در آستانه سی و هشتمین بهار آزادی قرار داریم. در آستانه روزی قرار داریم که نور فجر و امید بر پهنه این سرزمین تابید. روزی که بانگ آزادی، از خاوران برخاست و امیدی به دل محرومان و مظلومان عالم انداخت.

در چنین روزهایی پیر ایران از راه رسید و راهی را گشود و مردم نیز به همان راه سرنهادند. ما نیز امروز همچنان دل به همان راه بسته ایم؛ راهی که برای ما «سال ها رفت و بدان سیرت و سان است که بود».

سالگرد انقلاب را البته در حالی گرامی می داریم که چشمی نمناک و دلی محزون از درگذشت یکی از مهمترین استوانه های انقلاب داریم. انقلاب دهه چهارم خود را به پایان می رساند در حالی که دیگر آیت الله هاشمی را ندارد و این بسیار گران و سخت است. نام او با نام این نهضت گره خورده است. در دفتر انقلاب، صفحه ای نیست که نام هاشمی در آن نوشته نشده باشد. بی جهت او را یار صدیق امام و رهبری و استوانه انقلاب و نظام ننامیده اند.

رفتن او برای همه مشتاقان و دلسوزان انقلاب جانکاه بود. و حال انقلاب بدون یکی از پدران خود وارد سی و نهمین سال خود می شود؛ اما ما فرزندان انقلاب همچنان به همین راه دلخوشیم و هر چند یکی از پدران رفت اما میراث پدران باقی است.

باید گفت جهان امروز، با جهان چهار دهه پیش تفاوت های اساسی دارد. جهان کنونی دست خوش تغییرات بنیادی شده است. با این وجود ما همچنان سوی «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» عازمیم و «حقه مهر بدان مهر و نشان است که بود». ما همچنان بر همین راهیم اما نه راه ما تنگ است و نه خوی ما! در واقع این راه برای همه جامعه پلورال ایران گشوده است. روح این مفاهیم به حدی بلند است که همه فرهنگ ایران را در بر می گیرد. ما در سایه مدارا با فرهنگ گفت و گو و تعامل، همچنان باور داریم که راه سعادت جامعه ی چند صدای ایران، از انقلاب و جمهوری اسلامی می گذرد.

با تعامل و امید به آینده، می توان زیر چتر جمهوری اسلامی، به آرمان های بلند استقلال و آزادی دست یافت و این راه نیمه رفته را به انتها رساند.

ما باید از گذشته عبرت بگیریم اما در گذشته نمانیم و رو به آینده ای که از آن صالحان است، با امید حرکت کنیم. ما گذشته ای داشته ایم که قابل افتخار است اما بی اشتباه نیست.

کارنامه ما در اداره کشور تاکنون بهترین کارنامه ممکن نبوده است هر چند که کارنامه ای قابل دفاع است. امکان اداره بهتر همان است که ضرورت آسیب شناسی و برنامه ریزی را می آفریند؛ و امکان زیست بهتر، همان است که امید به آینده را در میان مردمان زنده نگه می دارد. هر اقدامی که توان مدیریت کشور را، تضعیف کند یا امید مردمان را بسوزاند خلاف آرمان انقلاب است. لذا می توان گفت کسی که چرخه شایسته سالاری را مخدوش کند و یا خدمت کاران را تخریب کند و یا به هر هوسی، امید مردم به آینده را ناامید کند، نه تنها انقلابی نیست بلکه عملش ضد آرمان انقلاب است. سرکوب هر انتقادی که رو به اصلاح است هم اقدامی ضد انقلابانه است.

و بالاخره ٢٢ بهمن ماه یوم الله است و متعلق به مردم ایران است؛ در واقع متعلق به همه مردم ایران با هر گرایش و قوم و مذهب است. قبای ٢٢بهمن و آرمان هایش برازنده اندام جامعه ایران با واقعیت پلورال آن است و شعارهای آن، خواست تاریخی این ملت است. لذا راه استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی هم چنان از ٢٢ بهمن می گذرد.

*سرمقاله ابتکار