افتونیوز - فیض شریفی  اوضاع بلبشویی است‌. هرکس‌ برای سر بریده دیگری نقشه‌ می‌کشد که آن را توپ فوتبال کند و در میدان بچرخاند.گلادیاتورهای رومی به تحریک نخبگان و درباریان به جان هم می‌افتادند و آن بخت برگشته که می‌باخت، سرش را بر نیزه می‌کردند و مردم هورا و هیاهو می‌کردند و سر آن نگون‌بخت را در کوی و برزن می‌چرخاندند. در فوتبال هم گاه به گاهی با یک برد چنان برکوس و کرنا می‌کوبند و حریف شکست خورده را به تمسخر می‌گیرند که دیگر نای بلند شدن از زمین را نداشته‌ باشد. معمولا در این مواقع تیم شکست‌ خورده‌، همه‌ تقصیرات را به گردن داور می‌اندازد و داوران خود را وارد میدان می‌کنند تا از حریف انتقامی جانانه بگیرد و شکست خود را توجیه کند. حالا مد شده که چند داور را با هم به صحنه می‌آورند. یکی می‌گوید پنالتی است و آن دیگری می‌گوید نیست. یکی که در کمیته داوران کار می‌کند رد می‌کند و دیگری که سرش بی‌کلاه مانده‌ به قسم جلاله متوسل می‌شود و اعلام پنالتی می‌کند. یکی از این کارشناسان که کمک داور بازی فینال ایتالیا و برزیل بوده‌، پس از دیدن چندباره صحنه‌‌‌‌ها و نظر کارشناسان داوری دیگر، فردای آن روز در تلویزیون ظاهر می‌شود و حرف اکثریت را تأیید می‌کند. یادم می‌آید که روبرتو باجو، بهترین فوروارد ایتالیا در مورد رئیس برزیلی فیفا می‌گفت‌:‌‌‌‌«که او داوران دست چندم را از این کشورها به کار می‌گیرد و به آن‌‌‌‌ها می‌گوید مواظب باشید که ایتالیایی‌‌‌‌ها حرفه‌ای هستند، چنان پنالتی از حریف می‌گیرند که متخصص‌ترین داوران هم نمی‌فهمند‌‌‌‌» (نقل به مضمون) یادم هست همین کمک داور ایرانی که سمت دروازه‌ ایتالیا ایستاده بود، حتا یک بار هم آفساید برزیلی‌‌‌‌ها را نگرفت. ‌‌‌‌«بارسی‌‌‌‌»، که رهبری دفاع ایتالیا را به عهده داشت، بعد از آنکه فهمید کمک‌ داور ایرانی قصد آفسایدگیری ندارد، تیم را تا سر خط دروازه‌ به عقب برگرداند. بازی چند روز قبل منچستریونایتد و لیورپول را دوباره نگاه‌ کنید؛ مدافع منچستر لنگ فوروارد لیورپول را دو متر به هوا پرتاب کرد، داور اعلام پنالتی کرد، کمک داور ویدئویی اعلام بازدید کرد و داور پس از چند بار دیدن رای خود را برگرداند. در بازی استقلال و پرسپولیس هم، کارشناس فوتبال برتر می‌گوید:‌‌‌‌«فقط دو بازیکن خطاکار و خطاشده در آن زمان فهمیدند که اتفاقی رخ داده‌ است‌‌‌‌». معمولا تیم‌‌‌‌های اروپایی بعد از بازی، از کار داوری ایراد نمی‌گیرند. آن‌‌‌‌ها بعد از نیم ساعت همه چیز را فراموش می‌کنند و به بازی بعدی فکر می‌کنند ولی ایرانی‌‌‌‌های گذشته‌ باز دست بردار نیستند. اروپایی‌‌‌‌ها پس از هر شکست، نقایص و معایب خود را رفع می‌کنند، ولی جهان سومی‌‌‌‌ها می‌خواهند همه‌ تقصیرات را به گردن دیگران بیندازند. یکی از علل‌ اصلی رکود جهان سوم و جهان پیشرفته همین است‌. فوتبالیست‌های قدیمی می‌گفتند:‌‌‌‌«باید دو گل زد و همیشه یک گل را برای داور کنار گذاشت‌‌‌‌». وقتی تیمی بعد از خوردن گل اول نتواند جبران مافات کند، عرض خود می‌برد و حتا زحمت خود می‌دارد. ساموئل بکت می‌گوید:‌‌‌‌«وقتی شکست خوردی، دوباره‌ تلاش کن تا دوباره شکست بخوری...‌‌‌‌» سخن این هیچگرا از موضع فلسفی عرضه می‌شود. می‌خواهد بگوید که هیچ فعال بهتر از هیچ منفعل است‌. در فوتبال که عین زندگی است‌، چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد ولی فوتبال یک کار جمعی استراتژیکی، تاکتیکی و تکنیکی است‌ و در واقع فوتبال علم است‌. اگر تیمی این چند چیز بالایی را به علاوه‌ پول و مدیریت داشته‌ باشد، پیروزی‌اش را تضمین می‌کند. در ایران به خصوص در تیم‌‌‌‌های بالادست، هرکه باخت، سر آن تیم تا مدتی بر دار رسانه‌‌‌‌ها و فضای مجازی آونگ می‌شود؛ به ویژه وقتی که آن تیم شکست‌ خورده‌ با آن شکست از عرش به فرش سرنگون شده باشد. این داستان گلادیاتورهای رومی است و نه داستان‌ پوریاهای ولی. / همدلی