کرسی های مسولیت،چه انتخابی،مانند شورا و مجلس و ریاست جمهوری،و خواه انتصابی،که شامل ریاست هاست همه و همه شبیه همان قصه های به امانت سپردن  کیسه پول است. و چه تلخ است حکایت امانت داری و امانت داران در این کشور!! یادداشتی سالها پیش در نشریه ای دانشجویی نوشتم.با عنوان:(لزوم تغییر نگاه به گناه) مفصل به بحث گناه انگاری های این سال ها پرداختم.از خط قرمزهایی که نباید قرمز باشند،ولی شدند،تا گناه های بنیادین و ویرانگر اجتماع،که هرگز هشداری به آنان داده نشد!!! شما نگاه کنید به گناه انگاری«موسیقی». والی مشهد را ببینید که  چگونه رگ گردنش بر آمده می شد،در برابر خبر اختلاس عزیزی از آستان قدس،حتی واکنشی کوچک نشان نمی دهد.جای این بحث نیست. صدر کلام در باب امانت بودن مسولیت ها بود. خداوند  فرمان داده که امانات را تمام و کلام به صاحبان آن بازگردانیم.(سوره مبارکه النساء آیه 58 إِنَّ اللَّهَ يَأمُرُكُم أَن تُؤَدُّوا الأَماناتِ إِلىٰ أَهلِها وَإِذا حَكَمتُم بَينَ النّاسِ أَن تَحكُموا بِالعَدلِ ۚ إِنَّ اللَّهَ نِعِمّا يَعِظُكُم بِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كانَ سَميعًا بَصيرًا﴿58﴾ خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانتها را به صاحبانش بدهید! و هنگامی که میان مردم داوری می‌کنید، به عدالت داوری کنید! خداوند، اندرزهای خوبی به شما می‌دهد! خداوند، شنوا و بیناست.) اما علیرغم این صراحت کتاب ما مسلمانان،سطح گناه انگاری را آن قدر پایین آورده ایم،که غارت بیت المال از تامین اجتماعی،که حق چهل میلیون کارگر تهی دست است را،هیچ کس «گناه»نمی انگارد.اما آنگونه که سعدی علیه الرحمه فرموده«نگاه»را «گناه»می خوانیم :(جماعتی که نظر را حرام می کردند نظر حرام بکردند و خون خلق ،حلال) از این روست اگر می بینیم فلان کس،در پی صدور گواهی سوء پیشینه،بخاطر بزهی ناچیز،برای همیشه از حقوق اجتماعی خاص،مثل انتخاب شدن،منع می شود،که گناه کرده!ولی بقایی!!با آن جسم ناچیزش،حق ملیونها ایرانی غمگین از فقر را،بر ذمه دارد،یعنی بزه«خیانت در امانت» را،در حدا اعلی مرتکب شده،ولی انگار نه انگار گناه!شامل این رفتارها هم می شود. کاش،مردم خود بیدار شده،با تغییر نگاه خود به گناه، این تشخیص را بدهند که،برخی افراد با گناه خود،تنها به جسم خود،آرد حالیکه آخرت خود و یا خانواده اش ضربه می زند.در حالیکه در فساد سیاسی،آنجا که مسئولی فاسد می شود،اولا حجم «خیانت در امانت»به حدی بالاست،که اثرش شامل حال تک تک افراد ملت،یا دست کم یک شهر می شود. ثانیا،اگر قایل به گناه باشیم،شک نکنیم بار این گناه و حرام چنان سنگین است،که با توجه به عدم بخشش این گناه،بخاطر حق الناس بودن،بی تردید فرد فاسد سیاسی،جهنم جحیم را برای خود «پیش خرید»کرده است.که فرمود:(بءس المرء من یخون الامانه:»چه مرد پستی است،آنکه امانت را خیانت می کند). یا اگر روایت می خوانیم که:(اذا فسد العالم،فسد العالم) هرگاه دانشمندی فاسد شد،جهانی به فساد کشیده می شود،قطعا می دانیم که طیفی از همین عالمان،درعلوم یا فنون مختلف،دارای مسولیت می شوند،که حسب روایت،تاثیر فاسد شدن عالمی که مسول هم می شود،بمراتب از عالمی که در کتابخانه و حجره اش،تفکر دو عملی فاسد دارد،بمراتب درجامعه بیشتر خواهد بود! از این روی است اگر از صفات ویژه حضرت محمد بن عبدالله ص «محمد امین» است.و محمد امین،همان الگوی نیکو و  «اسوه حسنه »ای است که خدا برای پیروانش معرفی کرده تا خود را با این الگو وفق دهند.( ولکم فی رسول الله اسوه حسنه).و چقدر ما خود را با این الگو وفق دادیم.احسنت برما!!!! خدایا،شهر و کشور ما را از دست خاینین به امانات محافطت کن!!! محمد زرین بیست و هشت فروردین نود و شش.