اَفتونیوز| صیاد خردمند: در سال های اخیر شاهد حضور چشمگیر پیمانکاران مختلف در صف اول حامیان کاندیدای مختلف در مجلس شورای اسلامی هستیم به طوری که هزینه های تبلیغات اکثریت کاندیداها از جیب این پیمانکاران پرداخت می شود .

حضور این پیمانکاران شناخته شده به جای نخبگان و جوانان در کنار کاندیدا باعث بر هم زدن معادلات سیاسی شده و شائبه ی معاملات این پیمانکاران با کاندیدا ها نیر به گوش می رسد و البته همواره با شگرد سیستمی بودن مناقصه و مزایده به این شایعه پاسخ داده می شود اما دست بر قضا هر نماینده که به مجلس می رسد پیمانکاران نزدیک به او به پروژه های کلان دست پیدا میکنند !!!

پیمانکاری که زیرکانه به یک سیاستمدار و لیدر جهت‌ پیشبرد اهداف خود نزدیک می شود و هزینه های گزافی را متحمل می شود در چارچوب ذهنی اش توسعه عمومی مد نظر است یا صرفا یک پیمانکاری بزرگ؟‌نماینده راه یافته به مجلس این همراهی را اگر با پیمانکاری پروژه کلان پاسخ ندهد چگونه قدرشناس باشد کمااینکه این نزدیکی به نمایندگان به نزدیکی به مدیران دولت نیز رسیده و بازه زمانی پروژه های تعریف شده با هماهنگی مدیران زیاد می شود تا پروژه ها با اندک زمانی بیشتر به سرانجام برسد و عاقبتش می شود پروژه های طولانی استان که دچار فرسایش بیش از حد شده اند . نقد به پیمانکاری که کار و پیشه اش در قبال یک پروژه است نداریم اما نقد به مدیران و نمایندگانی است که به جای جوانان صاحب ایده اطراف خود را با پیمانکاران پرآوازه پر کرده اند و ابایی از حضور دائمی آنان در محافل خود ندارند و قطعا این همراهی نباید بدون قدرشناسی بماند .

پیمانکاری که همراهی اش با پول پاشی و حضور لیدروار اثبات شده قطعا مشاور خوبی برای نمایندگان و مدیران نخواهد بود و الفبای توسعه عمومی را در حد اخذ پروژه های استان و تلاش برای مهلت بیشتر برای اتمام پروژه ها می بیند .

اطراف مدیران و نمایندگان را باید مطالبه گران ،تحصیل کردگان ، نخبگان جامعه تشکیل دهد نه صرفا نام آشناهای پیمانکاری های کلان چرا که این صاحبان ایده و نخبگانند که راه توسعه عمومی را می سازد نه پیمانکارانی که فقط خود و پروژه هایشان را می بینند .

این حضور و نزدیکی را نمیدانیم سیاست پیمانکاران بدانیم یا قشر جدیدی ساخته ی دست این بزرگواران به نام سیاستمدارن پیمانکار که خواهان ایجاد نقشی فعال در سرنوشت استان هستند .هر کدام از این اسامی که بدانیم قطعا عاقبت خوبی را نمی توان متصور شد و سرانجامش قدرت نمایی پول و خانه نشینی نخبگان و تحصیل کردگان و فراموشی انتخاب اصلح بر پایه شناخت درست خواهد بود .