بی شک افول ونابودی سیستم آموزش وپرورش در شرایط کنونی کشور برهیچ کس پوشیده نیست .سیستمی که کارکردی در وضعیت فعلی کشور ندارد وماهیت سرگرمی دانش آموزان را به خود گرفته است.سیستمی که باید پایه گذار توسعه وپیشرفت کشور باشد کنون آخرین نفس های خود را می کشد. تئوری ها و سندهای مختلف مردان سیاست همچون سهمی بر پیکر وجود آن رخنه می کند و روزبه روز صدای پای مرگ را نزدیکتراحساس می کند. سیستم آموزش در کشور درتمام جوانب دچار خمودگی شده است چه از لحاظ نیروی کار و چه نیروی تربیت شونده واین خمودگی هم نشآت گرفته از برنامه های غلط وغیر تخصصی سیاست گذاران امر می باشد. در اینجا به دلایل افول آموزش، که مسلما هزارن بار در رسانه ها و مجالس گوناگون به آن پرداخته شده است ،و طبیعتا کوچکترین فرجی حاصل نشد ونمی شود نمی پردازیم فقط به یک موضوعی اشاره می شود که در حال حاضر فلج کننده اقتصاد خانواده ها،فرار از تحصیل دانش آموزان ،بدتر و درد آورتر تبعیض طبقاتی و آشکار کردن اختلافات طبقاتی در بین مردم خواهد بود. در انقلاب های متعدد دنیا و همچنین انقلاب ایران ،تئورسین هایی انقلابی با دست گذاشتن روی ضعف اصلی مردم، که نگرانی و دغدغه تحصیل فرزندان خود بوده توانستند مردم را در جهت مبارزه همسو سازند.. تحصیل رایگان، اولین و ساده ترین تئوری انقلابیون برای مبارزه مردمی بوده است .چرا که در طول تاریخ بشریت میل به سواد وعلم در بین جامعه هرگز فروکش نکرده وبه میلی جاودانه بدیل شده است. در انقلاب ایران ،هم اولین تئوری انقلابیون رایگانی تحصیل بوده است چیزی که البته در قبل از انقلاب هم بوده ولی بعد از انقلاب ،رنگ ولعاب جدیدی به خود گرفته است. تحصیلی رایگان بعد از انقلاب کم کم در بعضی از مناطق کشور با پدیده آمدن مدارس غیر دولتی با امتیازهای ویژه از جمله امکانات سخت افزاری خوب و معلمان قویتر جای خود را در بین مردم خصوصا طبقه ی ثروت مند باز کرده است و این رویه باعث شده که مدارس دولتی تبدیل به بیغوله های آموزشی شوند و کیفیت آموزش در آنها بشدت پایین بیایید. مدارس غیر دولتی با انواع روش های تبلیغاتی وارد بازار تجارت آموزش شده اند و شاهد شهریه های غیرقابل باور در بعضی از این مدارس هستیم شهریه های که گاها به ۴۰-۵۰میلیون هم می رسد و بدین ترتیب شاهد بازگشای مدارسی برای تعلیم وتربیت فرزندان اشراف به طور ویژه با امکاناتی وسیع و کادر مجرب هستیم.. در این بین مدارس دولتی برای عقب نماندن از قافله ی آموزش پا در مسیر مدارس غیر دولتی گذاشتند و با انواع روش ها سعی در درآمدزایی برای خود دارند. مهمترین روش، کمک هایی مالی والدین می باشد که در سال های اول به صورت دواطلبانه بوده اما کنون رنگ وبوی اجبار را به خود گرفته است. کم کم مدارس دولتی شیوه ی درآمدزایی از دانش آموزان را برای پوشش کسری وناکافی بودن بودجه خود در پیش گرفتند و زمان گرفتن کمکهای مالی را از اوسط سال تحصیلی به زمان ثبت نام تغییر دادند و اکنون هر دانش آموز تا شهریه ثبت نام پرداخت نکند در هیچ مدرسه ای ثبت نامه نمی شود.. متاسفانه در وضعیت کنونی در هیچ مدرسه ای از کشور شاهد تحصیل رایگان نیستیم و مدارس کشور بر اساس میزان شهریه به کیفیت های مختلف تقسیم بندی می شود و این امر سبب پایین آمدن کیفیت آموزش و به تبع آن اختلاف طبقاتی در جامعه می شود.کنون در هیچ مدرسه ای تغذیه رایگان توضیع نمی شود،کیف ،لباس و لوازم تحریر به دانش آموزان محروم اهدا نمی شود. تحصیل در ایران به یک تجارت تبدیل شده است چیزی که سهم مهلکی برای آموزش می باشد.و در هیچ جای دنیا چنین نگاهی به آموزش وجود ندارد. در پایان یاد آوری می شود که در پیش گرفتن چنین رویه ای در موضوع تحصیل ،عاقبت آن عدم پیشرفت وشکوفایی کشور و نابودی نسل دانش آموز را به همراه می آورد.