انتخاب شورای فعلی شهر یاسوج به نحوی صورت گرفت، که اعضای بی تجربه و متاسفانه بر اساس تمنا و آرای ملتمسانه، کرسی های این منصب مهم را اشغال نمودند. چهره هایی که در ظاهر اگر چه مرتب به نظر رسیده، لیکن چون طبلی توخالی باشند که شنیدن آوایش از دور خوش باشد. شهر یاسوج با خیل گوناگون فرهنگی و اجتماعی از نظر جمعیت شناختی، به منظور برآورده نمودن نیازهای اجتماعی و شهروندی خود، به مجموعه ای توانمند، عملگرا، دارای قدرت تشخیص و تمییز، مدبر، آگاه و بدور از فرصت طلبی و سهم خواهی احتیاج دارد. رای هر یک از شهروندان جدای از بار شرعی که بر دوش اعضای شورای شهر گذاشته، دارای بار حقوقی، اجتماعی و شهروندی نیز می باشد. متاسفانه حضور اعضای شورای شهر در مراسمات و گردهمایی هایی روستایی و در روستاها!!! بیشتر از شهر به چشم میخورد. رقابتی نامعلوم بین اعضای شورای شهر، که صرفا متضرر این رقابت ها و کشمکش ها و سهم طلبی ها، مردم هستند. پاسخ این سوال مهم است، که اگر بر اساس واقعیت، شورای شهر مطابق شعارهای صرفا انتخاباتی خود، چه عملکرد مشهود و بارزی داشته اند، که در شهر کوچکی مانند یاسوج، به چشم هیچ شهروندی نمی آید ؟ بستر و زمینه ی کاری این اعضای شورا در حوزه های گوناگون شهروندی، جای تردید و سوال دارد، در حوزه سلامت بعنوان رکن و پایه زیست شهروندی بخصوص در این مقطع زمانی، و در برهه های زمانی ماقبل از این نیز ، شورای شهر یاسوج هیچ گونه برنامه اجرایی را نداشته است، در زمینه فرهنگی، عملکرد ضعیف و بسامد پایین اقدام عملی شورا به منظور تقویت فرهنگ و کار فرهنگی در شهر یاسوج با چنین سبقه و مطالبات موجود فرهنگی، زننده و دور از تصور است، آیا برگزاری جلسات شاهنامه خوانی به منظور جذب آراء نظرات افراد، کار فرهنگی است؟ در زمینه اجتماعی، آیا تعریف شورای شهر از اجتماع، رسم غلط حضور در فاتحه خوانی هاست، آیا جامعه ومدنیت در منظر ایشان، تعریف علمی و دقیق تری ندارد؟، اگر امروز با چالش ضعف مدیریت شهری روبرو هستیم، چون شورای شهر ضعیفی داریم، اگر چه حضور تنها و یکجانبه برخی اعضای با تجربه در کنار حجمی از بی تجربگی ها و مصائب فراوان سایر اعضا، مصداق یک دستی است که به تنهایی صدا ندارد. مصداق بارز برخوردهای کودکانه و گیس کشی های غرض ورزانه و بدور از سیاست فلسفی و بر میل ناپختگی، جلسه استیضاح شهردار شهر یاسوج در این روزهابوده که صرفا جریان، محتوی و خروجی آن، مبتنی بر کش و قوس های سهم خواهانه و خواهش و تمناهای منفعت طلبانه آقایان، در عین حال توهین به شعور شهروندان فهیم شهر یاسوج بوده است. آن هم در این روزهای سخت و‌ دشوار که مردم مشقت های مهم تری از منافع آقایان را با جان و دل به دوش می کشانند. گاهی قلم از گفتن حرف دل مردم مظلوم ناتوان است. اگر کسی باید پاسخگو باشد، این شورای شهر است، که از رسالت خدمت و نوکری مردم فاصله گرفته و حس کدخدایی و برتری نسبت به مردم پیدا می کنند. قطع یقین مردم در این شرایط فعلی نیازمند عملکرد بوده و بخوبی این مسایل را رصد می کنند. شورای شهری که با التماس و خواهش به دنبال رای مردم باشد، نتیجه ای جز اینهمه به حاشیه روی و بی تدبیری در مدیریت شهری به دنبال نخواهد داشت. باشد که چه پیش آید، پس از این. محمدسعید میرزایی