دیروز سید صدرالله تقوایی راد (مشهدی برنو) سیدی از سادات رضاتوفیق که همواره نام نیکش ورد زبان ها بود دار فانی را وداع گفت. همان سیدی که بخشی از خاطرات دهه شصت و اوایل دهه هفتاد دهدشت بوده است. در این شهر و میان هیاهوهای روزانه، انسان‌هایی در حال گذران زندگی اند که هر لحظه زندگیشان خیر است و برکت. سید قصه ی ما صدق و بی آزاری و خدمت به خلق، سه معیار بندگی را به اقتضای بضاعت و پیشه اش همواره سرلوحه خویش قرار داده بود و هرگز از این کلیدواژه ها تخطی نکرد و همین رویکرد باعث گردید با وجود کم بضاعتی، دریای از مهر و عطوفت را بر دلها جاری سازد برگ‌هایی از خاطرات پدران و مادران و کودکی ما با اعمال این سید بزرگوار به خود نقش گرفته است صلابت نجابتش چنان سر به آسمان کشیده که واژگان را یارای بیان این صلابت نیست. در روزگاری که دهدشت گاز شهری نداشت به همراه تنی از همقطارانش به خانه‌های این شهر نفت می‌رساندند که مبادا چراغ خانه‌ای در دل زمستان خاموش بماند و سرما بر تن مردمان این شهر حاکم شود مدتی نیز در کارگاه بسته‌بندی نمک دهدشت مشغول به کار و خدمت به خلق بود به قول دوست ارزشمندم سید محمد زرین همه ما نمک گیر این سیدیم در این وادی از انسان تنها یادی و نامی نیک بر جای می‌ماند و خوشا به سعادت این سید جلیل القدر که زندگی اش به واسطه اعمال نیکش سرشار از خوبی هاست روحش شاد و یادش گرامی باد.