فراغت در لغت به آسایش و آسوده خاطر بودن از کارهای روزانه معنا شده است ، زمان در اختیار انسان است تا با میل و انگیزه شخصی به امر حاضر بپردازد، در حقیقت برجسته ترین ویژگی اوقات فراغت این است که انسان از روی انگیزه شخصی و رضایت باطنی ازمیان مجموعه گسترده ای از فعالیت ها یکی را برگزیند، اوقات فراغت به معنای بیکاری ، وقت تلف کردن و وقت مرده نمی باشد ، بلکه ضرورتی است که انسان، رها ازبرنامه ها، وظایف شغلی عهده دار چگونگی گذران عمر خویش می شوند، اوقات فراغت فرصت دوباره ای است برای تلاش و فعالیت های فکری، بدنی و جوشش شناخت و بینش است ، از اینرو بهره برداری مناسب از اوقات فراغت جامعه را به سوی سازندگی اخلاقی و شکوفایی اقتصادی هدایت می کند و درمقابل استفاده نامناسب از این فرصت ها و نابهنجاری های اجتماعی را منجر می شود و شاید علت بخش اعظم نابهنجاری هایی که امروزه جوانان با آن دست به گریبان هستند مسآله بی توجهی به اوقات فراغت می باشد. درجامعه ما، همواره میان مسآله اوقات فراغت و جوانان ارتباطی تنگاتنگ وجود دارد. دوران جوانی آمیزه ای شیرین و شگرف از شور شعور، اندیشه و احساس و فعالیت برای رسیدن به آرزوها و اهداف می باشد. بنابراین برای بهره گیری های مناسب از توانمندی های آنان و فراهم ساختن وسایل آرامش آنها نیازمند برنامه ریزی وسازماندهی همه نهاد ها می باشد. تا از این رهگذر اوقات فراغت انها پربار تر سپری شود، متاسفانه برای رسیدن به چنین امر مهمی تاکنون برنامه ریزی مدونی انجام نپذیرفته است و معمولآمسآله اوقات فراغت و اهمیت آن نادیده گرفته می شود.. بنظر میرسد وقت آن رسیده است که تکلیف خود را با مسآله اوقات فراغت مشخص کنیم تا جوانان بفهمند در زمان اوقات فراغت شان می توانند چه کارهایی انجام دهند. اگر با نگاهی ژرف به جوانان و آسیب ها انان نظر اندازیم متوجه خواهیم شد که عوامل ناشادی جوانان را صرفا نمیتوان در مباحث اقتصادی خلاصه کرد زیرا که جوانان در طبقات بالاتر و متمول جامعه نیز با این بحران ها مواجه بوده اند. شادی و خوشحالی یک فرد به فضا، زمان و موقعیت هایی است که فرد به انتخاب و اختیار خود به آنها می پردازد. زمانی که افراد نتوانند اوقات فراغت خود را به گونه ای مطلوب پر کنند فشارهای درونشان باقی می ماند و ممکن است به رفتارهای نابهنجار زیر زمینی تبدیل شود. یکی از نشانه های ورود به عصر توسعه یافتگی،” برنامه ریزی فراغتی” برای افراد جامعه می باشد، برای ساختن جامعه ای هنجارمند دولت ها علاوه بر اینکه بر روی مباحث اقتصادی و معیشتی و اشتغال افراد جامعه و… تمرکز داشته باشند باید سیاست گذاری و برنامه ریزی برای تمامی اوقات شهروندان تدوین شده باشد و درعین حال توانایی انتخاب شهروندان را از طریق ایجاد فضا ها و مکان های فراغتی، فرهنگی و تفریحی تقویت شود. با ایجاد نهاد های فراغتی برای نسل های جوان تر، علاوه بر اینکه فرصت های برابر تحقق رفاه و امنیت اجتماعی ایجاد کرده ایم ،در کنار آن میتوان با فرهنگی ساختن این موقعیت های تفریحی قدم های مثبتی در مسیر توسعه و افزایش سرمایه فرهنگی، اجتماعی برداریم. یکی ازموضوعاتی که در سالیان اخیر از آسیب های تفریحات و سرگرمی ها ، مسآله “طبقه ای شدن تفریحات” است. مقصود این است که گذران اوقات فراغت متعلق به گروه خاصی است که دارای تمکن مالی می باشند . و سایر طبقات جامعه به دلیل تورم و پایین بودن سطح درآمد ها امکان انتخاب چندانی برای گذران اوقات فراغت ندارند بنظر تا زمانی که مسولین، سیاست گذاران و تصمیم سازان فراهم کردن برای جوانان و سایر افراد جامعه را به مثابه فرصت های اجتماعی تلقی نکنند همچنان با معضلات کنونی مواجه خواهیم بود.

* دانشجوی جامعه شناسی