به نام خدا عید نوروز مهمترین عید باستانی ومیراث ارزشمند ملی ،فرهنگی، اجتماعی و.. ملت متمدن وبافرهنگ ایران است بی شک زادگاه ومحل اصلی تولد عیدوجشن نوروز در فلات ایران بوده است براساس اسطورها ومتون اوستایی وپهلوی قبل ازاسلام وشاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی و... نوروز توسط جمشید چهارمین پادشاه اولین سلسله پادشاهی ایران یعنی پیشدادیان در اعتدال ربیعی (برابری شب وروز ) ودر اول فروردین ماه سال شمسی پایه گذاری گردید وسوابق وپیشینه آن به بیش از سه هزارسال قبل میرسد نوروز در دوکشور ایران وافغانستان به عنوان آغاز سال نو هم محسوب میشود واین عیددر کشورهایی مثل تاجیکستان ،روسیه،قرقیزستان ،سوریه،عراق، گرجستان ،آذربایجان،آلبانی،ترکمنستان،ترکیه،ازبکستان وحتی برخی نقاط چین وهند بعضا تعطیل رسمی بوده ومردم این کشورها آنرا جشن میگرند وهمچنین نوروز با عنوان رسمی "روز بین المللی نوروز"توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی معنوی بشر به ثبت جهانی رسیده است این عید به عنوان نمادپیوند افراد واقوام ایرانی نیز شناخته شده است . دراین عید آداب ورسوم نیکو وپسندیده ای ازجمله دید وبازدید ها وصله ارحام و شادباشها و وجشن ونشاط مردم وپیوندو ارتباط لطیف وشادی بخش باطبیعت تا یاد اموات ودرگذشتگان و..... درقالب برنامه هایی در ایام عیدبخصوص دربین مردم کهن سرزمین ما ایران رایج ومرسوم بوده و می باشد وبعداز ورود اسلام به سرزمین ایران هم آندسته از آداب ورسوم پیش از اسلام که مغایرتی با دین مبین اسلام نداشته وبه نوعی در وفاق وهمدلی وشادی و....مردم سهمی داشته و موثربوده اندنه تنها منعی برای آنها ایجاد نشده بلکه به نحوی موردتاییدو تشویق نیز واقع شده اند چنانچه روایات متعددی نیز در تایید عید باستانی نوروز در بحارالانوار علامه مجلسی آمده است وشیخ عباس قمی درکتاب شریف مفاتیح الجنان اعمال مخصوصی ازجمله غسل وپوشیدن لباس نو وخوشبو شدن و.... برای این عیدذکر فرمودند مضاف براین ازنکاتی که ما ایرانیان باید درمورد گذشتگان خودو از خرد ورزی وذوق وسلیقه وحسن دقت و انتخاب آنها به ایرانی بودن خود افتخارکنیم انتخاب زمانی این عیدباستانی وتقارن مناسب وفرحبخش آن در ابتدای فصل بهار یعنی زمان رویش گل وشکوفه وسبزه وبالتبع آرایش زیبنده طبیعت زیبای سرزمین ایران در کنار سایر برنامه های این عید باستانی است که خود حاکی از ذوق وسلیقه وذکاوت وهنرمندی وزیباشناختی مادی ومعنوی اجدادما ایرانیان بوده ومی باشد، یکی از آثار زیبای این ایام، روییدن و سربرآوردن شکوفه ها وگلها وگیاههاونو شدن وسبز شدن طبیعت است که این نوشدن علاوه بر نشاط وشادی بخشی به نوعی درس آموز وعبرت آفرین نیز بوده چراکه قدرت خداوند در احیاء اموات وبازآفرینی جهان ورستاخیز دینی وحیات مجدد اخروی را یادآوری مینماید و نیکوتروشیرینتر زمانی است که این بازرویش ونشاط در جان واندیشه ما نیز اتفاق افتد چرا؟ چون اگر این نوشدن ونشاط در جان واندیشه ما حادث شودبی تردید سراسر وجود ما(جسم وجان) وجهان هستی ونگاه ما به هستی وخالق هستی را دربرمیگیرد و قول علامه اقبال لاهوری :چون که درجان رفت جان دیگر شود =جان چودیگرشد جهان دیگرشود،زیرا که درواقع ما چیزی جز اندیشه وجان خود نیستیم ::ای برادر تو همین اندیشه ای =مابقی خود استخوان وریشه ای ::گربود اندیشه ات گل گلشنی =وربود خاری توهیمه گلخنی ،پس برما باد که به جان خویش بیشتر بپردازیم وبه قول مولانای رومی خانه خود را درزمین خود بسازیم که متعلق به خودمان است::درزمین دیگران خانه مکن =کار خود کن کاربیگانه مکن ::چیست بیگانه تن خاکی تو=کز برای اوست غمناکی تو::مشک را برتن مزن برجان بمال =مشک چه بُوَد نام پاک ذوالجلال. پس سعی کنیم به نوشدن افکار واندیشه های خود بیشتربهادهیم. وهرروز با اندیشه های زیباو نو و برگرفته از معارف بلند ومعنوی دینی ویافته های نیکوی بشری دنیایی به زیبایی واعتدال بهاری برای خود ودیگران بسازیم والسلام منصوری