محمدعلی وکیلی چند ماه آینده، کارزار انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم آغاز می‌شود. انتخاباتی که یخ‌ آن هنوز باز نشده است. جامعه نسبت به این انتخابات تاکنون علامت مثبتی نفرستاده است. به علل متعدد بخش بزرگی از ملت از صندوق رای فاصله گرفته‌اند. فاصله‌ای که باید تمهیدی دیده شود تا هرچه سریعتر کمتر شود. این فاصله، امید و نشاط را از جامعه می‌ستاند. اما در این مدت کوتاه مانده به انتخابات ریاست جمهوری، چند سناریو محتمل است.

اگر ترامپ در انتخابات آمریکا پیروز شود بعید است یخ انتخابات و سیاست بشکند و بر حجم ناامیدی موجود افزوده خواهد شد. درواقع با پیروزی ترامپ، اصلاح‫طلبان هیچ شانسی در انتخابات پیش رو نخواهند داشت چراکه یاس مردم دوچندان خواهد شد و میزان مشارکت به کمترین حد ممکن می‌رسد. البته در یک فرض خیلی بعید، اگر نظام فضای سیاسی را باز کند و به طور مثال در انتخابات به خاتمی و احمدی نژاد فرصت رقابت دهد شاید بتوان انتظار انتخابات پرمشارکت را داشت.

اما درصورت پیروزی بایدن (که دور از انتظار نیست) می‌توان به سناریوهای جدی تر و بیشتری فکر کرد. طبیعتاً با آمدن بایدن وضعیت گل و بلبل نمی‌شود ولی می‌توان با بازگشت آمریکا به برجام و برداشته شدن بخشی از فشارِ دست‌کم روانی، گشایش کوتاه مدتی را متصور بود. این واقعیت را باید پذیرفت که کفِ هدف تیم کنونی کاخ سفید براندازی جمهوری اسلامی است؛ لذا امکان توافق با این تیم تقریباً منتفی است. درواقع نه توان تحقق بخشیدن به هوس خود یعنی براندازی جمهوری اسلامی را دارند و نه گمان می‌کنم که سیاستشان را تغییر دهند. راهبرد کنونی ما راهبرد درستی است اما امکان شکوفایی اقتصادی و رهایی از مشکلات معیشتی در آن به جد محل تردید است.

از طرف دیگر، در میان همه مشکلات و اعتراضات نباید فراموش کرد که در انتخابات سال۹۶، آن مشارکتِ بی‫نظیر محصولِ امید به بهبود شرایط در پرتو سیاست خارجیِ صلح گرا بود. سیاستی که با سَمپِل و سمبُلِ برجام شناخته می‌شد. هرکسی می‌تواند با برجام مخالف باشد اما این نکته را نمی‌تواند نفی کند که ملت ایران در سال۹۶ راه و سلوک برجامی را انتخاب کردند. راهبردی که با روی کار آمدنِ ترامپ به بن بست خورد. اگر دوباره این راه باز شود می‌توان شکل‌گیری بارقه‌ای از امید در میان مردم را متصور بود. من هم معتقدم با این دولت آمریکا نمی‌شد به توافق رسید؛ نمونه آن کره شمالی است. اما همه می‌دانیم با وضعیت پرتنش فعلی امکانی برای بهبود وضعیت وجود ندارد. این همه نشان می‌دهد ما باید برای تنش‌زدایی فکری کنیم. هرچند اجتناب ناپذیر است اما از تنش فعلی، ما بیش از همه ضرر کرده ایم و می‌کنیم. درهرحال معتقدم اگر افقی از صلح پیدا شود می‌توان بارقه‌ای از امید در جامعه را متصور بود.

بنابراین معتقدم اگر راهبرد آمریکا در نتیجه انتخابات پیش رو تغییر کند، اصلاح طلبان بشرط رعایت شرائط زیر شانس جدی در انتخابات۱۴۰۰ خواهند داشت؛ اول اینکه انتخابات ریاست جمهوری موضوع ملی است پس نیازمند حضور چهره های ملی است. دوم اینکه انتخابات ریاست جمهوری مسئله جمعی است پس نیازمند اجماع جریانی است. اکنون جریان اصلاح طلب بیش و پیش از درگیر شدن در موضوع اسامی و مصادیق نیازمند انسجام است و ‌باید استراتژی خود را انسجام و اجماع جریانی قرار دهد و مکانیزمی همچون شورای عالی اصلاح طلبان را فعال نماید و با محوریت این شورا و شعار اجماع بر فرد واحد زمینه پیروزی را فراهم آورد.