قاسم یزدانی *برای سی سخت اسطوره ای ترین شهر ایران زمین* ترنم دل انگیز چشمه میشی را سکوتی غمبار به خاموشی برده است، کوه گل٫کوه اهورایی سی سخت به سوگی سهمگین نشسته است، در یای گردنه بیژن و قله سربلند دنا اماغوغایی در گرفته است، اینک بر سر شهر اسطوره ای ایران چه آمده است ؟شهری که بیش از هرجای این کره ی خاکی رد پای شاهنامه و پهلوانان اساطیری آن هویداست. در هرکوی و گذر جای پای بیژن و گیو و طوس پیداست ، جهاندار کیخسرو بر جای جای آن پای نهاد‌ و سرانجام در دل دنا مقام انوشگی و جاودانی یافت.دنا ریشه در اساطیر کهن ،اوستا و فرهنگ باستانی ایران دارد، واژه ی دین یکی از مشتقات دناست چرا که همواره این کوه هاله ای از تقدس را یدک کشیده است . دنا برخلاف رقیب قدرتمندش دماوند که پناهگاه دیو سپید بوده و ضحاک پادشاه بیداد گر اسطوره ای ایران زمین در آن دربند است و همواره چشم براه تا هرگاه که ایرانیان راه کژی را برگزیدند چونان اهریمنی بدترکیب برای استمرار بیداد ظهور کند . در دامنه های همین دماوند رستم درخان سوم اسیر نبرد با اژدها میشود؛اما دنا کوه مقدس جنوب ایران پرستشگاه و خوابگاه خوشنام ترین شهریار اساطیری ایران کیخسرو نامدار است٫همانکه همراه سوشیانس (نجاتگر آیین زرتشت) در آخر زمان از دل این کوه ظهور میکند تا بیدادگری در جهان را پایان بخشد،همانگونه که در هنگامه شهریاری کره خاکی را از دیوان واهریمنان پاک کرد و چونان بهشتی بیاراست ، که ما هر چه بایست برساختیم /ز دشمن جهان را بپرداختیم جهان یادگار است و ما رفتنی /به مردم نماند بجز مردمی این نگرش اهورایی و آیینی ست که این قطعه از خاک را مردمانی با فرهنگ و سخت کوش زایید، سخت کوشی که الهام گرفته از سی پهلوان سخت جان همراه کیخسرو که در تلاش برای انصراف او به جهت کناره گیری از قدرت، جان بر سر این پیمان نهادند و مردانه در دل آن خاک مدفون گشته اند چه،آنگونه که ایرج میگوید : «مدفن عشق جهان است اینجا/ یک جهان عشق نهان است اینجا و کیخسرو خود نیز در دل این کوه مقام انوشگی میابد٫ برف سپید نماد پاک سرشتی آن است، مرگ مقام ابدیت و جاودانگی ست و دنا سرفرازی و راست قامتی آن را به رخ میکشد.اینک اما یادگاران نیک سرشت آن پهلوانان نامدار که جملگی نام شاهنامه ای بر خویش دارند در دام بلایی اهریمنی گرفتار آمدند حدال این پهلوانان سخت حان،نبرد نیروهای بهمنی (پندارنیک)راباپتیارگان اهریمنی نمایان میسازدو شاید این ندای کیخسرو نامدار است که از پس هزار ها در گوشمان زمزمه گر است که : آی ادمها ک در ساحل نشسته شاد و خندانید / یک نفر در آب دارد میسپارد جان...