حسن غفاری کارشناس ارشد عکاسی، مدرس دانشگاه و دارای نشان درجه یک هنری در گفتگویی نظرات خود را در خصوص جایگاه هنر در استان و همچنین مسئولان استانی بیان کرده است.

به گزارش افتونیوز، این هنرمند هم استانی معتقد است هنرمندان استان تا کنون نتوانسته اند یک جریان و موج هنری در کشور به وجود بیاورند.

متن کامل این گفتگو در پی می آید:

استاد غفاری! مقوله ی فرهنگ و هنر دراستان کهگیلویه وبویراحمد همچنان مظلوم است و استان ما به دلیل نابرخورداری از اعتنا و التفات و برخورداری از پتانسیل بالقوه ی هنرمندان بومی، همچنان از این پارادوکس رنج می برد. در این شرایط اپیدمی کرونا غلبه کرده و البته قاعده بر این بوده است که پتانسیل هنر، در شرایط سخت ظهور می کند، به شرط آزاد بودن برای نمایان شدن و خود را نشان دادن. هنر ما چیزی برای عرضه دارد؟ اوضاع کلی فرهنگ و هنر استان را در این زمانه ی سخت و شکننده چطور تحلیل می کنید؟

اجازه دهید که با طرح این موضوع و از این زاویه وارد بشوم که به جرات میتوان گفت: در استان کهگیلویه و بویراحمدهیچ گاه شاهد جریان هنری مطلق تاثیرگذار نبوده ایم. تاکنون جریان سازی وایجاد موج بیان هنری از طرف اهل هنر در سطح استان شکل نگرفته است.

متاسفانه همگرایی و همنشینی لازم بین هنرمندان استان اتفاق نمی افتد و نمی‌توان از پس آن یک جریان و یا یک موج هنری با کمک گرفتن از همه‌ی گرایش‌های هنری و توانمندی هنرمندان در استان به وجود آورد.

هر چند که در روزهای آغازین مراقبت های کرونایی هنرمندان استان همصدا و همفکر بودند اما تاکنون هدف و خروجی همه گرایش های هنری به بیان موضوع اجتماعی تبدیل نشده است. شاید علتش این است که در یک نمایه کلی بسیاری از مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد از هنر بری وبی تعریف هستند و از طرفی شاید به دلیل نبود مرکز دانشگاهی وآکادمی هنری همانند سایر استان های کشور از قافله پیشرفت و توسعه ی تربیت انسانی و استفاده از زبان هنر عقب افتاده ایم.

رابطه ی عدم همگرایی و جریان سازی هنرمندان ما و موضوع معیشت آنان چیست؟ یعنی آیا هنر نزد هنرمند ارجح تر از معاش است و نزد مردم چطور؟ آیا این عدم ها، ربطی به نوع نگاه یک هنرمند دارد؟

متاسفانه باید بگویم واگرایی و عدم مطالبه گری هنرمندان استان موجب مهاجرت پراکندگی آنها در سطح کشور شده است. تولید اثر هنرمندان استان، غالبا نمود یک رفتار ذوقی، شوقی و بر اساس عشق و به قولی ” دلی ” است و چون عمیقا برای توان و بیان هنری آزاد، حمایت نمی شوند، نگاه هنری در میان آنان، غالبا یک نگاه کاربردی و مناسبتی، فصلی و موردی است که بیشتر زیر چتر جریان های دولتی و حکومتی است و در واقع ” هنر سفارشی ” است.

هنرمندان وضعیت معیشتی و مادی خوبی ندارند،گاهی عملکرد آنها عادتی همیشگی برای رواج معیشتشان می شود، متاسفانه این وابستگی موردی و مناسبتی در این روزهای کرونایی با نبود جریان های همایشی و نمایشی زندگی را بر آنها سخت کرده.

به نظر شما سهم هنرمندان استان از زیان های ویروس کرونا به اندازه ی سایر مردم بوده است؟ چون هنر موضوعی خاص است و هنرمند هم خاص است این سوال را پرسیدم.

این روزها اوضاع هنرمندان به لحاظ اقتصادی بدتر از همه است و در مبحث کرونا بیشترزیان دیده اند. اکثریت قریب به اتفاق هنرمندان ما در طول عمر هنری خود، یک نوع وابستگی را به جریان های دولتی و یا بخش های خصوصی برای برپایی و یا حضور در همایش ها،سمینارها و برنامه های فرهنگی وابسته را داشته اند و از این طریق، ضمن ابراز هنر خود؛ امرار معاش هم می کردند. لذا الان این وضعیت بغرنج در اثر اپیدمی کرونا و فقدان این قسمت از مسئله ی وابستگی هنر، باعث شده که هنرمندان به شدت آسیب ببینند.

به طور مثال وقتی موسیقی ما برای کار دعوت نشود و نتواند به روی صحنه برود بنابراین جریان معیشت آنان هم با مشکل روبرو می شود. این موضوع مشکلاتی را به وجود آورده است اما از طرفی باید بدانیم که بازگشت به زندگی عادی و یا رخت بربستن مباحث روحی-روانی در اثر در خانه ماندن و زدودن افسردگی های احتمالی و… با حضور هنر و هنرمند در رسانه و یا در میان مردم سهل تر است. شادی آفرینی و امیدبخشی و تزریق سرزندگی و شادابی به جامعه از زبان هنر پذیرش وتاثیر بیشتری دارد، بنابراین فردا نوبت همین هنرمندان است که قسمتی از بار سخت مسئولیت اجتماعی را به دوش بکشند وامورعادی سازی دوران پساکرونایی را انجام دهند.

مسئولان استانی خوب می دانند همانگونه که هنرمندان استان در مسئله آموزش پروتکل بهداشت جهانی و موضوع در خانه ماندن برای قطع زنجیره گسترش کرونا پیش قدم بودند و از اولین هایی بودند که با واکنش اجتماعی در این مورد آگاهی بخشی کردند و برای بهداشت روان خود قرنطینگی هم تلاش کردند به طور حتم در دوران پساکرونا برای رواج شادی و روحیه بخشی و کمک به ایجاد آرامش اجتماعی حضور جدی خواهند داشت و این درحالی است که این روزها سختی های مضاعفی را نسبت به سایر اقشارجامعه دارند که با توجه به حضور عام المنفعه آنها همین روزها باید مورد توجه قرار گیرند.در این مورد برای حمایت هنرمندان فعال بومی استان که در جایی شاغل نیستند نباید منتظر تصمیم و حمایت های ملی بود و باید در خود استان مورد توجه قرار گیرد.

وضعیت جامعه هنری و آموزشگاه های هنری را در استان چطور ارزیابی می کنید؟

اگر یک آمار بگیریم، خوشبختانه می بینیم که استان ما در تمام گرایش های هنری افراد تحصیل کرده، تجربی و یا خود آموز که رشد کرده اند و سخنی برای گفتن دارند وجود دارد و الان آموزشگاه های هنری فعالی در استان داریم اما همان گسست و فاصله موجود میان هم نشینی و همزبانی هنرمندان باعث شده نتوانند از همه ظرفیت خود استفاده کنند.

مهمترین وجه هنر، پشتیبانی در اجرا و ارائه ی آن در جامعه است. یعنی پشتکار هنرمندان به واسطه ی پشتیبانی مسئولان استان می تواند شما را به آن همگرایی سازنده و جریان سازی صاحب ساختار تبدیل کند. سهم استاندار و مجموعه ی مدیران ایشان در مدت مسئولیت دکتر کلانتری برای کمک به اهالی هنر چقدر موثر بوده است؟

در استان، یک مثلث فرهنگی-هنری شامل مجموعه ی ارشاد-حوزه هنری و میراث فرهنگی وجود دارد. در این مثلث فرهنگی و هنری می توان کارهای خوبی با کمک و بهره گیری از توان جمعی هنرمندان برای جریان سازی بهتر و با احترام زیستن انجام داد برای حضور بیشتر هنرمندان، تا تاثیرات اجتماعی، تفکر هنری را در وحدت و همگرایی هنرمندان ببینیم.

برای رسیدن به این مهم می توان نشست و همفکری با مسئولان هنری و جناب استاندار داشت، من تا جایی که اطلاع و ایمان دارم و شاهد هستم، خوشبختانه در راس هرم مدیریتی استان، آقای کلانتری را داریم که بسیار دلسوز به مسائل اجتماعی و فرهنگی استان هستند. با جدیت حضور فعال دارند و پیگیر و در دسترس هستند. حرف ها را خوب می شنوند. مشکلات استان را به خوبی به دولت و بالا دست منتقل می کنند.

دکتر کلانتری آنقدر عملکرد خوبی دارند که خیلی زود کنش های منفی استاندار قبلی از ذهن ما پاک شد.

چنانچه جامعه هنری ما بتوانند با همگرایی برای ایجاد یک موج هنری همگانی و فراگیر تلاش کنند، حتما مورد حمایت مجموعه ی استانداری و شخص دکتر کلانتری قرار خواهند گرفت و مثمر ثمر خواهد بود.

منبع: ارغوان