به گزارش افتونیوز به نقل از فارس، همیشه می‌شنویم که استان کهگیلویه و بویراحمد در دفاع مقدس و در بسیاری از شاخص‌ها از جمله میزان اعزام نیرو نسبت به جمعیتش در کشور اول بوده است.

مسؤولان نیز در سخنرانی‌ها و از تریبون‌های مختلف از یک هزار و 800 شهید و هزاران جانباز و ده‌ها هزار ایثارگری که در دفاع مقدس از این استان جانفشانی کرده‌اند سخن می‌گویند.

اما آن چه که مهم است خدمت به جامعه ایثارگری در عمل است که باید به سراغ آن‌ها برویم و اگر کسی هم از قلم افتاده از او دلجویی کنیم.

هر چند که در حوزه ایثارگران و سرکشی از آن‌ها در سطح استان اکنون رتبه‌های خوبی نسبت به کشور داریم و مقام‌ها و رتبه‌های خوبی هم کسب کرده‌ایم اما آن زمان هنر کرده‌ایم که بتوانیم افراد از قلم افتاده و مغفول مانده را نیز مورد توجه قرار دهیم.

یکی از این قلم افتادگان نادر آرامیان جانباز دهدشتی است که در 18 سالگی و به عنوان سرباز وطن حضور در جبهه را تجربه کرده است.

از تنگه چزابه گرفته تا بستان و هفت تپه و بسیاری دیگر از مناطق عملیاتی این سرباز جوان سال‌های اولیه دهه 60 حضور داشته است.

وی از حضور 21 ماهه خود در جبهه‌های دفاع مقدس می‌گوید که آن روزها سرباز بوده و اگر بنا به وظیفه سربازی هم نبود با لباس بسیج در میادین دفاع از اسلام و انقلاب حاضر می‌شد.

نادر آرامیان که محجوب به حیاست و باید به زور از او کلمه‌ای و جمله‌ای دشت کنی تنها شمه‌ای از رنج‌هایی را که در سالیان سال به جان خریده بازگو می‌کند از روزهای سختی که با دست خالی و تن رنجور و تنها با کمک اقوام و فامیل راه دور و دراز دهدشت به تهران و زنجان و قزوین را پیموده تا بسا پرونده جانبازی خود را تکمیل کند.

بدنش را که نگاه کنی جای سالمی ندارد و آثار شیمیایی روی آن کاملا مشهود است و خودش می‌گوید به خاطر بچه‌هایم محاسنم را کوتاه نمی‌کنم چرا که تحمل دیدن پوست صورتم را ندارند.

نادر اکنون بیش از همه چشم امید به فرمانده سپاه استان کهگیلویه و بویراحمد دارد تا درد و رنجش را به گوش مسؤولان برساند.

نادر آن قدر حجب و حیا دارد که مشکلاتش را به درستی بیان نکند اما تنها ناراحتی او از ده سر عائله‌ای است که همواره در روی آن‌ها شرم‌زده است.

 نادر 52 ساله  با هشت فرزندی که چهار تای آن‌ها ازدواج کرده‌اند چشم امید دارد که مشکلاتش را با تن رنجورش دریابند هر چند که هنوز هم مانند همان روزهای دهه 60 روحیه ایثارگری و انقلابی خود را حفظ کرده است.

انتظار می‌رود مسؤولان بنیاد شهید و همچنین مشاور محترم استاندار در امور ایثارگران و سایر مسؤولان مرتبط این جانباز هم استانی را که از قلم افتاده دریابند.