این روز ها در صفحات مجازی فیلمی از رقص دانشجویان دانشگاه یاسوج در جشنواره اقوام و قومیت های ایرانی دست به دست شد، در ادامه انتشار این فیلم در رسانه های مجازی غیر رسمی سبب انتشار بیانیه برخی نهاد های امنیتی و بیرون از دانشگاه شد.

فارغ از اینکه موضع گیری نهاد های رسمی به استناد اخبار هیجانی رسانه های غیر رسمی محل ایراد است و باید در چنین موضع گیرهایی محتاطانه و با ملاحضات بیشتری اقدام کرد

اما در رابطه به حواشی ایجاد شده باید عنوان کرد بدیهی است که شادی و نشاط در میان جوانان زمینه ساز جامعه ای پویا تر خواهد بود و ضرورت این امر در جامعه امروز ایران که دچار ( همایندی و هم افزایی) بحران های مختلف شده است بیش از پیش احساس خواهد شد.

در شرایطی که امروزه جامعه و بخصوص نسل جوان با این ابربحران ها دسته پنجه نرم می کنند و سایه شوم تورم، بیکاری و....بر شانه نحیف آنها سنگینی می کند، چنین واکنش هایی سبب شکاف بیش از پیش نسل جوان امروز با سیاست های حاکمیتی بالادستی خواهد شد. در وضعیتی که بدنه سیاسی کشور نیازمند نزدیکی بیش از پیش به بدنه اجتماعی به ویژه نهاد دانشگاه و جامعه دانشجویی می باشد، چنین واکنش های موجب تشدید بیگانگی جامعه دانشجویی از سیاست گذاری های تصمیم سازان کشوری و دولتی خواهد شد.

چیزی که مبرهن است بنظر میرسد فصل سیاست های آمرانه و دستوری به سر آمده و باید برای معیار درستی و نادرستی کنش و عمل اجتماعی به خود اعضای جامعه رجوع کرد نه با واکنش های هیجانی و گروه های فشار آداب و رسوم سنتی را تکفیر کرد. در ادامه باید عنوان کرد چنین مراسمی در دانشگاه برگزار شده است و «استقلال دانشگاه » تلاشی برای محدود کردن نظارت نهادهای بیرون از دانشگاه بر دانشگاه ها می باشــد. لذا در این راستا دانشگاه باید از هرگونه نفوذ گروه های فشار مصون باشند و بتواند علاوه بر کارکردهای آموزشی و پژوهشی در زمینه های فرهنگی و به ویژه ترویج خرده فرهنگ های محلی و بومی نقشی موثر را ایفا نمایند.

بی شک معاونت فرهنگی دانشگاه و کمیته انضباطی در شرایط کنونی باید بدون توجه به حواشی ایجاد شده براساس قانون عمل کرده و به وظایف قانونی خود وام دار باشد و اسیر حواشی ایجاد شده نگردند و از حریم و حدود دانشگاه و دانشجو دفاع نمایند و در نهایت ریاست و هیات رئیسه دانشگاه یاسوج باید از برنامه های دانشجویی به ویژه معاونت فرهنگی دانشجویی دفاع تامه داشته باشند نه اینکه این گونه برنامه های فرهنگی را حتی اگر اشتباهی رخ داده است در طی بیانیه ای تقبیح و همه چیز را مشکوک و مدیریت شده جلوه دهد. و نکته آخر و تاسف برانگیز در جوابیه دانشگاه این است که دانشجو نما یعنی چه؟ و چرا باید در توجیه و یا فرار از ترس خود به تولید واژه هایی همچون دانشجو نما یا تماشاگر نما بپردازیم.

*کانال تحلیلی خبری گلبونگ