افتونیوز - مژگان مسلمی هیچ وقت نفهمیدم چرا باید در منزل شخصی اسلحه گرم نگهداری کرد؟ نفهمیدم چرا و به چه دلیل این حجم از اسلحه باید در استان ما هنوز خرید و فروش شود؟ استفاده از سلاح گرم که بارها و بارها در عروسی و عزا و درگیری منجر به قتل یا نقص عضو شده همچنان سکه اش از رواج نیفتد؟ چرا هنوز روغن زدن تفنگ برای جوانان و پیران ما یک تفریح لذت بخش باشد؟ چرا عکس های فرد متوفی باید با تفنگ بر سر در خانه و آگهی ترحیم اش خودنمایی کند؟ بسیار دیدم که پسران جوان و نوجوان در مراسم های مختلف اسلحه بر دوش می رقصند یا پشت سر جنازه تیر اندازی می کنند! هنوز این صحنه ترس را به سلول سلول تنم تزریق می کند! کوچکترین خطایی می تواند جانی را بستاند! فیلم های منتشر شده از چرام نشان از کم کاری های بسیاری در حوزه فرهنگی سیاسی شهرستان و استان دارد. اما چه انتظاری می توان از مسئولین استان ما داشت که هنوز خودشان هم با سلاح گرم عکس انتخاباتی می گیرند؟! هنوز شاعران ما برنو در شعرهای محلی شان جایگاه تقریبا ثابتی دارد! اسلحه در استان ما به هیچ وجه جایگاه نمادینی ندارد. همچنان در بسیاری از خانه ها اسلحه نگهداری می شود برای روز مبادا یا در بهترین حالت جشن عروسی یا مراسم عزاداری! در مراسم بیست و دو بهمن هم صدای تیر و تفنگ گوش فلک را برای لحظاتی کر می کند! چرا و تا کی؟ آمار بالای قتل ها در لحظات کور عصبیت کافی نیست؟ این همه آسیب زدن به اموال عمومی در استان محروم ما تا کی و کجا باید ادامه داشته باشد؟! یادم رفت ذکر کنم هرگز با کلمه "اسلحه جواز دار" هم کنار نیامده ام! به کی و به کجا باید شکایت برد و تا کی باید انتظار کشید تا اسلحه ها در زندگی هم استانی های ما یا استان های همجوار کم رنگ و ناپدید شود؟ کی و کجا می آموزیم که برای هر مشکلی دست به اسلحه نبریم؟ اینکه کسی جرم نکرده است که با خانواده قاتل هم طایفه است! نسل تحصیل کرده ما کی یاد می گیرد به این غیرت کور طایفه ای ننازد؟! چرا باید تحت تاثیر عصبیتی آنی زندگی را بر یک روستا یا یک شهر تلخ کرد؟ تا کی تاوان این عصبیت ها جان دیگری یا دیگران باشد؟!