افتونیوز - محمدرضا چمن نژادیان در خلأ نهادهای مدنی فراگیر و عدم فعالیت تشکیلاتی احزاب، مشاهده می‌شود که فضای سیاسی مملکت با ترجمان گفتمانی و تبلیغات رسانه ملی به‌شدت نزد افکار عمومی به شکل پدرسالارانه، قیم‌مآبانه و نامدنی تلقی و متجلی شده است و مشارکت ابن‌الوقتی، تصنعی و تزیینی در آستانه انتخاب شخص دوم مملکت بیش از پیش در نزد افکار عمومی علنی‌تر از پیش شد؛ تا جایی که می‌توان این فرآیند عاقلانه و علمی را به گعده‌‌ای لویی جرگه‌‌ای با رفتاری عوامانه تشبیه کرد. از این رهگذر سوالاتی به ذهن متبادر می‌شود: در کجای دنیا چنین شرایط سوگیرانه وتبعیض‌آلودی بر فضای سیاسی، انتخاباتی و مشارکت‌جویانه به این صورت علنی حاکم می‌شود. در کجای دنیا دو ماه کمتر مانده به انتخابات ریاست جمهوری هنوز تکلیف داوطلبان و ملت برای فعالیت انتخاباتی و انتخاب مشخص نیست؟ چرا برای شناخت، آنالیز و تصمیم نهایی به یک‌ ملت هشتاد و چهار میلیونی و کشوری با تنوع قومی، قشری و فکری تنها دو هفته مهلت داده می‌شود؟ چرا تنها رسانه‌‌ای که همه رقبا را تحت فشار قرار می‌دهد تا عنوان «ملی» را برخود داشته باشد، با پول ملت به انتخابات ورود می‌کند تا یک جریان فکری را تبلیغ کرده و به عنوان تنها سلیقه سیاسی لازم برای اداره کشور معرفی کند و هرکس را که مقابل این جناح باشد رسماً و علناً به خیانت و ناکارآمدی بدون فرصت پاسخگویی متهم می‌کند؟ با این همه به نظر می‌رسد که جناح مقابل و احزاب منتقد صداوسیما برای رفع کمبودهای تبلیغاتی نباید چندان نگران باشند و حتی مشی صداوسیما و رویکرد سیاسی آن را تشویق کنند، تا همین روال را بیشتر از گذشته با تخریب و اتهام به منتقدان، جریانات اعتدالی و اصلاحی ادامه دهد؛ زیرا سابقه نزدیک به سه دهه حرکت ماشین اتهام‌زنی صداوسیما به نفع متهم شوندگان بوده و اکثریت ملت با گرفتن مواضعی در نقطه مقابل تبلیغات این دستگاه عریض وطویل، نتیجه انتخابات را رقم می‌زنند. ملت همواره به مصداق «ادب از که آموختی؟از بی‌ادبان.» عمل کرده که مصادیق آن از دوم خرداد تاکنون در تاریخ سیاسی معاصر مشهود است.با تحلیل سوابق تبلیغات صداوسیما در دوره‌های گذشته انتخابات مشاهده می‌شود که هیچ عمل درستی در راستای منویات ملت، منافع ملی و حتی نظام اسلامی در عمل دیده نمی‌شود.

با چنین عملکردهایی که صداوسیما در انتخابات و فضای سیاسی از خود به نمایش گذاشته، این احتمال همیشه وجود دارد که این بار نیز عصبانیت ملت سرخورده و مایوس شده از مشارکت را سبب شود. عصبانیتی که البته گاه هوشیارانه به سمتی می‌رود که رسانه ملی کمر به تخریب آن بسته است و از این رهگذر هر اتهام و تخریبی از سوی این دستگاه فربه و کم‌تحرک، به فضیلتی برای نامزدهای جناح مقابل تبدیل شده و سبب اقبال عمومی به آنها شود./ همدلی