مهربانی گوهر گرانبهایی است که در وجود هر کسی پدیدار نمی گردد بلکه در ذات آدمی نهفته و به دیگران مهر می ورزد واز این مهر ورزی لذت می برد. همه کس از این نعمت خدادادی برخوردار نخواهد شد بخصوص آنهایی که قلبی سیاه دارند و مردم را به عنوان مهره هایی می بینند که باید در خدمت شان باشند، آنهایی که مهربانی را نمی بینند در نهایت از خشم و نفرت بی نصیب نخواهند ماند. آنهایی که دستان مهربان را نمی بینند و قدردان آن نیستند از لگد های خشمگین برخوردار می شوند و پایی که لگدشان می زند خواهند بوسید. وقتی قدردان نباشی منتظر لطف هیچ کسی نباید بمانی چرا که قطع به یقین پاسخ قدر نشناسی عطوفت ومهربانی نیست بلکه نفرت و شقاوت است که از آن بی نصیب نخواهیم ماند. مردی آمده بود که چهار صباحی تخم مهر ورزی را در باغچه دلمان رشد دهد، با همه ی توان به دنبال رفع محرومیت از چهره زنگار گرفته شهرستان کهگیلویه بزرگ بود و توقع هیچ تشکری نیز از کسی نداشت و به همین دلیل گامهایش خستگی نمی شناخت و تلاش می کرد هر گوشه این شهرستان بزرگ را التیام دهد و زخم های بجای مانده از گذشته را مرحمی گذارد وهنوز این مهربانی به راه خویش ادامه می دهد اما افسوس خناسان همانهایی که هیچگاه چشم دیدن انسانهای با شرافت و مهر ورز را ندارند و پیوسته بدنبال سنگ اندازی در مسیر این محرومیت زدایی هستند هر روز با ترفندی قصد متوقف کردن این انسان مهربان وخادم را دارند خدمت به مردم رضای خداوند ورضایت مخلوق حق شناس را دارد و خدمت گذار هیچگاه بدنبال قدردانی مخلوق نیست اما شرط انصاف حکم می کند که دستان مهربان را زخم نزنیم و سفره ایی را که نعمت در نهاده شده شکر گذار باشیم نه همچون خیلی ها ضمن برخورداری از کرامت انسان مهربان نمک خورده و نمکدان بشکنیم، یقین بدانید خالق یکتا در جای حق نشسته و خود مزد دستان مهربان را داده و کیفر نمک نشناس را هم فراموش نخواهد کرد فقط باید نشست وگذر ایام را نظاره نمود، تاریخ مملو از چنین افرادیست که قرآن هم بارها به آن اشاره داشته است.