تا چند سال پیش عکس گرفتن یک پدیده شخصی و فردی تلقی میشد، در حین سفر یا جمع شدن خانواده در کنار هم عکسی گرفته میشد و بعد از در آلبوم عکس می ماند!  خاک میخورد! تا اینکه سال به سال شاید دیده شود و تجدید خاطره ای شود، عکس در اذهان ما ها چیزی بیشتر از این نبود...  عکس  دیگری را (نامحرم)  دیدن پدید ه ای تابو قلمداد میشد. اما روایت امروزه پدیده عکس و عکس گرفتن چیزی متفاوت از روایت دیروز آن است؛ امروزه عکس پدیده شخصی نیست بلکه دست بر قضا دارای هویتی جمعی وگروهی می باشد! فردی سرش  را کج می کند و شاتر را فشرا می دهد. ماجرا همین جا تمام نمی شود، ساعت ها گوشی همراهش را در دستش می گیرد و عکس را ویرایش می کند و در نهایت با وسواس زیادی سلفی اش را در اینستاگرام می گذارد و اول از همه عکس خودش را لایک می کند،. در گذشته عکس ها صرفا با هدف ثبت لحظات و به یادگار گذاشتن آن لحظه ای که در آن قرار دارند گرفته می شدند  و مخاطب  عکس ها صرفا خود صاحبان آنها و نزدیکان شان بودند ولی امروز عکس  ها  به منزله یادگاری و ثبت خاطرات نیست ، بلکه  ماهیت و موجودیت هویتی، ارزشی و اجتماعی پیدا کرده اند، عکس ها در جهان امروز برای دیگران و عموم به اشتراک گذاشته می شود  دیگر مرز های خودی" و غیره خودی از میان رفته است،  دیگر تابو و خط قرمز نیست! دست بر قضا مفهوم و خاصی را منتقل می کنند که برای مخاطبان اش معنا دار و و دارای پیام خاصی  می باشد. بودریار " اندیشمند پست مدرن فرانسوی معتقد است جهان کنونی برساخته رسانه هاست، وی بر این باور است که در جوامع جدید بمباران تصاویر زندگی انسانها را درنوردیده، گویی که گریزی از آن نیست، در این جوامع تلاش می شود همه چیز در دریچه  صفحه نمایش دیده شود و در نتیجه جهان مدرن، جهان تصویر هاست، وی در ادامه تبیین می کند که در چنین وضعیتی مرز بین واقعیت و فرا اقعیت  کم رنگ می شود و نمیتوان تشخیص داد چه چیزی واقعی است و چه چیز کپی و جلوه ای از واقعیت! رسانه ای شدن جامعه امروز خود را در قالب پروفایل ها، پست های مجازی و عکس های سلفی، استیکر و شکلک   نشان میدهد.  و اینجاست که تصاویر ( جلوه های واقعیت) از خود واقعیت مهم تر میشوند  و  عکس های انسان  زیبا تر از خود آنها  میگردد و امر غلو رخ میدهد. مصرف از ویژگیهای اساسی حیات انسان است و انسان برای تداوم حیاط خود نیازمند مصرف کالا و خدماتی است که نیاز های اولیه او را برآورده کند. در گذشته انسان بر اساس نیاز خود به مصرف روی می آورد اما بعد با هر ورود مدرنیته   دیگر انسانها صرفا برای رفع نیاز روی به مصرف نمی آوردند  بلکه فاصله میان نیاز و مصرف تا حد زیادی افزایش یافته است به نحوی که دیگر مصرف انسانی با نیاز های وی مطابقت ندارد،  عکس ها  نیز جنبه جدید مصرف در جوامع کنونی هستند و به اشکال مختلف روزانه تولید و مصرف می شوند، از طریق آنها افراد سعی دارند خود را متمایز و خاص تر از دیگران نشان دهند. در گذشته نه چندان  دور افراد در دنیای مجازی میل داشتند،  غریب و پنهان باقی بمانند. آنها برای چت کردن و ایمیل‌های خود  هویت‌ جعلی انتخاب می‌کردند. این کار نشان از این داشت که آدمی میل به دیده نشدن و در سایه ماندن دارد که این این امر نتیجه کنترل اجتماعی شدید در گذشته بوده است، حال زمان ابراز وجود علنی فرا رسیده است. توجه به منیت و ابراز وجود علنی که دنیای اینترنت و تکنولوژی خالق و مسبب آن است،. ابراز وجود و توجه به منیتی که سالیان سال در بیشتر جوامع به نوعی ناهنجار یا خارج از عرف بوده و هست. عرفی که  توسط تکنولوژی روز شکسته  و از پای درآمده  است. حال انسان ها  خود را درجامعه بزرگی تصور می کنند که  در آن همیشه دیده می شوند ، عکس ها نمود عینی، تقلای ما برای اثبات خوب بودن مان در جهان مجازی هستند. ما با خوشبختی های کوچک مان، با دوستان مان که فکر می کنیم زیبا هستند و چیزی بر زیبایی ما اضافه خواهند کرد، با غذاهای رنگ رنگ مان، با پدرها و مادرهای مان، با بچه های با نمک خودمان و اقوام و همسایگان مان، ما حتی با آینه آسانسور سلفی می گیریم که ثابت کنیم ما هستیم و از قضا شبیه آن چیزی هستیم که انسان امروز در ذهنش از یک آدم خوشبخت تصویر می کند..