اَفتونیوز| گزارشات متعددی از سطح شهر گچساران در مورد برخورد نامناسب منشی پزشکان و کلینیک های این شهر به دست ما رسیده است .

همه ی افرادی که برای یک بار هم پایشان به بعضی مطب ها و کلینیک های پزشکان در گچساران رسیده است با منشی هایی روبرو شده اند که از دکترها دکترند.

این منشی ها چنان از اعتماد به نفس کاذب برخوردارند که چنان رفتار تحقیرآمیزی با بیماران گرفتار درد بیماری دارند و که گویی بیماران طلب معاینه مجانی یا به قصد گدایی به آن ها مراجعه کرده اند که لایق چنین رفتاری هستند !

کافی است بیماری سوالی در مورد وقت یا گلایه ای داشته باشد چنان با او برخورد می شود که گویی جرمی نابخشودنی مرتکب شده است .

در فرهنگ ما ایرانیان همدردی جزء تفکیک ناپذیر خصوصیات ما است اما انگار این قشر با این واژه نه تنها بیگانه اند بلکه نمک پاشیدن بر زخم را بیشتر روا می دارند !

هنگام شلوغی مطب ها چنان فریادی از سمت منشی ها بر بیماران زده می شود که هر بیننده ای نگران حنجره منشی ها می شود !

تلفن های مطب ها و کلینیک ها صرفا وسیله ای نه برای گرفتن وقت بلکه دکوری و همیشه اشغال است و مراجعه حضوری اولویت و در اینجا وقت یگانه گوهری است که هیچ ارزشی ندارد!

بیماری که با درد جسمی مراجعه می کند قطعا درد روحی بیشتری از جسم را نیز تحمل می کند و هنگامی که شاهد این رفتار است در جواب می تواند در دل بگوید بگذار با این درد بمیرم!!

نمیدانم این اخلاق در این قشر ارثی است یا پزشکان خود نیز این مورد را می پسندند؟ اما هر چه هست آسیبش به مردمی می رسد که حتی حق بیمار شدن ندارند!

پزشکی که این رفتار منشی خود را می بیند و سکوت می کند قطعا باید در مدرک خود کمی تعلل کند که برای نجات جان مردم آمده یا آسیب بیشتر به روح مردمی که قرار بود جز رنج بیماری چیزی را بر دوش نکشند اما پزشکی که از این رفتار بی خبر است باید به مدیریت خود شک کند که در کلینیک یا مطب وی چنین رفتاری با بیمار می شود !

پزشکان می توانند هنگام انتخاب منشی به جای ظاهر ابتدا قدرت تحمل و صبر را ملاک قرار دهند تا این آسیب اجتماعی برداشته شود و اما متولیان بهداشت و سلامت شهرستان باید این خطر و آسیب را جدی انگاشته و در پی شناسایی راه حل های این موضوع باشند و با حساسیت بیشتری این موارد را رصد کنند و از طرفی سلامت روان جامعه و زنگ خطرهای این موارد را شنوا باشند .