"" رویای امید "" سالهاست که مردمان این دیار به کلام و وعده مدیران،امید را به انتظار نشسته اند تاشايد روزی یا سالی دیگر آرزوهایشان محقق شود و این دیار رویای پیشرفت را به چشم خود ببیند. ولی ؟!... رویایی که در حسرت آن مردمانی به سوگ نشسته اند. دیرزمانی است که صدای ناقوس خودکشی ،نزاع ، اعتیاد، طلاق و... به صدا درآمدو سایه این مهمانان ناخوانده براندام نحیف مردم این دیار سنگینی می کند، صدایی که عمری است جان خاک نشینان این مرز را آزار می دهدولی هیچ دستی از آستین مهربانی بیرون نیامد تا نگاه این مردمان راکه در تکاپوی امیدند مژده بدهد. آمارهای محیرالعقولی که هراز گاهی ارائه می شودبرق از چشمان انسان می رباید پس چه کسی باید احساس مسئولیت کند؟ متولی کار کیست؟ چرا کسی مسئولین را مواخذه نمی کند؟ مشکل کارکجاست؟ مردمانی که دل خوش کردند به وعده های پرزرق و برق مدیران و نمایندگانی که استمرار عمر کاری خود را در همین وعده ها می بینند. پدران و مادرانی که با هزار مشقت فرزندی به بارنشاندند تا در روزگار پیری در سایه ی او عمری سپری نمایند. ولی زهی خیال باطل که مابقی عمرشان را باید در جستجوی شغل برای فرزندشان بگذرانند. چه سخت است روزگار ما . متاسفانه سیاست منهای اخلاق مارا به بیراهه برده است. فاین تذهبون؟ .چون ماغالبا تک محورحرکت کردیم منهای اخلاق.تبعات منفی حاصل ازمشکلات فرهنگی ، روزگار این مردم را دچار آسیبهای جدی نموده و عاملی شده برای زایش و ماندگاری جمله معروف " فرزند کمتر زندگی بهتر" که حاصل سوء مدیریت مدیرانی است ک دربرابر مسئولیت خویش مسئول نیستند. امروزه رسیدگی به مشکلات مردم در غوغای فضاسازی های سیاسی و مسائل قومی گم شده و زندگی مردم به مسائل سیاسی گره زده شده . البته نمیشه تمام کمبودهای فرهنگی را زاییده ی فقر اقتصادی دانست، سیاست های پرفریب و سکولار برخی سیاسیون مزید برعلت است سیاست منهای اخلاق جامعه را به فساد کشانده و فرهنگ رابه مسلخ می برد چون مهمترین عوامل در رشد فرهنگی تعهد دینی،عقلانيت و اصالت خانوادگی است وهیچ خانواده ای حاضر نیست آینده فرزندش رابه مخاطره بیندازدکما اینکه مشارکت خانواده های فقیردرمناسبات مذهبی بیشتر است.پس آیامدیران مابه این خانواده ها می اندیشند؟این وعده ها تا کی باید چشمان پدران و مادران منتظر را بفريبد ؟ امروز اگر نسبت به مشکلات اجتماعی مثل خودکشی، طلاق، نزاع ،اعتیاد و ناهنجاری های خانوادگی واکنش نشان داده نشود معضلات اجتماعی و فرهنگی افزایش یافته و به سایر خانواده ها تسری پیدا می کند و به مرز بحران می رسد. عدم توجه به شرایط اقلیمی وبرخی سنتها و خرده فرهنگهای مثبت منطقه ، دلیل زایش بسیاری از مشکلات فرهنگی اجتماعی و نفوذ برخی فرهنگهای غلط به درون جامعه ی سنتی ماست و هیچ تلاشی جهت احیاء آنها صورت نگرفته است. مدیریت صحیح فرهنگهای جدید در استمرار زمان می تواند امنیت فرهنگی را برای منطقه وجامعه راتثبیت نماید. بیکاری و فقر،خانواده ها را تهدید کرده و ناهنجاری های اجتماعی راتشدید می کند و زنگ خطر را برای جامعه به صدا آورده است. تعهدات دینی ،اخلاقی و اجتماعی مدیران و مسوولان کشور باید به موازات هم و کنار این مسائل قرار گرفته و با حس مسئولانه به رفع معضلات کمک کنند . مگر می شودکه مشکلات امنیتی و علمی و. .راه حل داشته باشد ولی معضلات فرهنگی و اجتماعی نه . که یقینا اینطور نیست. نزاع ریشه سنتی دارد که همگرایی با نخبگان ، معتمدین و تلاش مدیران می توان ریشه آن را خشکاند. خودکشی واعتیاد ریشه فرهنگی و اجتماعی دارد که با رفع بیکاری و تلاش برای رفاه خانواده ها قابل حل است.با به روز نمودن برخی قوانین و احیاء برخی سنتهای فراموش شده می توان پدیده طلاق را به حداقل رساند و همه این موارد مستلزم توجه کافی به ساختارهای فرهنگی جامعه است و مطمئنا استفاده از پتانسیل های اقلیمی و به روز نمودن آنها می تواند به قدر کافی به ایجاد آرامش اجتماعی و فرهنگی کمک شایانی بکند و این آرامش می تواند بر اقتصاد تاثیر مثبت داشته باشد . امروز استفاده از ظرفیتهای دینی و سنتی می تواند به فرهنگ کمک بکند و سیاست را به آرایه های دینی بیاراید. به امید روزهای خوب