افتونیوز - قرارداد ۲۵ساله ایران و چین طی روزها و هفته‌های گذشته به چالشی بدل شده که بعضا دوگانه‌هایی‌را به‌وجود آورده است. برخی معتقدند به این دلیل که چین طی سال‌های آینده به قطب نخست اقتصادی دنیا تبدیل خواهد شد این قرارداد می‌تواند برای کشورمان بسیار پرفایده و مثمرثمر باشد، اما در طرف مقابل برخی نگرانی‌هایی از درصد تاثیر و نفوذ چینی‌ها در کشورمان را مطرح می‌کنند. این در حالی است که پیش‌نویس قرارداد ایران و چین با تیتر «برنامه همکاری‌های جامع فیمابین جمهوری خلق چین و جمهوری اسلامی ایران» نشان می‌دهد نگرانی‌ها درباره تبعات این قرارداد بی‌مورد است. سعید لیلاز تحلیلگر سیاسی، اقتصادی اصلاح‌طلب هم معتقد است: «از یک منظر لیبرالی و با توجه به منطق بازار ما باید با چین قرارداد ببندیم.» روابط کشورها بر منافع اقتصادی جلو می‌رود یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب در خصوص قرارداد ۲۵ساله ایران و چین و برخی مخالفت‌ها با این قرارداد اظهار داشت: راجع به قرارداد ایران و چین از منظرهای مختلف در مخالفت، نکاتی مطرح است. مهم‌ترین پرسشی که مطرح می‌شود این است که اگر قرار است ما با چین و روسیه و ونزوئلا و غیره ببندیم، چرا با آمریکا نبندیم؟ اولین پاسخ این است که روابط اقتصادی میان کشورها همان‌طور که از نامش پیداست بر اساس منافع اقتصادی جلو می‌رود. ایلنا نوشت، سعید لیلاز گفت: من معتقدم اگر در آینده ایران به یک کشور کاملا عادی در صحنه بین‌الملل هم تبدیل بشود، در آن صورت ایران به سوی اروپا خواهد گرایید نه به آمریکا. نکته دوم اینکه ایالات‌متحده آمریکا جز در سایه یک روابط امپریالیستی حاضر نیست با ایران روابط اقتصادی داشته باشد. وی ادامه داد: این روابط امپریالیستی شامل اختلال‌آفرینی در روابط اقتصادی ایران و اروپا هم می‌شود. یعنی آمریکا راضی به اینکه ایران با اروپا کار کند هم نیست. عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران بیان کرد: اساسا علت اینکه آمریکا از برجام خارج شد، همین بود. چون یک ایران دموکراتیک، همراه ایرانی با گرایش اقتصادی به سوی اروپا است. لیلاز در خصوص قرارداد ایران و چین اظهار کرد: در هر معامله و قراردادی باید فرض را بر این گذاشت که طرف مقابل قصد برداشتن کلاه ما را دارد و باید حواس‌مان جمع باشد. اما چه چیزی باعث می‌شود که قرارداد با چین را خوب بدانیم و بتوانیم حواس‌مان را جمع کنیم؟ مهم‌ترین نکته این است که طرف‌های اقتصادی را متکثر و متنوع کنیم و بین خریداران رقابت بیندازیم. اتفاقا من از یک منظر لیبرالی و با توجه به منطق بازار می‌گویم که ما باید با چین قرارداد ببندیم. بین قدرت‌های جهانی موازنه ایجاد کنیم سعید لیلاز در خصوص تاثیر چین بر سیاست داخلی کشورمان بیان کرد: درآمد سرانه چینی‌ها یک‌دهم آمریکایی‌ها هم نیست. چین هنوز یک قدرت نظامی بین‌المللی نشده است و تا رسیدن به چنین قدرتی، چند دهه فاصله دارد. وی بیان کرد: آمریکا یک قدرت زمینی، هوایی و دریایی جهانی است. مثلا در حوزه نیروی دریایی، مجموع تناژ تجهیزات نصب‌شده بر کشتی‌های جنگی آمریکا معادل ۱۷ کشور بعد از خودش است. یک چنین کشوری با این قدرت اقتصادی، یک ژاندارم جهانی است. چین اصلا نقش ژاندارم جهانی ندارد. این تحلیلگر اقتصادی مطرح کرد: نکته دیگر اینکه چین همسایه ما نیست و نمی‌تواند نسبت به ما تحرک خاصی داشته باشد. ایالات‌متحده آمریکا یک قدرت جهانی و همسایه همه است. آمریکا در همسایگی تمام کشورهای جهان قرار دارد. ارتش آمریکا تقریبا در سراسر جهان حضور دارد. همین الان آمریکا در خاورمیانه، همسایه ما است و در تمام کشورهای همسایه ما حضور دارد. اما چین اصلا در این موقعیت نیست. فعال سیاسی اصلاح‌طلب اضافه کرد: در واقع ایران الان طولانی‌ترین مرز مشترک را با آمریکا دارد نه با کشورهای منطقه. عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران تاکید کرد: وقتی من از قرارداد با چین دفاع می‌کنم به این معنی نیست که چینی‌ها آدم خوبی هستند اما آمریکایی‌ها نیستند. چینی‌ها نسبت به آمریکا در موقعیتی نیستند که بتوانند به ما آسیب برسانند یا مناسبات سلطه‌گرانه ایجاد کنند. وی در خصوص همکاری ایران با سایر اقتصادهای دنیا گفت: ما باید بتوانیم بین قدرت‌های جهانی موازنه ایجاد کنیم تا زنده بمانیم. چون ایران کشوری است که نمی‌تواند به‌کلی زیر سلطه یک قدرت خارجی برود، در نتیجه مجبور است که بین قدرت‌های جهانی، موازنه برقرار کند. لیلاز ادامه داد: آمریکا کشوری است که به محض اینکه بر کشوری مسلط می‌شود، برای بقیه کشورها نیز تعیین تکلیف می‌کند که چه کشور دیگری به آنجا بیاید یا نیاید. کاری که همین الان دارد با مصر، پاکستان، عراق و عربستان می‌‌کند. وی تصریح کرد: همین الان کشوری مانند آلمان با عمق جان مخالف تحریم‌های اقتصادی ایران است و علاقه دارد در ایران حضور داشته باشد اما به دلیل دستور آمریکا مبنی بر عدم حضور در ایران، جرات همکاری با ما را ندارد. مهم‌ترین اولویت ملی فعال سیاسی و اقتصادی اظهار کرد: من معتقدم ایران اگر با چین یا با هر قدرت جهانی، برای شکستن این بن‌بست و ظلم آمریکا، قرارداد ببندد، مجاز است. من از برخی افرادی که با قرارداد با چین مخالف هستند، شگفت‌زده هستم. به نظر من بسیاری از این افراد هیچ استدلال خاصی ندارند. من می‌گویم به‌جز چین با ۱۰ کشور دیگر هم باید قرارداد ببندیم. اگر چین اجازه نداد ما با سایر کشورها قرارداد ببندیم، آنگاه می‌توان گفت قرارداد خائنانه است. وی در خصوص اینکه چرا اکنون چینی‌ها از ایران نفت نمی‌خرند بیان کرد: واقعیت این است که چین که به خاطر علاقه به ایران نیست که به سوی ما آمده است. بنا به علل و دلایل گوناگون به دنبال بستن قرارداد با ما هستند. در دو سه سال اخیر تضاد چین با ایالات‌متحده آمریکا، عمده‌تر و گریز‌ناپذیرتر از چیزی شده است که بتوان آن را به تعویق انداخت. حتی به نظر من ترامپ مخلوق این تضاد است نه خالق آن. الان برخورد آمریکا و اروپا را با شرکت هواوی شاهد هستیم. وی در خصوص مهم‌ترین اولویت ملی در شرایط فعلی اذعان داشت: در حال حاضر مهم‌ترین اولویت ملی ما خارج شدن و خنثی کردن فشار ایالات‌متحده آمریکا است. به نظر من این بزرگ‌ترین و آخرین فشار خارجی بر جمهوری اسلامی و بر ایران است. اگر از این مرحله عبور کنیم دیگر با چنین فشاری مواجه نخواهیم شد. منبع : آرمان ملی