در دین اسلام و جامعه ما اخلاق بعد از توحید و نبوت بالاترین مقام و جایگاه را دارد و به عبارتی اخلاق و مکارم اخلاقی از جمله رسالت های انبیا محسوب می شود و انقلاب اسلامی در درون خود شعار یک انقلاب اخلاقی را نیز میداد . ولی متاسفانه در یکی دو دهه اخیر بد اخلاقی و بی اخلاقی در جامعه به اوج رسیده است و خیلی ها هم ریشه بسیاری از بداخلاقی ها را در فعالیت های سیاسی و در میان بازیگران قدرت میبینند که در نهایت به سطوح پایین تر جامعه نیز منتقل شده است . تملق و چالوسی، زیر آب زنی، گزارش دهی، فرصت طلبی و ... از جمله بداخلاقی هایی است که در سال های اخیر در سطح جامعه و بویژه در عرصه سیاسی استان شدت گرفته است . یک مکامله بین یکی از مدیران کل دولت با رئیس ستاد نامزد رقیب فی نفسه ایرادی ندارد ولی نوع حرف زدن مدیرکل و تاکید بر اینکه میخواهد گزارش بقیه را بدهد و این کار مهمی است در نوع خود قابل تامل است . بررسی همین مکامله و پرداختن به آن به تنهایی می تواند عمق فاجعه اخلاق و شرافت انسانی را در استان نشان دهد . اول اینکه چه لزومی به گزارش دهی وجود دارد؟ آیا مدیر در این استان هیچ وظیفه و کار دیگری جز جمع کردن اخبار و تحویل آن به دیگران ندارد؟ این مدیر آیا از اینکه در جایی به واسطه شرایط اداری به او اعتماد میکنند و بعد وی از این اعتماد سوءاستفاده میکند و برای خود شیرینی در جریان مقابل همه حرکات و سکنات را گزارش می دهد خوشحال بود و یا از سر استیصال و اجباری که برای خود تعریف کرده بود چنین رفتار شنیعی را مرتکب میشد؟ . نحوه جواب دادن رئیس ستاد رئیسی به اقای مدیرکل دو موضوع را به ذهن متبادر میکند اول اینکه رئیس ستاد ماهیت این فرد را می داند و نمی خواهد زیاد به او رو دهد و یا هم به مدیرکل اعتماد ندارد وبه درستی متوجه شده است چنین فردی فرصت طلب است و نمی شود به او اعتماد داشت و دوم اینکه همان گونه که خود میگوید اولا که این گزارشات را یا قبلا دریافت کرده و یا چیز مهمی نیست اگر قبلا دریافت کرده باشد پس باید نتیجه گرفت که از این دست افراد که در ادبیات محلی «داسونی» هم به آنها گفته میشود فراوان بوده است و در رساندن گزارش مسابقه بوده است . در این مکالمه نسبی بودن برخی رفتارهای رئیس ستاد رئیسی بیشتر به چشم می آید. یک فعل اشتباه اخلاقی در هر حالتی اشتباه است .قاعدتا از یک عالم دینی با جایگاه حقوقی ریاست شورای سیاستگذاری ائمه جمعه که اهم وظیفه آنها دعوت مردم به تقوای الهی است انتظار بود که اولا به گونه ای رفتار میکرد که چنین افرادی جرات چنین ارتباطی را پیدا نمیکردند و اگر هم تماس اتفاق می افتاد یا وی را نصیحت میکرد و یا خیلی جدی برخورد میکرد که تکرار نشود .اما متاسفانه در این مکالمه چنین نشانه ای دیده نمیشود و حتی برای مدیرکل دعا میکند که خدا به او «خیر» دهد . نقطه مقابل «خیر» ، «شر» است و رفتار آقای مدیرکل دقیقا مصداقی از یک «شر» است حال چگونه برای کسی که در حال انجام فعل «شر» است خیر طلب میشود جای سوال دارد . این طلب خیر هم به معنای تذکر و یا با نیت به خود آمدن طرف نیست بلکه دقیقا نوعی نرمی و رضایت پنهان از عمل آقای مدیرکل و تشویق وی به ادامه این مسیر زشت است . فرصت طلبی همیشه احوال در عالم سیاست وجود داشته است و چیز عجیب و جدیدی نیست ولی با ظهور دولت روحانی و سعی این دولت بر شعار میانه فرصت خوبی برای فرصت طلبان حاصل شد تا با رنگ های مختلف خود را به دولت بچسباند و بدون کوچکترین اعقتادی به دولت و برنامه های دولت نه تنها کمکی به پیشبرد برنامه ها نداشته باشند بلکه عامل دلسردی و ناامیدی مردم شوند . افتضاح این مکالمه در میان حزن و اندوه ناشی از سقوط هواپیما زیاد دیده نشد و لازم است در یک فرصت مناسب مفصل تر به آن پرداخته شود تا شاید عبرت گیرندگان با گوش دادن به آن به خود آیند و دولت و نماینده دولت در استان با یک برخورد سریع و لازم ردس عبرتی جلوی چشم سایرین بگذارد .