از خرداد 1392 هیچ فعالیت و خدمتی از دولت یازدهم مورد تائید مخالفان دولت قرار نگرفته و دلواپسان همیشه با استراتژی تخریب در برابر اقدامات دولت تدبیر و امید در بخش‌های مختلف سیاست خارجی، اقتصادی و فرهنگی موضع گرفته‌اند. اصرار شدید مخالفان در ناکارآمد نشان دادن دولت در ماجرای سیاست خارجی شدت گرفت و در دوران انتخابات ریاست جمهوری نیز به اوج رسید. بااین‌وجود مردم بدون توجه به سیاه‌نمایی و تخریب‌ها این بار اطمینان بیشتری به روحانی اعتماد کردند. اما گویا مخالفان دولت نیتی برای تغییر استراتژی ندارند و قرار است با شدت و حدتی بیش از گذشته بر طبل مخالفت بکوبند .

در تازه‌ترین اقدام، دولت روحانی در یک دستاورد برجامی، پای سرمایه‌گذاران فرانسوی را به کشور باز کرد و یکی از بزرگ‌ترین قراردادهای بخش انرژی در کشور را ثبت کرد. مشارکت شرکت فرانسوی توتال و انعقاد قراردادی با این حجم در بخش انرژی در اولین نگاه نشان‌دهنده رفع تحریم‌های گذشته و تسهیل شرایط حضور سرمایه‌گذاران خارجی در کشور است که خود نقشی انکارناپذیر در رشد و توسعه اقتصادی کشور خواهد داشت و می‌تواند کشور را از تنگنای رکود و مشکلات اقتصادی خارج کند. کینه‌توزی مخالفان دولت وقتی آشکار می‌شود که منتقدان امروز قرارداد توتال تا هفته‌های گذشته از عدم حضور سرمایه‌گذاران خارجی شاکی بودند و آن را دال بر عدم رفع تحریم‌ها اعلام می‌کردند، اما اکنون‌که پای یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های اروپایی به کشور بازشده و نشان می‌دهد یخ تحریم‌ها همچنان در حال آب شدن است، بازهم بهانه‌گیری خود را ادامه می‌دهند تا ثابت شود دغدغه مخالفان دولت نه منافع ملی و مصالح عمومی، بلکه موازنه جناحی و هراس از موفقیت‌های دولت و اصلاح‌طلبان و محروم ماندن از دایره قدرت است.

بدیهی است حضور شرکت توتال و عقد قرارداد با ایران پیام‌های زیادی را به دنبال دارد. اولین پیام همان رفع تحریم‌ها و امکان حضور شرکت‌های خارجی در کشور است. از سویی دولت روحانی با تعامل مناسب با کشورهای اروپایی توانسته است بافاصله انداختن میان اروپا و آمریکا، ترامپ را در تحمیل تحریم‌های جدید متزلزل کند. امروز به جرات می‌توان گفت فضای بین‌المللی مستعد تحریم همه‌جانبه علیه کشورمان نیست و حتی اگر آمریکا بخواهد تحریم‌های جدیدی را علیه ایران وضع کند، اروپا با این کشور همراهی نخواهد کرد. قرارداد تجاری با توتال این حسن را نیز دارد که با توجه به سرمایه‌گذاری اروپایی‌ها در ایران و سهیم بودن آنها در منافع، سود و حتی امنیت اقتصادی ایران، چالش‌های امنیتی ایران را نیز کاهش دهند، به عبارتی اروپایی که خود در ایران منافع اقتصادی داشته باشد سودای براندازی و برهم زدن نظام ایران را نخواهد داشت و ثبات و امنیت بیشتری بر فضای اقتصادی کشور نیز حاکم خواهد شد و این البته به معنای باج دادن نیست، بلکه اشتراک منافع است که طرفین شراکت را وادار به احترام به طرف مقابل خواهد کرد.

با وجود این محاسن و مزایا، انتقاد و سیاه‌نمایی مخالفان دولت عجیب به نظر می‌آید، همان‌هایی که 8 سال چشمان خود را بر روی برباد رفتن منافع کشور و عقد قراردادهای بی‌ثمر و البته از دست رفتن جایگاه ایران در بازارهای جهانی و ظهور بابک زنجانی‌ها بستند و یک بار زبان به شکوه و گلایه باز نکردند، امروز در قامت یک منتقد جدی بزرگ‌ترین دستاوردهای دولت را به باد انتقاد می‌گیرند و از همه تریبون‌های رسمی و عمومی برای ناکارآمد نشان دادن دولت بهره می‌برند. این منطق دوگانه و سیاست یک بام و دوهوای مخالفان دولت نشان می‌دهد تا چه اندازه آنها در بیان نظرات و مواضع خود صادق نیستند و منافع حزبی و جناحی خود را بر منافع ملی ترجیح می‌دهند.

بدیهی است استقبال و تمجید از توتال به معنای نادیده‌گرفتن توان داخلی نبوده و نیست، بلکه رشد و توسعه اقتصادی پازلی چندبعدی است که نیاز دارد قطعه‌های مختلف آن اعم از انسجام ملی، توان داخلی، سرمایه‌گذاری خارجی، مدیریت هوشمندانه، تلاش و پشتکار و همه مولفه‌های مهم در امر توسعه در کنار هم چیده شوند، تا هدف نهایی و رشد و توسعه اقتصادی محقق شود.

*سرمقاله همدلی