اَفتونیوز| تبسم نمازی : یادداشت حاضر تلاش می کند مواضع اصولگرایان به ویژه تندروها را درباره نقش تحریم‌ها در شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور تحلیل کند و این که چرا رئیسی، روحانی و دولت غیرجهادی‌اش را مسئول تورم و شرایط سخت از سال 97 تا 1400 می‌دانست، و اکنون مقصر را آمریکا و غرب می داند.

دلار حتی از مرز ۶۰ هزار تومان گذشت و سید ابراهیم رئیسی روز دوشنبه در دیدار نمایندگان ولی فقیه و ائمه جمعه مراکز استان‌ها گفت: «دشمن تلاش کرد با افزایش بی‌اعتمادی و ایجاد نارضایتی و کشاندن آن به سفره مردم اهداف خود را دنبال کند». با این گفته می‌توان به دو فرضیه رسید: اول آن‌که دولت در مواجهه با دشمن، اگر نگوییم شکست خورده ولی پیروز هم نشده وحال این نکته باقی می ماند که "دولت" در چه حالتی این عدم پیروزی را می‌پذیرد و چه واکنشی انجام می‌دهد؟ آیا دولت قصد دارد تا رسیدن دلار به دویست هزار تومان هم هر روز همین حرف‌ها را تکرار کند و باز هم مدیریت دولتش را در برابر دشمن پیروز جلوه دهد؟

اما فرض دوم که جالب‌تر است آن‌جاست که روحانی رئیس دولت قبل، وقتی بعد از خروج ترامپ از برجام و بازگشت مجدد تحریم‌ها به دشواری‌های کشور در مواجهه با چنین تحریم‌های کمرشکنی سخن می‌گفت، ابراهیم رئیسی به‌عنوان کاندیدای ریاست جمهوری و دوستان‌شان، مشکلات اقتصادی را ناشی از سوء مدیریت در داخل، اعلام می‌کردند. معنای حرف دولت دوازدهم در اصرار به مذاکره همین بود که دشمن آشکارا اعلام کرده که درصورت عدم مذاکره، تحریم‌های سختی علیه کشور، وضع خواهند کرد و این تحریم‌ها کشور را به رکود اقتصادی کشانده بود. اما مخالفان دولت وقت و از جمله رئیس جمهور کنونی از کسانی بودند که اعتقاد داشتند که با ظرفیت‌های داخلی و «جوانان انقلابی» هدف دشمن محقق نخواهد شد و با یک مدیریت انقلابی توطئه دشمن خنثی خواهد شد.

در عین حال توطئه بر امری نهان و پنهانی دلالت دارد، حال آن‌که مقاصد دشمن رسما اعلام شده بود و دولت وقت به دنبال مذاکره و رفع مخاصمه به نفع کشور بود. اما دولت مردمی ضمن انکار نقش تحریم‌ها در دولت روحانی، چگونه امروز با وضع فلاکت بار اقتصادی ایجاد شده، آن را به دشمن نسبت می‌دهد؟ مگر همین افراد از "مدیریت انقلابی" نمی‌گفتند؟ مگر دولت احمدی‌نژاد و تاثیر تحریم‌ها را از تورم ۹ درصدی به تورم ۲۷ درصدی ندیده بودند، اما برای زدن رقیب به چنان ورطه‌ای افتادند که آن روز، وضع اقتصادی را حاصل ناکارآمدی روحانی و دولت‌اش ذکر می کردند و امروز آن را محصول دشمن. آن‌ها که از هر تریبونی در سراسر کشور، مردم را به اعتراض علیه تورم فرا می‌خواندند، امروز مردم را به سکوت و صبر و مقاومت تشویق می‌کنند و این رویه، بیش از خود تحولات بغرنج اقتصادی مردم را آزرده می‌کند.

به‌هر روی هر کس بتواند مشکلات اقتصادی امروز را به گردن دشمن بیندازد، دولت مردمی نمی‌تواند چرا که آن‌ها با این ‌وعده بر سرکار آمدند که با مدیریت جوانان انقلابی، دشمن راه به‌جایی نمی‌برد. اما بی تردید اگر تحریم‌ها، کمر اقتصاد را خم کرده، سوء مدیریت تا جایی رسیده که رئیس مجلس افتخار می‌کند اعلام کند، وضع امروز را پیش‌بینی کرده، اما دولت اعتنایی نکرده و حالا رئیس جمهور با دادن اطلاعات نادرست که همان هم باعث بی‌اعتمادی هرچه بیشتر مردم می‌شود، شاکی است که چرا دلار در روز تعطیل بالا می‌رود و مردم به این بازار بیش از حرف دولتمردان اعتماد می کنند؟ باید گفت وقتی ارز ترجیحی را حذف می‌کنید و وعده می‌دهید که فقط ۵ کالا گران می‌شود، اما همه چیز ناگاه گران که نه به ارقام نجومی می‌رسد، چرا مردم باید به شما اعتماد کنند؟ وقتی هر روز وعده می دهید که بازار ارز تثبیت و به زودی هم کاهشی می‌شود اما عکس آن رخ می‌دهد، چرا مردم باید اعتماد کنند؟ وقتی رئیس جمهور می گوید سعی می‌کنیم که قیمت ۲۹ کالای اساسی به قیمت دلار گره نخورد در حالی‌که عکس آن رخ می‌دهد، چرا مردم باید اعتماد کنند؟ دولتی که با پشتوانه اعتماد عمومی کم بر سر کار آمد، امروز همان خرده آبروی خود را با دادن وعده‌های غیرقابل اجرا، و اطلاعات نادرست که به‌راحتی قابل راستی آزمایی است به معرض حراج گذاشته است .

روزی که ابراهیم رئیسی به دنبال خروج ترامپ از برجام گفت "خدا رحم کرد ما رئیس جمهور نشدیم که دلار بشه ۵ هزارتومان" می‌دانست که قیمت دلار بدون برجام قابل کنترل نیست وگرنه دلیلی نداشت چنین جمله ای بگوید. اما دولتی که به‌صراحت گفته بود بلد نیست بدون تعامل با دنیا، کشور را اداره کند در مقایسه با دولتی که معتقد بود تحریم‌ها تاثیری ندارند، در کنترل بازار و اقتصاد بسیار موفق‌تر بود.