دوقطبی شدن شورا ناشی از آفت باندبازی است اعضای شورای یاسوج قبل از این که به متن برسند دچار حاشیه شدند. متاسفانه شورای پنجم شهر یاسوج در آزمون بزرگ انتخاب سکان دار پایتخت طبیعت و تعیین هیئت رئیسه شورا به عنوان مهمترین تحول مدیریتی در استان، دچار دودستگی و اختلاف نظر شدید شدند و هر دو گروه (اکثریت و اقلیت) با پافشاری بر مواضع خود، موجبات تعجب و ناراحتی موکلینشان را به وجود آوردند. گروه اقلیت به نشانه اعتراض به قطب اکثریت که به تنها خواسته و البته بسیار مهم آن ها مبنی بر انتخاب محمد رحیم دهرابپور به عنوان رئیس شورا پاسخ مثبت نداده بودند، در جلسه اول شورا حضور نیافتند تا دود سیاه از دود کش شورا بلند شود ولی از آن جا که قطب اقلیت زیر سایه تیغ تیز و برنده قانون نشسته بودند و خطر حذف از عرصه شورا آن ها را تهدید می کرد لذا در جلسه دوم شورا و آیین تحلیف شرکت نمودند ولی قبل از رای گیری برای انتخاب هیئت رئیسه، جلسه را ترک کردند تا به زعم خود،جلسه به حد نصاب لازم نرسد و رای گیری دچار بن بست عدم مشروعیت قانونی شود و اما چون صورت جلسه را امضا کرده بودند، این ترفند راه به جایی نبرد و با انجام رای گیری به شکل صحیح، سید هدایت اکبری به عنوان رئیس شورای یاسوج انتخاب شد. اگر امضای صورت جلسه به پایان آیین تحلیف موکل می شد، قطعا این ترفند یعنی ترک جلسه به وسیله گروه اقلیت کارساز و انتخاب هیئت رئیسه غیرقانونی بود. شاید گروه اقلیت گمان کنند که میزبان جلسه، این گونه با زرنگی، نقشه آن ها را خنثی نموده است. به هر صورت ختم این غائله را باید به فال نیک گرفت. بدون شک جبهه گیری اعضای شورا در قالب دو طیف اکثریت و اقلیت در چالش انتخاب هیئت رئیسه این شائبه را ایجاد کرد که منتخبین پنجمین دوره شورا، پاسداران خوبی برای صیانت از آرای مردم که امانتی بس گران بها و به ارزشمندی خون شهدا ست، نخواهند بود. بی گمان در سایه تعامل و همدلی امکان تحقق اهداف و برنامه ها وجود دارد و تا زمانی که پارلمان محلی به عنوان یک نهاد دموکراتیک محل نزاع و کشمکش برای کسب قدرت باشد، امکان پیشرفت و تعالی وجود نخواهد داشت. از اعضای پارلمان محلی یاسوج باید پرسید: چگونه امکان دارد بین شما هماهنگی و تعامل وجود نداشته باشد ولی بتوانید با نهادهای حاکمیتی و دولتی تعامل و ارتباط مناسب برقرار و به مردم به نحو شایسته خدمت نمایید؟ اگر چه وجود دو طیف اکثریت و اقلیت در هر پارلمانی یک امر طبیعی است ولی نباید اختلاف نظر آن گونه باشد که به جبهه گیری شدید بیانجامد و در بدو کار و به جای سلام وصلوات، غبار خشم و قهر و غضب و کینه بر ارکان خانه ملت که مقدس ترین خانه است، بنشیند. به نظر می رسد که جنگ قدرت در پارلمان یاسوج بیش از این که تحت شعاع جنگ احزاب و یا جناح های سیاسی باشد تحت تاثیر آفت بزرگ تر باند بازی قرار دارد .این جدال قطعا آثار مخربی در پایتخت طبیعت ایجاد خواهد کرد و در این میان فقط مردم متضرر خواهند شد. البته مشکلات و آفات فقط مختص شورای یاسوج و سایرشهرهای متوسط و کوچک نیست، شهرهای بزرگ هم به این معضلات و آفات که بر عملکرد مدیریت شهری تاثیر منفی می گذارد، مبتلا هستند ولی آفات مدیریت شهری در شهرهایی مثل یاسوج مشهود تر است به طوری که بارها و بارها اکثر شهرداران یاسوج در جمع اصحاب رسانه از دخالت بی ضابطه برخی از اعضای شورا در عملکرد شهرداری جهت سوق دادن برنامه ها به سمت منافع شخصی، اعتراض ولی به خاطر ترس از تضعیف جایگاه و عزل شدن، از ذکر نام باج گیران در گردن شورا خود داری می کردند. البته شهردارانی که به برخی از اعضای شورا امتیاز می دادند قطعا دچار ضعف نفس و یا ضعف کاری بودند وگرنه در مقابل زیاده خواهی آنان مقاومت و نامشان را افشا می کردند ولی گویا دادن امتیاز و حبه کردن بیت المال راحت ترین کار ممکن برای شهرداران ترسو و بزدل بود. برخی از اعضای شورا نیز در مقابل تخلفات شهرداران به امید کسب امتیاز مدت مدیدی سکوت می کردند ولی وقتی از دریافت حق حساب ناامید می شدند فریاد وامصیبتا سر می دادند و دست به افشاگری می زدند. شهرداران هم اکثرا نه به خاطر ترس از خدا بلکه با دلگرمی یاران و حامیان خود در شورا بعضا دست رد بر سینه آن ها می زدند. اگر چه اعضای شورا از ابتدا در زمینه انتخاب نستهن مقدم به عنوان شهردار اتفاق نظر داشتند و نهایتا مردی که سال ها دور از خانه بود، با کسب 6رای سکان دار پایتخت طبیعت شد ولی فضای شورای یاسوج مثل دوره قبل دو قطبی و تیره و تار است وهرآن امکان شعله ور شدن آتش زیر خاکستر اختلافات وجود دارد.