اَفتونیوز _ عادل جهان آرای : وقتی خبرهای صداوسیما را در باره مقاومت در پنجشیر می‌شنویم، دیگر نیازی نیست از نوع سوگیری خبرهای این رسانه مثلا ملی، بحث و تحلیل کنیم. مواضع صداوسیما صریح و واضح است، به صورتی که صراحتاً «جبهه مقاومت پنجشیر» را «مخالفان طالبان» می‌نامد. کسی که خبرهای شبکه‌های متعدد این رسانه پرطمطراق را می‌شنود یا می‌خواند، انگار دارد آنها را از رسانه‌های رسمی طرفدار حکومت وقت طالبان می‌شنود. مثلا خبرگزاری صداوسیما در تاریخ 12شهریور در خبری از مبارزه جبهه مقاومت با گروه تروریستی طالبان و نقش احمد مسعود در این مبارزه می‌نویسد:«پنج‌شنبه شب یکی از شدیدترین حملات طالبان علیه مخالفانشان در پنجشیر صورت گرفت، دو طرف از وارد شدن تلفات سنگین به یکدیگر خبر می‌دهند...مسئولیت فرماندهی مخالفان طالبان در پنجشیر بر عهده «احمد مسعود» فرزند احمدشاه مسعود است.» حال پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا واقعا مدیران خبر صداوسیما یا مدیران سیاسی آن اطلاع ندارند که در پنجشیر جبهه مقاومت علیه طالبان تشکیل شده است، نه آنکه گروهی فقط به عنوان مخالف طالبان در مقابل این گروه تندرو و تروریست دست به اقدامات ایذایی می‌زنند. آیا آنها خبر ندارند که «احمد مسعود» کیست که در معرفی‌اش، او را «مسئول فرماندهی مخالفان طالبان» قلمداد می‌کنند؟ آیا واقعا فقط در پنجشیر مردم یا به قول صداوسیما مخالفان طالبان با آنها در جنگ‌اند، یا جامعه جهانی، سوا از سیاستمداران، علیه تحجر و خشونت ذاتی این گروه خشن و بی‌رحم که به نام دین در خیابان‌های شهرهای افغانستان آدم می‌کشند، به پا خاسته‌اند؟ آیا مسئولان صداوسیما نمی‌دانند وقتی از مخالفان یک نظام یا حکومت سخن گفته می‌شود، به این معنی است که تعداد مخالفان را افراد اندکی تشکیل می‌دهند که در مقابل دولت مقتدر مرکزی قرار گرفته‌اند. اما واقعیت این است که طالبان یک نیرو و گروه مهاجم و متحجر است که بدون موافقت مردم و با تکیه بر جنگ و خونریزی و کشتار مردم بی‌دفاع افغانستان و از سوی دیگر خیانت برخی دولتمردان این کشور توانست قدرت را در کابل به دست گیرد. امروز پنجشیر بیش از آنکه صحنه‌ای از صف مبارزان علیه وحشی‌گری‌های طالبان باشد، به نوعی صف سیاست‌مداران با مردم را با وضوح بیشتری نشان داده است. در تعریف این صف می‌توان گفت که مردم جهان به دموكراسي اعتقاد دارند و ضد تمامیت‌خواهی و افراط‌گرایی‌اند، اما سیاست‌مداران گویی نسبتی با دموکراسی ندارند، بلکه آنها بیشتر شعار می‌دهند تا آنکه به دموکراسی باور داشته باشند. برای سیاست‌مداران طالبان می‌تواند مشروع باشد، اما برای مردم جهان طالبان نماد وحشت است. بی‌تردید مسئولان صداوسیما که مدعی حق‌طلبی‌اند و روزانه ده‌ها ساعت از برنامه‌های شبکه‌های خود را به موضوع به اصطلاح مبارزه با ظلم و ستم اختصاص می‌دهند، نیک می‌دانند که طالبان نمادی از ستمگری و وحشی‌گری‌اند، اما چرا معلوم نیست وقتی می‌خواهند خبر مبارزه مردم علیه این گروه غیرمتعهد به تمامی قوانین و قواعد بشری و دینی را منتشر کنند، از اعلام نام «جبهه مقاومت پنجشیر» خودداری می‌کنند و آنها را در زمره «مخالفان طالبان» می‌دانند، نه مبارزان. یقینا در فردای تاریخ، رفتار، منش و نوع مواجهه مسئولان صداوسیما و بالاخص مدیران آن با موضوع افغانستان، طالبان و مبارزه مردم علیه آنها، به ترازوی نقد گذاشته خواهد شد.