به گزارش اَفتونیوز کانال خبری وتحلیلی گلبونگ نوشت : منطقه زیلایی در مرز کهگیلویه و بویراحمد و چهارمحال بختیاری به یک  سوژه ی جذاب مدیریتی، هنری و سیاسی تبدیل شده است که برخی حتی از قِبَل رنج و محرومیت آن کاسبی راه انداخته اند . هر استانداری که بر سر کار می آید هفته و یا ماه اول به منطقه زیلایی سفر می کند، از تماشای حجم محرومیت ها و عقب ماندگی زانوی غم به بغل می گیرد، تلویحا بر گذشتگان که کاری نکردند نفرین و لعنت می فرستد و ضرب الاجلی دستور انجام جاده، گازرسانی، برق رسانی و ... را صادر می کند . و این دور باطل چهل ساله مدیران هم استانی نه تنها در مورد منطقه زیلایی که در بسیاری از موارد  و مناطق است . عمر استانداری علی احمدزاده دیر یا زود به مانند استانداران قبلی به پایان خواهد رسید اما آن چه باقی خواهد ماند رنج و اندوه مردمی است که هر بار با آمدن و سفر یک استاندار جدید به منطقه با امید و آرزو به استقبال می آیند، اسپند دود می کنند، گوسفند سر می برند،  از دردها و گلایه هاشون می گویند ، وعده می شنوند و البته بهتر از همه می دانند که این وعده ها با پایان سفر به بایگانی سایت های خبری سپرده می شوند که در میانه این سفرها بیش از بقیه مشغول شانتاژ و تبلیغات سفر هستند . این داستان مختص زیلایی، سیلو کلوار، توگبری و یا پشت کوه جلیل نیست بلکه داستان یک استان کوچک است که مسئولان بجای چاره اندیشی فقط نام بردن از این مناطق و شعار دادن در پشت تریبون های مختلف را خوب یاد گرفته اند و از دل این محرومیت ها نیز سوژه های ناب  خبری و جشنواره ای و هنری برای برخی دیگر تولید می شود. سفر به این مناطق محروم یا به تعبیر جدید آن کمتر برخوردار بدون شک هزینه های زیادی بر بودجه عمومی و اندک استان تحمیل می کند؛ از هزینه خودروها و سوخت آنها، تا پذیرایی که البته در این سفرها سعی می شود این گونه القا شود که پذیرایی ها خودجوش بوده است تا هزینه ثبت ماموریت مدیران و همراهان آنها ولی به ضرس قاطع باید گفت در طول این سال ها به اندازه هزینه یک سفر برای زیلایی کار نشده است که اگر کار شده بود دیگر این همه نیاز به کاروان خودروهای شاسی بلند و اسپند دود کردن نبود .