فولاد بویراحمد یا به اصطلاح دقیق تر کارخانه فولاد بویرصنعت که در یکسال گذشته در نقطه اوج خبرهای منفی درباره صنعت استان بوده است، حالا نوبت به استاندار کهگیلویه و بویراحمد رسیده که درباره آن تصمیم نهایی را بگیرد. فولاد بویرصنعت تا پیش از خرداد سال گذشته با بدهی های کلانش در صدر اخبار بود اما دقیقاً با آغاز آخرین ماه بهار سال ۱۳۹۶، کوره این کارخانه فوران کرد و سه کارگر کشته شدند و ۶ نفر دیگر هم مصدوم، کارگران مظلوم در حالی در کنار کوره بی رحم به دنبال لقمه ای نان بودند که در رسانه ها افشا شد که لباس ضدحریق و کفش مخصوص هم نداشته اند. استاندار وقت کهگیلویه و بویراحمد پشت درهای بسته برای این کارخانه تشکیل جلسه داد و در حالی که هنوز کارگران روی تخت های بیمارستان بودند، مدیران را به صف کرد که تمام تلاششان را به کار گیرند که با اخذ خطوط اعتباری، مالک کارخانه را کمک کنند، این درحالی بود که کارخانه فولاد یکی از بدهکارترین مجتمع های صنعتی استان است. افشای این جلسه در رسانه ها و افتضاح به بار آمده در خصوص آن، کلا جو را در مورد کارخانه فولاد به سکوت کشاند تا مدتی پیش که در ستاد تسهیل دوباره نام فولاد بویرصنعت، مطرح شد. تفاوت طرح دوباره نام فولاد بویراحمد با گذشته این بود که احمدی نمی‌گذارد به واحدهای مرگ مغزی شده، دیگر بیش از این پول بیت المال بدهند و فولاد بویرصنعت دیگر حتی در خواب هم موسی خادمی و آن جلسات حمایتی را نخواهد دید. هرچند که بخت با فولاد یار بود و خبر خوش راه اندازی کارخانه قند در کنار حادثه بد زلزله شب هنگام نگذاشت که حرف های استاندار درخصوص کارخانه فولاد در ستاد تسهیل بازتاب رسانه ای گسترده داشته باشد و جز در موارد محدود و در تلگرام فیلترشده جایی بازنشر نشد اما احمدی حرف هایی زد که نشان می داد، آقای اقتصاددان به خوبی می‌داند که چه کسی اهل کار است و چه کسی نیست. فولاد بویراحمد امروز و به گفته رئیس امور شعب بانک ملی استان کهگیلویه و بویراحمد، ۹۰۰ میلیارد ریال بدهی بانکی دارد که پس از چندین بار تقسیط، حتی ریالی از آن را به صندوق بیت المال برنگردانده است و به گفته مدیرعامل توزیع شرکت برق استان ۷۰ میلیارد ریال بدهی برق دارد که حتی بدهی جاری خود را نیز نمی پردازد. داوود راهزدی گفت که برق منطقه ای خوزستان، برق این واحد صنعتی را قطع کرده است و مدیرعامل برق منطقه ای خوزستان نیز گفته است فقط در صورتی می تواند برق فولاد را وصل کند که مالک کارخانه بدهی جاری خود را بپردازد. علی محمد احمدی، استاندار کهگیلویه و بویراحمد وقتی که این آمار و ارقام را شنید برآشفت، هرچند که احتمالا برایش نگفته بودند که در کمتر از یکسال گذشته، همین کارخانه ۹ کارگر را جزغاله کرد اما آقای استاندار رک و راست و بدون رودربایستی گفت که به این نمی گویند «کار صنعتی». حرف‌های استاندار اقتصاددان به اینجا ختم نشد، او گفت که «فولاد بویرصنعت ۱۰۰ نفر کارگر را گروگان گرفته است، نه پولی که از بیت المال گرفته است را پس می‌دهد و نه بدهی جاری برقش را می‌پردازد، این که نشد کار صنعتی». احمدی در ادامه اعلام کرد که از سرمایه گذاری، صادقانه، اصولی و دلسوزانه حمایت می کند اما فولاد بویراحمد را حائز این ویژگی ها ندانست و گفت که «این کارخانه اگر تعطیل شود و تامین اجتماعی حقوق کارگران آن را تا بازنشستگی هم بپردازد به نفع دولت و بیت المال است باید این کارخانه را به فروش گذاشت و از محل فروش آن، هم پول‌های بیت المال را پس گرفت و هم برای کارگران کارخانه فکری کرد». فولاد بویراحمد به نظر می‌رسد که با وجود استانداری چون احمدی به خط پایان رسیده است خط پایانی که نه تنها برای صنعت استان بد نیست بلکه این ۹۰۰ میلیارد ریال اگر به سیستم بانکی استان برگردد، می تواند واحدهای صنعتی بهتری را از رکود نجات دهد. آری سرمایه گذاری باید صادقانه، اصولی و اقتصادی باشد و فولاد بویراحمد فاقد این معیارهاست.