افتونیوز؛ حسن روحانی از کارکشته ترین سیاست مدارن تاریخ ایران بعد از انقلاب می باشد.و همان کسی بود که لقب "امام"را برای خمینی کبیر انتخاب نمود وپس از پیروزی انقلاب درمناصب گوناگون در کشور به عنوان امین نظام بکار گرفته شده بود،تا اینکه در سال ۹۲با حمایت اصلاح طلبان و اصول گرایان سنتی یا به قولی اعتدالیون سکاندار ریاست جمهوری ایران شد ،کرسی که بعد از دوران احمدی نژاد تصاحب آن دل شیر می خواست، اما روحانی با پذیرفتن تمام شرایط و رای قابل قبول مردم بر این کرسی نشت. دوران ۴ساله ی اول روحانی با اولویت سیاست خارجی شروع شد و روحانی با کابینه قوی اما به قول عده ای مخالف، پیر توانست شرایط بحرانی کشور را در حوزه اقتصادی به ثبات برساند و باامضای قرار داد برجام که اوایل مخالفان و دلواپسان زیادی داشت ولی بعدا همگان(چه مخالف و چه موافق) داعیه دار آن شدند موج امید و توسعه را در کشور زنده نمود. اما حسادت و کوته نظری مخالفان کماکان ادامه داشت،همان کسانی که بودن در قدرت را بر امید و آرامش مردم ترجیح می دادند. دوره دوم حسن روحانی با امید و نگاه ویژه تر مردم به مدیریت خوب ایشان وشرایط اقتصادی با ثبات تری شروع شد، اما دیر نپاید که هجمه های دلواپسان همراه با دست های پنهان و انبوه دولت های در سایه، روح وجسم دولت روحانی را نشانه گرفتند. روی کار آمدن ترامپ در آمریکا و شیطنت های داخلی و خروج آمریکا از برجام (قراردادی که به قول خیلی از مخالفان روحانی از جمله رقبای انتخاباتیش ،تصمیم حاکمیت بوده ) و بتبع آن تحریم های دوباره علیه کشور سبب بهم ریختن برنامه های دولت و تیر انتقادات و توهین ها را روانه ی سبیل حسن روحانی نمود.. از یک منظر دیگر که به قضیه بنگریم می بینیم که حتی ارکان طبیعت و حوادث طبیعی نیز با قدرت تمام علیه روحانی به پا خواستند .زلزله کرمانشاه و سیل های ویرانگر در تمام کشور و اخیرا بیماری کرونا از جمله عواملی بودند که قدرت دولت روحانی را تضعیف کردند و کشور را به عقب ماندگی عمرانی و ساختاری گذشته سوق دادند.بی شک می توان گفت ،دولت روحانی در ساحت عوامل طبیعی هم شانسی نداشت. مسلما آن چه همگان اکنون با قاطعیت تمام بر آن صحه می گذارند این نکته می باشد که هیچ دولتی در تاریخ کهن ایران زمین به اندازه ی دولت روحانی مورد هجمه های داخلی و خارجی رسانه های وسیاست مدارن قرار نگرفته است و به این شدت با بی لطف ،تهمت و توهین مواجه نشده است. دولت روحانی انتخاب مردم برای اداره ی کشور بوده است ولی به تمام معنا نیمه ی از اختیارتی که یک ریس جمهوری باید داشته باشد را دارا نبوده است.و نهادهای قدرت دیگر حاکمیت اختیارت زیادی را از روحانی سلب نمودند،روحانی در چندین مورد برای نجات حاکمیت نظام علیرغم میل خود کارهای انجام داده است که همین کارهای بلای جان او بوده اند، در سال های گذشته برای جبران خسارات موسسه های مالی غیر مجازی که در دولت گذشته بوجود آمده بودند تن به افزایش نرخ دلار داد و در آبان گذشته هم برای جبران بودجه وخصوصا هزینه های پنهانی نظام ونهادهای قدرت ، تصمیم حاکمیت برای افزایش قیمت بنزین را پذیرفت . شاید همه ی ما این جمله معروف محمد خاتمی (ریس جمهور یک تدارکاتچی می باشد) شنیده باشیم. کما اینکه روحانی پس از گران شدن بنزین با گفتن اینکه (خبر نداشت) مورد تمسخر و انتقاد قرار گرفت ولی این جمله واقیعت نظام و قدرت نهادهای در سایه را روشن کرده بود اما متاسفانه قدرت رسانه ای مخالفان دولت ،درک وشعور مردم را به انحراف کشاند. در پایان باید گفت قضاوت این مطلب که روحانی بدترین یا بد شانس ترین یا مظلوم ترین ریس جمهور تاریخ ایران می باشد با مردم خواهد بود و آینده گان مسلما می تواند قضاوت بهتری داشته باشند ولی ذکر یک سوال در خاتمه این مطلب خالی از لطف نمی باشد. چرا در کشور ما ،دوره ی دوم هر ریس جمهور بدتر از دوره ی اول می باشد، مگر نه اینکه هر مدیری که در منصبی می باشد به مرور زمان تجربه ی بیشتر و تسلط بهتری نسبت به امور بدست خواهد آورد؟یا اینکه سناریوهایی در پشت پرده وجود دارد که نباید مردم نسبت به آن ها آگاهی داشته باشند.... سیدسجاد افسر