و من هرشب کتابهای امیل فرانکل را زیر سرم می گذارم ومی خوابم تا تاب بیاورم تاب آوری را مسافران هواپیمایی که یادشان رفته باید به خانه بر گردند نشاط حمدان ما خاورمیانه ایم حتی بلندترین قله ها هم انتقام تنهایی شان را از ما می گیرند وحال که دهان های ما کندوی زنبور های دنا بود میخکوب شدیم بر استخوان های سرد جهان زمستان گر م مان می کرد ومی پوشاند قله ها را با برفهای فراموشی ماه آوریل بی رحم ترین ماه سال است می رویاند از زمین مرده یاس ها را به هم می آمیزد هوس ها وخاطره ها را وهواپیمایی که تا ابد در ذهن هایمان جوانه زده است (خیام واحدیان) ********************************* این شعر نیز از دوست عزیزم طاهر اکوانیان در سوگ عزیزان از دسته رفته پرواز ناتمام تهران یاسوج سروده شده است: نه در درياهاي دور ونه در كوه هاي نزديك پيداي تان نمي كنيم شما كه همه جا را گرفته ايد جاي جاي ما را و فضا را شما كه در قطاري سركش رفته ايد در هواپيمايي سرگردان در كشتي اي نابلد كجاييد كه قلب همه را مي فشاريد با دست هاي تان كه يخ زده است سر از كدام آب ها دراورده ايد و بر كدام كوه باريده ايد كه آب از گلوي مان پايين نمي رود بياييد، بياييد از داستان هاي اعماق و قله ها براي مان بگوييد گرم مان كنيد تا شعله هايي شويم سراسيمه شعله هايي كه سر از كوه ها در بيارند دل به دريا بزنند بياييد، بيايد تا همه با هم برويم برويم طاهر اکوانیان