اَفتونیوز _ آیا آن‌هایی که مدعیانه بر طبل خدمتگزاری می‌کوبیدند و خود را خادم این مردم می‌خواندند هم اکنون که نوبت عمل رسیده، می‌بایست عزم‌شان در خدمت‌رسانی به مردم به لرزه اُفتد و تمایلات سیاسی و شخصی‌شان را در اولویت هر امری قرار بدهند؟ چگونه است که دیروز ، انتخاب شهردار را مسئله‌ای حل‌شده می‌دانستند اما امروز که وقت تصمیم‌گیری رسیده، به اما و اگرهای منفعت طلبانه روی آوردند؟ ‌وای بر ما و وای بر آن‌هایی که از این فرصت پیش آمده برای خدمت‌رسانی به مردم دریغ ورزد. زیرا هنگامی که مشکلات فزونی می‌یابد و خوشی‌ها و صبرها پایان می‌پذیرد، هنگامی که جامعه‌ای در سراشیبی سقط فرهنگ قرار می‌گیرد و ملتی به التهاب اخلاقی دچار می‌گردد، هنگامی که ما بر واژه‌هایمان، عطر گیج‌آور نااُمیدی می‌پراکنیم و تخم طلای پیشرفت و فرصت را می‌شکنیم؛ تنها در آن هنگام است که می‌بایست تبر دانایی را بر تخته‌ی نهیف کسالت کوبید و با صدای بلند اعلام نمود که "دهدشتِ امروز آگاه‌تر از دهدشتِ دیروز است." و من یقین دارم که آگاهی امروز، مجال فرصت‌طلبی را از آن‌هایی که اندیشه‌های ناصواب دارند خواهد ستاند. با این حال بسی مایه‌ی تاسف و شرمساری است برای آن‌هایی که دیروز مدعی داشتن برنامه‌های کارساز و راهگشا برای شهر و مردم عزیز دهدشت بودند اما هم اکنون در جلسه‌های نیمه تمام، فارغ از هیچ ایده‌ی خاصی به جدل‌های سیاسی و بی‌فایده روی آورده‌اند. همواره معتقد بودم اولویت نخستین شورای شهر می‌بایست گره‌گشایی از مشکلات مردم، با گشودن گره‌های مدیریتی شهر باشد که این مهم مستلزم انتخاب شهرداری دلسوز، کارآمد، مردمی، متعهد و متخصص می‌باشد. اما گاها می‌بینیم که عدم استقلال سیاسی بعضی اشخاص حاضر در شورای شهر و همینطور وابستگی آن‌ها به تفکر و یا شخص خاصی، موجب گردیده تا انتخاب شهرداری کارآمد، این اندازه برای آن‌ها دشوار گردد. اهمیت شهرداری و انتخاب شهردار عملگرا بر هیچ شهروند فهیمی پوشیده نیست. بنابراین سرعت عمل اعضای شورای شهر در انتخاب شهردار ، قطعا دغدغه‌مندی آن‌ها را نسبت به شهر و دیار خود روشن می‌سازد. از اینرو جلسه‌های نیمه تمام شورای شهر دهدشت جهت انتخاب شهردار، نشان می‌دهد که بعضی از این افراد ، متاسفانه اهمیت این موضوع برای آن‌ها محرز نشده؛ و همینطور این مهم را می‌رساند که ظاهرا اختیار بعضی اعضاء در تصمیم‌گیری برای مردم، متاثر از قول‌های شخصی، وابستگی به افراد سیاسی خاص، گاها خانواده و ترجیحا سوء مدیریت شهری است. زیرا قطعا اگر غیر از این می‌بود تا الان شهرداری سامان می‌گرفت و شهر رونق می‌یافت. اما چه شده که انتخاب شهردار این اندازه برای برخی از این افراد دشوار و سهمگین گشته؟ اگر مردم و منافع شهری در اولویت است پس چرا وابستگی سیاسی و ارادت بعضی از اعضاء به نفرات خاصی، ملاک تصمیم‌گیری این افراد گردیده؟ مگر نه این است که اگر حتی انتخاب یک نفر به عنوان شهردار با تمایلات شخصی و سیاسی افراد شورا ضدیت داشته باشد نباید چنین امری در تصمیم‌گیری گزینه‌های شایسته تاثیری داشته باشد. بارها گفته و باز هم می‌گویم : اگر انتخاب شهردار، به عنوان شخصی که قرار است شهرداری و شهر را سامان بخشد، با غرایز شخصی و عدم استقلال در تصمیم‌گیری شورای شهر دخیل گردد می‌بایست فاتحه شهر را خواند. زیرا وابستگی سیاسی اعضای شورای شهر به طایفه یا شخص خاص، موجب می‌گردد تا شهرداری وامدار قشر خاصی بشود؛ که در اینصورت دیگر به جای اینکه مردم مطالبه‌گر باشند آن قشر خاص مطالبه‌گر خواهند بود و این یعنی پسرفت روزافزون و تسریع عقبگرد در چشم‌اندازهای رو به پیشرفت. بنابراین اینجانب به عنوان شهروندی دغدغه‌مند که جز آبادانی شهر و دیار خود، هیچ سودایی را در سر نمی‌پروراند از اعضای محترم شورای شهر، تقاضامندم که تا دیر نشده و فرصت هست به خود بیایند و منفعت شهر را با خواهش‌های سیاسی و شخصی نابود نسازند و استقلال در تصمیم‌گیری را تمرین بکنند و جزء پیشرفت شهر و شهرداری، هیچ غرضی را در دل راه ندهند که به شرف انسانی‌مان سوگند، برای شما که دستتان در مدیریت شهری باز است، هیچ ارزشی والاتر از خدمت صادقانه به شهر و دیارمان دهدشت وجود ندارد. والعاقبه للمتقین سیدحمید امیری