"لرهراسی" از شبه گفتمان هایی است که در چند سال اخیر و همزمان با رشد و حضور چند تن از کهگیلویه و بویراحمدی ها در ساختار مدیریتی کشور بیش از همه توسط محمدعلی وکیلی و حلقه رسانه ای وابسته به او مطرح شده است. این موضوع در ماجرای شهرداری تهران و فشارها بر محمدعلی افشانی به اوج خود رسید و ضدیت طیفی از اصلاح طلبان که بیشتر ناشی از عدم برآورده شدن خواسته ها و سهم خواهی شان با شهردار بود نیز از همین زاویه دیده شد. طبیعی است اگر برای قدرت یک هسته مرکزی در نظر بگیریم این هسته در مقابل ورود هر غیر و دیگری مقاومت از خود نشان می دهد و این موضوع منحصر به یک قوم به نام "لر" نمی شود . ضمن آنکه اساسا لرها و بیشتر هم لرهای استان کهگیلویه و بویراحمد که مدنظر آقای وکیلی است حضور چندانی در قدرت ندارند و تنها در سال های اخیر زمینه ای برای حضور برخی چهره های خودساخته در برخی مسئولیت های میانی باز شده است. در همین جو ادعایی آقای وکیلی است که خود وی می تواند با رای بالایی در تهران به مجلس ورود کرده و سپس جایگاهی در هیئت رئیسه مجلس به دست بیاورد. همچنین در همین جو است که خداداد غریب پور و کامل تقوی نژاد معاون وزیر شده و یا غلام رضا تاجگردون رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس می شوند. بی تردید در گونه ای از تقابلات سیاسی بویژه در جایی که موضوع تقابل، شخصی می شود ممکن است طرف های درگیر سراغ موضوعات و بهانه های مختلف برای زمین زدن رقیب بروند، همچنان که این دوگانه ها در استان کهگیلویه و بویراحمد هم دیده می شود و شهر به شهر و ایل به ایل نیز تضاد و تمایزات و حتی نگاه حذفی وجود دارد. پرداختن به این موضوع و بررسی روایت ها در این شبه گفتمان نیازمند یک مقاله تفصیلی است، اما انچه که بهانه ی نگارش این مطلب شد کشاندن موضوع فوق بحران سیل اخیر به همین دوگانه ی لر و غیر لر توسط محمد علی وکیلی است. ما بخشی از فرض را خوشبینانه بر این می گذاریم که آقای وکیلی با توجه به حضوری که در قدرت دارد ممکن است اطلاعاتی داشته باشد که موید ادعایش باشد و مشخصا استان لرستان مورد بی مهری قرار گرفته است و از این جهت تلاش های وکیلی را منحصر به نیت وی برای تولید مشروعیت و محبوبیت نمی کنیم و می پذیریم بخشی از واکنش های ایشان از سر دلسوزی و پیگیری امور مردم همه ایران است. اما سوال این است این اطلاعات کدام است ؟ چه تبعیضات عامدانه ای در اینجا رخ داده است؟ و دلیل این تبعیضات چیست؟ آیا باید ضعف زیرساخت ها و بحران مدیریت در همه حوزه ها در کشور را با همین نگاه دید؟ آیا زیر آب رفتن آق قلا و عدم حضور استاندار این استان نیز متاثر از همان نگاه مرکزگرایی و حاشیه بوده است؟ آیا فاجعه دروازه قرآن شیراز را هم باید از زاویه قومیتی دید؟ و آیا بحران دریاچه ارومیه در سال های گذشته نیز ناشی از یک دوگانه مرکز و ترک هاست؟ در همین قضیه سیل قبل از بروز حادثه معاون اول رئیس جمهور در این استان حاضر شد و موقع بازگشت نیز هواپیمای حامل وی موفق به پرواز نشد و از راه زمینی به خوزستان رفت. در همان نشست ستاد بحران وزیر راه و شهرسازی به عنوان نماینده دولت در استان ماند تا شاید به مدیریت بحران کمک کند. بعد از وقوع حادثه هم واکنش ها شبیه سایر بحران ها است اما اینکه اتفاقی برای مردم نخواهد افتاد و تقابلات در اینجا نیز سیاسی است و برخی نیز دنبال قهرمان شدن هستند رویه ای است که ما به آن عادت داریم و بخشی از آنرا در خود مرکز و در حوزه انتخابیه جناب وکیلی و با یک برف جزئی در تهران به یاد داریم. بنابراین در وهله اول بحران کلی است، همین حالا نیز در همین استان کهگیلویه و بویراحمد، برخی معتقدند که مدیریت بحران به حوزه ها و مناطق خاصی توجه ویژه تری دارد و این همه به نگاه غالب و حاکم در مدیریت ها بر میگردد اما تا این جای بحران که بیشترین حمایت ها در اینستاگرام و توئیتر به لرستان معطوف است، همه حضور دارند و یقینا چند روز آینده نیز خیلی ها تا زانو در آب خواهند رفت و برخی هم نمایشی درون آب به سینه خواهند زد که غم سیلاب نداریم ! نشانه ی واضحی در تایید ادعای آقای وکیلی دیده نمی شود. این نوع از ادعا نه تنها به حل بحران کمک نمیکند که دوگانه ی ادعایی را تشدید، واقعی و حتی امنیتی خواهد کرد و توجیه خوبی برای همه ی سوءمدیریت ها و سوءاستفاده ها در کشور خواهد شد. کشور درگیر حادبحران است حتی وقتی بحرانی وجود ندارد، همان گونه که اساسا زیر ساختی برای چاره اندیشی و پیشگیری در کار نبود و همه چیز را سیل با خود برد بعد از سیل نیز جز چند سلفی و بگو و مگوهای روزمره هیچ چیزی عاید لرستان و مردم سیل زده نخواهد کرد و تنها آب از یک طرف به طرف دیگر منتقل می شود و یا همچون کرمانشاه که هنوز اسیر بحران و منتظر وعده مسئولان و سلیبریتی هاست باید فقط در انتظار بماند. گلبونگ