چند روز از تصادف کشتی باری چینی با نفت‌کش ایرانی می گذرد و همچنان آتش زبانه می کشد.اینجا هم غمی دیگر بر غصه های ملت افزون شد.

یکم) ۳۲جوان ایرانی که ماهها روی آب جهان را دور می زنند تا باری به مقصد برسد و پولی بحساب کشور ایران واریز شود.

دوم) در چند دهه گذشته ایران با آن طیف از کشورهای جهان که جهان آزاد، نظام سرمایه داری که دست کم در اعتقاد به خدا با ما اشتراک دارند رابطه خود را محدود و در عوض خود را به آغوش کشورهای کمونیستی سوسیالیستی یا همان بلوک شرق افکند.که دست کم در اعتقاد نداشتن به خدا با آنان اختلاف داریم (آنگونه که جان اف کندی در نطق معروف خود در اکتبر 1962 طی اولتیماتوم به شوروی در بحران موشکی کوبا،از کنایه «کشور بی خدا» برای شوروی نام برد) . فریاد همه کارشناسان بر اینکه چین و روسیه نمی توانند دوستان خوبی برای ملت ما باشند هم هرگز شنیده نشد.

سوم) بعد از وقوع تصادف و انفجار، کشتی چینی سر خویش گرفت. دولت متبوعش هم به بهانه بدی وضع هوا، از کمک در اطفای حریق خودداری کرد. دست کم در دو روز اول هم از سوی دولت ایران اقدام خاصی در این باب دیده نشد. تا این زمان هم تنها سه جسد از جوانان ایرانی یافت شده و دیگر هیچ. جریان آب نفت‌کش ایرانی را به سمت آب های ژاپن سوق داد. ژاپن قول اعزام کشتی های آتش خوار را داد. مقامات ایران خود را به شانگهای رساندند و تا این لحظه از زنده بودن یا نبودن فرزندان ایران در آبهای شرق دور خبر دیگری نرسیده.

چهارم) چند مدت پیش کشتی تجاری چین در اقیانوس هند گرفتار دزدان دریایی شد و با مداخله کشتی ایرانی نجات داده شد. ولی کشور اژدها، انگار تعهدی در قبال کشور دوست خود ندید. دوستی که ده سال گذشته از بهترین مقاصد اجناس بنجل چین بوده است. شاید این دست کشورها اصولا نگاهشان به انسان ایراد دارد، چراکه در سال 2008 هم که زیردریایی روسی دچار حادثه شد، نه تنها دولت مدودف اقدامی نکرد، بلکه از پذیرش کمک کشورهای دیگر هم خودداری کرد تا بیش از بیست تن از افسران زیردریایی در آن حادثه جان باختند.

پنجم) ما تقریبا برای هرچیزی که نامش بحران یا حادثه پیش بینی نشده آمادگی نداریم. نمونه ها زیاد است.آنچه در داخل کشور و وسط پایتخت رخ می دهد، در کار می مانیم. بالتبع در آن سر دنیا که وضع مشخص است. یکی از بستگان خدمه نفت‌کش گفته است: اینجا هم ما را درگیر پیچ و خم اداری کرده اند.هر جا می رویم پاسخ درستی به ما نمی رسد. یک جا می گویند در آب های چین است، دولت چین موظف است، دیگری می گوید بسمت ژاپن در حرکت است آن کشور کمک خواهد کرد، سومی کره جنوبی را که مقصد کشتی بوده مکلف می داند و کماکان در میان دود و آتش و اشک آه، ملت چشم براه خبری و شاید معجزه ای درباره فرزندان خویش است.