افتونیوز_ وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ(اسرا ایه ۱۷) و محققا ما فرزندان آدم را بسیار گرامی داشتیم و آنها را (بر مرکب) در برّ و بحر سوار کردیم. وقتی خداوند انسان را عزیز و بزرگ کرد بر وبحر را مسخر اوکرد که انسان تمام نیاز و موجودیت خودرا باید در طبیعت جستجو کند وانسان ملزم به تمام مقررات خداوند هست تا بتواند در طبیعت قانون بقای خودرا ادامه بدهد یکی از بزرگترین نعمت هایی که خداوند برای مردم زاگرس نشین افریده که سالیان سال توانسته اند بااین میراث گرانبها زیست کنند وباکمک ان ها طبیعت خشن را رام خود کنند درختان بلوط هستند.ولی انگار ما میراث دارنی خوب نبودیم واین مهم وامانت گرانبها را بدون اینکه بخواهیم انتقال بدهیم کمر به نابودی آن ها بستیم یکی از مناطقی که این مهم ونعمت خدادادی درحال نابودی وانقراض هست درختان بلوط منطقه بهمئی سرحدی روستای درغک و کوه سیاه واطراف ان هست به علت خشکسالی باقطع بی رویه این درختان برای دام مواجه هست ویا برای قیمت ناچیز زغال مصرف میشود وقتی که هر طبیعت گردی وارد این مناطق شود با چهره کریه وزشت ردپای انسان ها مواجه میشود که اینچنین کمر به نابودی زیست خود و جانوری بسته اند ‌به راستی که به گفته پیامبر رحمت که فرمود قطع شاخه درختی مانند شکستن بال فرشتگان هست حریم مقدسی را به نابودی کشاندند و به جد اکوسیستم محیطی منطقه به هم خورده وسالیان سال طول میکشد تادرختانی اینچنینی رشد کنند و قدعلم کنند این ذخیره ارزشمند رو به تمام شدن است و برای جبران و بازسازی و جلوگیری از این مناطق که یک همت جمعی مسئولان ذیربط وآگاهی مستمر ومفید برای اهالی منطقه را می طلبد که علت این رویه ناپسند علت های چند وجهی دارد که یکی ازانها در سالیان اخیر وام های اشتغال زایی بود به جایی اینکه مکمل پیشرفت و تغییر معیشت مردم باشد بیشتر خرج خرید دام شد که نه سودی برای خود مردم داشت که ضرر و ضربات جبران ناپذیری به طبیعت زیبای منطقه شد ویک تغییر رویه ای را میطلبد که این وام ها تغییر کاربری داده شود وبیشتر به سمت فنی مهندسی یا اسکان دام های سنگین شود اگر هم استانی روستایی من به سوخت مناسب برای تهیه نان و در امان ماندن از سرما دسترسی داشته باشداگر علوفه ی کافی برای تغذیه دام در اختیار داشته باشد،قطعا نه به قطع درختان دست می زند و نه دام هایش را به شکل بی رویه در مراتع می چراند. اگر هم استانی وهم محلی من بداند و آگاه باشد که با قطع هر شاخه ی درخت،هوای تازه را از خود دریغ می کندنان را از خود دریغ می کند و زندگی را از خود دریغ می کند ، اگر بداند زمین و هر چه در آن است امانتی است در دست او که باید آن را به آیندگان تحویل دهد همان گونه که از پیشینیان به امانت گرفته است، قطعا دست به چنین اقدامات تخریب گرانه ای نمی زند. برای نجات بلوط زارهای زیبای سرزمین مان دست در دست هم دهیم و فراموش نکنیم که همپای نهال های بلوط قد کشیدیم فراموش نکنیم سایه ساران شان را که در سال های نه چندان دور مامن خستگی هایمان بود ،که اندوه از دل تنگمان می زدود… و فراموش نکنیم طعم گس بلوط را بلوط زارهای منطقه را دریابیم.