، هزینه‌بر بوده است و به نقل مسئولین مربوطه به پول امروز تقریبا ۱۰ هزار میلیارد تومان هزینه اجرای این پروژه بوده است. پس مسئولان مربوطه نسبت به دو فاکتور مهم زمان اجرای پروژه و هزینه اتمام پروژه، نمره قبولی نخواهند گرفت و اما در بحث کیفیت یکی دیگر از سه فاکتور مهم پروژه‌های اجرایی، باید گفت بر اساس مشاهدات میدانی و برخی خبرها و طولانی شدن زمان اجرای پروژه، نمره خوبی نخواهند گرفت‌. یعنی مسیری که در سال ۱۴۰۲ افتتاح میشود و باید مطابق با استانداردهای روز باشد نه تنها در بخش‌هایی از مسیر مانند تونل‌ها و نقاط دیگر، از ایمنی کافی برخوردار نیست بلکه قبل از اتمام کامل پروژه و برطرف کردن نقاط حادثه خیز، مانند تقاطع غیر هم‌سطح روستای گندیخوری ( نقطه اتصال به مسیر یاسوج - اصفهان) اقدام به افتتاح نمایشی مسیر میکنند و مردم را برای عبور و مرور به یک مسیر غیر استاندارد و تکمیل نشده هدایت میکنند.

 این موضوع دردی بی‌درمان است یعنی با وجود اینکه زمان و هزینه پروژه چند برابر شده و انتطار میرفت با بالا رفتن هزینه و زمان اجرا حداقل مسیر کیفیت اجرای قابل قبولی داشته باشد و با استانداردهای روز مطابقت کند و به صورت کامل تکمیل و در اختیار حمل و نقل مردم قرار بگیرد چنین اتفاقی نیفتاده و مسئولان ذیربط با جان مردم قمار کرده اند.

و همین فقدان ایمنی و استاندارد‌های قابل قبول باعث گردیده پروژه‌ای که در تیر ماه سال ۱۴۰۲ افتتاح شده با سرعت هر چه تمام رنگ و بوی خون و تصادفات و اتفاقات ناگوار متعدد به خود بگیرد و به یکی از نقاط حادثه خیز استان تبدیل گردد به گونه که رئیس پلیس راه استان اعلام کرده تصادفات منجر به فوت در هفت ماهه نخست استان افزایش یافته است که بیش از ۱۶ نفر از فوت شدگان در مسیر پاتاوه به دهدشت بوده‌اند آنهم از تیرماه که پروژه افتتاح شده است و دلیل اصلی افزایش تصادفات و مرگ میر در استان در این هفت ماهه را، محور پاتاوه - دهدشت برشمرده است.

 این در حالیست که هنوز با وجود افتتاح این مسیر، شاهد عبور و مرور بسیاری از خودروها از مسیرهای دیگر هستیم و اگر به صورت کامل این مسیر زیر بار ترافیک قرار گیرد شاهد اتفاقات تلخ و و احتمالا ثبت رکوردهای مرگ و میر در میان استان‌های کشور خواهیم بود.

عدم وجود علائم راهنمایی و رانندگی، عدم وجود روشنایی در تونل ها، حادثه خیز بودن برخی از نقاط مسیر پاتاوه - دهدشت، عدم اجرای تقاطع غیر هم سطح گندی‌خوری قبل از افتتاح پروژه(حادثه‌خیز ترین تقاطع استان)، عدم نصب روشنایی و علایم آشکارسازی در برخی نقاط حادثه خیر این مسیر، عدم تجهیز ساختمان پلیس راه پاتاوه - دهدشت، تعمیر و نگهداری برخی نقاط به دلایل مختلف، نصب جدا کننده‌های و حفاظ‌ها در برخی نقاط حادثه خیز و...از جمله مواردیست که باعث غیر ایمنی بودن این مسیر مهم و ترانزیتی و فاصله داشتن آن با اهداف در نظر گرفته می‌باشد.

با توجه به توضییحات مذکور باید مسئولان مربوطه استانی و نمایندگان استان در مجلس به عنوان وکیل مردم و نماینده عالی دولت در استان جناب استاندار پاسخ دهد چرا و بر اساس چه معیاری باید با وجود عدم تمکیل و ایمن‌سازی، اجازه افتتاح پروژه‌ای به این مهمی داده شود تا افتتاح نشده و زیر بار ترافیک نرفته به عنوان یکی از حادثه خیر ترین محورهای مواصلاتی استان معرفی گردد. و امروز باید چه کسی پاسخگوی خون‌های ریخته شده در این مسیر در اثر بی توجهی مسئولان باشد و تاوان این کم‌کاری‌ها را چرا مردم باید پرداخت کنند؟ 

اگر مسئولان فکری اساسی جهت ایمن‌سازی و استاندارد سازی این مسیر نکنند این مسیر بیش از آنکه به کریدور جنوب به مرکز و سپس به شمال مشهور شود به کریدور دنیا به آخرت مردم بی‌گناه تبدیل خواهد شد.