در آموزه‌های دین مبین اسلام بر اهمیت فداکاری واز خودگذشتگی برای کمک به هم‌نوعان به ویژه نجات انسان‌ها تاکید بسیار شده است؛آیه معروف ۳۲ از سوره مائده نجات یک انسان را صرف از نظر عقیده‌اش برابر نجات همه انسان‌ها می‌داند و می‌فرماید اگر کسی یک نفر را نجات دهد و زنده کند،انگار همه مردم را زنده کرده است. امام صادق علیه‌السلام مصادیق نجات انسان‌ها را یاری رساندن به آن‌ها هنگام غرق شدن،آتش‌سوزی و حمله حیوانات درنده می‌داند. فداکاری و جوان‌مردی ریشه در تاریخ ایران زمین دارد، در تاریخ ایران طبقه‌ای به نام عیاران یا قلندران می‌زیسته‌اند که نماد جوانمردی، و دفاع از انسان‌ها بوده‌اند.

شاهنامه به عنوان اثری درخشان در تاریخ ایران مشحون از پهلوانان و قهرمانانی است که با فداکاری و خطر کردن برای نجات انسان‌ها مورد تقدیر جامعه قرار گرفته اند. از کوروش که با نام ذوالقرنین نام برده شده تا پوریای ولی، جهان پهلوان تختی و ریزعلی خواجوی تا دیگرانی که شاید کمتر نام و نشانی از آنها در جامعه امروز شنیده می‌شود، سمبل جوان‌مردی و کمک به همنوعان در جامعه ایرانی به شمار می‌آیند.

با وجود تاکیدات دینی، اخلاقی و اشتهار جامعه ایران به فداکاری و کمک به انسان‌ها وجود نمادهای متعدد در اعصار مختلف، جامعه ایران در چند دهه گذشته به ویژه پس از جنگ تحمیلی - که خود نمادی بی‌بدیل از گذشت و فداکاری مردمان این دیاراست - فضیلت جوان‌مردی، فداکاری و ایثار در جامعه کم رنگ‌تر به نظر می‌آید؛ شاهد این ادعا تشدید برخی رفتارها در احتکار، گران‌فروشی، اختلاس و تقدم منافع مادی و شخصی بر منافع عمومی و مصالح ملی در سال‌های گذشته است که نشان می‌دهد جامعه ایران به نسبت دهه‌ها و قرن‌های گذشته در این فضیلت اخلاقی دچار روند نزولی بوده و امروزه فرصت‌طلبی و کسب منافع شخصی واجد ارزش بیشتری در سطح جامعه شده است.

در چنین شرایطی پس از جان باختن تعدادی از جوانان جنوبی در هنگام کمک به آتش‌سوزی جنگل‌های زاگرس، یک جوان غیور و شجاع و لرتبار خوزستانی از ایل سلحشور بهمئی خوزستان نیز خبرساز شد و در حادثه آتش‌سوزی کلینیک پزشکی در تهران در هفته گذشته با به خطر انداختن جان خود ناجی ۱۱ زن وکودک شد تا نام خود را به عنوان یک قهرمان در تاریخ ایران ثبت کند.

جوان دست‌فروشی که وقتی محبوس شدن شهروندان را در آتش و دود دید، جان خود را بر کف گرفت و با زدن به دل شعله‌های مهیب آتش جان عده‌ای را نجات داد، تا تلنگری باشد برای کسانی که این روزها نه تنها ارزشی برای جان هم‌وطنان‌شان قائل نیستند، بلکه در عین برخورداری از مال و مکنت، ذره‌ای انصاف و گذشت را در این شرایط سخت اقتصادی روا نمی‌دارند .

گرچه پس از رسانه‌ای شدن رفتار قهرمانانه این جوان، سیل تبریک و تجلیل از وی به راه افتاده، اما فراموش نکنیم لحظه ای که این جوان تصمیم برای نجات جان محبوسین گرفت، شاید سوختگی شدید و یا حتی مرگ برای سرنوشت او رقم می‌خورد، اما عنایت، در آن لحظه کوتاه عنایتی به نتیجه و اجر و پاداش نداشت و این جوان روستایی با خلوص نیت و صفای باطن کاری کرد کارستان و در سطح نام کسی چون ریزعلی خواجوی؛ قهرمان مشهور کشور قرار گرفت. خوشبختانه پس از وقوع این حادثه عنایت ویژه‌ای به عنایت آزغ قهرمان ملی شد و در یک اقدام اخلاقی و انسانی و البته دینی شهردار تهران این قهرمان جوان را به حضور پذیرفت و دستور لازم برای جذب او در سازمان آتش‌نشانی صادر کرد، برخی دیگر از نهادها و دستگاه‌ها نیز این حرکت فداکارانه را بی‌پاسخ نگذاشتند و در استقبال از این روحیه ایثارگرانه از این جوان تجلیل کردند.

تردیدی نیست عمق ایثار و گذشتی که این جوان در آن لحظه سخت و دلهره‌آور انجام داده با هیچ پاداش مادی قابل جبران نیست و ثواب اخروی و معنوی آن بدرقه راه این جوان عزیز خواهد بود، اما متولیان فرهنگی اگر قرار است به دنبال احیا و رونق گرفتن این فضیلت اخلاقی باشند، باید عنایت ویژه‌‌تری به چنین رفتارهای انسان‌دوستانه و این جوان فداکار داشته باشند.

افزودن داستان فداکاری عنایت به کتب درسی، ساخت تندیس عنایت آزغ و نصب در یکی از میادین اصلی، اعطای نشان شجاعت به وی براساس ماده ۱۴ آئین‌نامه اعطای نشان‌های دولتی کم‌ترین پاداش به این جوان خوزستانی است که باید مورد توجه مسئولان قرار گیرد.

اما نکته مهم در این میانه این است که چراغ این فداکاری‌ها در روزگاری که سیاه‌کاری برخی از مفسدان واختلاس‌گران و سوداگران جان ومال و ایمان مردم، روزنه امیدی برای مردم نگذاشته، خود نقطه روشنی است تا مردم ایران وجهان فراموش نکنند که هنوز این کشور مهد فداکاران و ایثارگران است.