افتونیوز _ یادداشت مخاطبان : زمانی به خود آمدند که خود را در ساختمان رو به محوطه جریمه استادیوم دهدشت دیدند. یکی حقوق شورا را نمی خواست، دیگری منجی حقوق و پارک بانوان بود، یکی باشگاه ورزشی با حمایت شهرداری می خواست، یکی خود نه به دنبال عضو شورا بلکه گویا در انتخابات شهرداری شرکت کرده بود؛ مابقی نیز حسابشان با خودشان مشخص نشد و هیچگاه برنامه ای در حد و اندازه تعداد آرایی که به صندوق شان ریخته شد، تعریف و مصوب نکردند‌. چون آرمان هایی که پیشتر در قالب شعار، بیان می کردند برا کفش و پایشان گشاد دیدند اولین ایده را در انتخاب شهرداری در نظر گرفتند که همه امور عمومی و تخصصی را به ایشان واگذار کنند؛ اما یک چیز کاسه و کوزه ایشان را به یکباره به سر و رویشان شکست؛ پای و نام استاندار وقت، فرماندار و پیشکسوت و زعیم سیاسی همفکر با اعضای شورا به میان آمد. طولی نکشید اجل شهرداری در پوستین استاندار جدید از ایلام رسید. استاندار همگام به لرستان، فرماندار به برنامه و بودجه تا سید موسی و دکتر علی، پوزش برخه را خواسته و اسفندیار بی یاور تنها ماند. در ادامه اسفندیار ماند و شورایی که تمام ترس و لرزش از قطع شدن بودجه های دولتی خبر میداد؛ چونان فرد پولداری که پس از ازدواج سرمایه اش را می بازد و همسر که به صرف پول خواستگار به ایشان آری گفته است، بی فرزند فرار را بر قرار ترجیح می دهد. شورای پنجم با ایده حامی مالی شهردار قید فاکتورهایی چون تخصص و تعهد، مدیریت را از اولویت ها حذف و به گونه ای شهردار انتخاب شد که در بیشتر ارائه برنامه های کاندیدای شهرداری برخی با تلفن همراه شان بازی می کردند و برخی وقعی به نامزدها نمی گذاشتند چرا که پیشتر اعضا به حمایت نیروهای سیاسی و متعاقب اقتصادی حامی برخه دل بسته بودند اما به یکباره از درون شورا و شهرداری که تاکنون با غرور خاصی از خود و مجموعه شان حساب می بردند، سر و صداهایی به میان می آید. استیضاح های پی در پی و جنگ و جدل های بیشمار دم خروس شان از پشت عیان گشت. حق مطلب یک چیز بود مسائل مالی؛ انتخابات مجلس شورای اسلامی همچون فرصتی بی نظیر برای اسفندیار برخه از راه رسید و برخه غرق در فشار تمام شرط ها، مهره ها و اعتبارش را بروی سید محمد موحد سرمایه گذاری و با گذشته دور و جریانی به حساب فکری که داشت قمار کرد و امروز گرفت. ارزش افزوده در برهه ای جان شورا و شهرداری که در تعریف درآمدزایی مانده بودند را از مهلکه مطالبات جور واجور و شعارهای آرمان گرایانه پس از شورای چهارم و دکتر تخشا نجات میداد تا سال سوم که به یکباره همانند کارمندی حقوق بگیر که بازنشسته می شود با هزار و یک مخارج، دیگر دخل و خرج با هم نخواند و شورا، اسفندیار را که در واقع ویترین ناکارآمدی اش بود با بدهکاری هنگفت به کارمندان و کارگران و پیمانکاران عذرش را می خواهد تا شرایط از این بدتر نشود. هر آنچه مشکل عدیده پیش از شورای پنجم چون زخمی بر پیشانی شهرداری دهدشت خوانده و مانده بود را به یک طرف و مشکلات سالهای اخیر، بر زخم کنون چرکین شده اضافه شد تا امروز کمتر عقل سلیمی بپذیرد کسی بتواند شورای کنون سردرگم را قانع کند کشتی به گل نشسته شهرداری دهدشت و کلاف کور را باز کند؛ تا عدم درایت شورای پنجم که اکنون برای دختر ورشکسته، بیکار و بیمار خود پسری پولدار، سالم و کارمند مجرب برای ازدواج پیدا کنند.