وقوع برخی رویدادها جدا از آنکه مطلوب یا منفور جامعه باشد، باعث ایجاد نوعی وحدت و همدلی میان اقشار جامعه می شود.این همدلیها اغلب در میان معترضان پر رنگ تر است.

به گزارش افتونیوز به نقل از سایت استان کهگیلویه وبویراحمد ، همین همدلی نیز خود سبکی از هنر و ادبیات اعتراضی را رقم می زند که هنرمندان  با هنرموافقت و یا مخالفت خود را به جامعه نشان می دهند و به رغم غیر مستقیم بودن زبان هنر،مخالفت های هنرمندان صریح تر و گاه تاثیر گذارتر است. در ماجرای تغییر نام استان کهگیلویه وبویراحمد سیاستمداران و مسئولان استانی اغلب به دلایلی سکوت را برگزیدند اما در این میان هنرمندان در حوزه های مختلف نظر خود را گفتند. حسن غفاری عکاس مردم نگار  کهگیلویه وبویراحمدی نخستین هنرمندی بود که اعتراضش را بیان کرد. او در ادامه با انتشار عکس و ارایه دیدگاه های جامعه شناسی خود به عنوان شرح عکس این مخالفت را پررنگتر نشان داد. غفاری در عکسش یک سیاه چادر عشایری  را با پس  زمینه ای از شهر زیبای یاسوج نشان می دهد .با این حال این سیاه چادر در رقابت با شهر پر زرق و برق محبوب تر نمایش داده می شود و دلیلش همان چرخش چشم مخاطب از سیاه چادر به شهر و دوباره توقف روی همان سیاه چادر است. در واقع او با این عکس نشان می دهد بعضی موضوعات هرچقدر هم کهنه باشند و یا سخت باز هم زیبا هستند.حتی اگر این موضوع یک نام باشد.او در توضیح می نویسد:« تصمیم گیرى براى نیروهاى اجتماعى،ریشه هاى فرهنگى وهویتى درموضوع تغییرنام کهگیلویه وبویراحمدکه داراى ساختارهاى اجتماعى عشایرى، روستایى وشهرى است باعلاقمندى هاى شخصى ویا قومى امکان پذیرنیست.» وی عکس و به طور کل هنر را به خدمت موضوع آورده و با توضیحاتی که ارایه می دهد ارتباط زیبایی میان عکس و موضوع مورد نظرش ایجاد می کند.به عنوان مثال غفاری با ارایه عکس زیر برای لحظاتی مخاطب را سردرگم می کند اما با یک توضیح ساده به وی یادآور می شود نام های دشوار در دنیا بسیار زیاد است و برندسازی می تواند این دشوارها را آسان و عمومی کند. در توضیح می نویسد:”آویزهاى تبلیغاتى مترو تهران، کهگیلویه وبویراحمد ناشناخته مانده است،  تلفظش آسان مى شود اگر خردبرندسازى درکارآید.”   غفاری با ارایه عکس دیگری ابتدا مخاطب را درگیر یک نوستالوژی شیرین می کند و بعد با یک توضیح نوستالوژی را به یکی از مهمترین موضوعات روز پیوند می زند.او در توضیح عکسش می نویسد:”نزد لرها کبگ زیبا ترین نشان جانورى است ودست یافتن به آن راتسخیر طبیعت مى دانند ، پرنده اى که براى فرار از مشکلاتش سردربرف فرو مى کند. در مقابل تغییر نام کهگیلویه وبویراحمد کبگ نباشیم.”     او تصویری دلنشین از رنج مردمی را نشان می دهد که با ابتدایی ترین ابزار زمین را شخم می زند و روزگار می گذراند  با این حال نه با کلام بلکه با همان عکس غرور مرد روستایی را به بیننده عکس انتقال می دهد. البته او از نمایش این فقر با شکوه به کسانی که می خواهند روزگار مردم را با تغییر یک نام شیک و بهتر کنند نیز کنایه می زند و توضیح می دهد:”سال هاست خاربه پا ودست دارى وخوار نیستى. رسم کهگیلویه وبویراحمدى است که سنگ زیرین آسیاب باشد، زاگرسى هستى ودرسایه دناوخامى با افتخارزندگى مى کنى چون غرورکهگیلویه وبویراحمدى بودن دارى.”   غفاری در عکس دیگری ابهت مرد عشایر  را در حالی نشان می دهد که یک رادیو قدیمی به عنوان نماد آگاهی از جامعه پیچیده در پارچه آبی، همچون گنج در در دست دارد و تفنگش در سمت راست  و چای  به عنوان تنها ابزار رفع خستگی سمت چپش قرار گرفته است. او با این عکس به مخاطبش می گوید این مرد ایلیاتی خبرها را از سراسر دنیا رصد می کند اما به سبک زندگی اش پایبند است و اشاره می کند این مرد آرام و صبور نسبت به آنچه پیرامونش می گذرد می تواند واکنش نشان دهد و با نمایش این تضاد غم انگیز حق را به مرد ایلیاتی می دهد که هر برخوردی با وقایع اطرافش داشته باشد.و توضیح دیگری را هم به صورت مستقیم به مخاطبش می گوید:”در استان کهگیلویه وبویراحمد، ایلات و طوایف اقتدارخود رادارند واحزاب مدنى نتوانسته اندآنگونه که باید جایگاهى پیدا کنند، بى احترامى به هرفردى ازاین ساختار مى تواند تحرکات قومى ایجاد کند.” منبع:سایت استان