چندی پیش از طریق یکی از اعضای شورای شهر سوق اطلاع یافتم که با تدبیر استاندار محترم جناب آقای دکتر خادمی بودجه ای جهت ساماندهی خانه ابدی مرحوم حسین پناهی اختصاص یافته. در ادامه این گفتگو این عضور شورای شهر سوق پیشنهاد ارائه طرح در کوتاه ترین زمان ممکن جهت ارائه به استانداری را از نگارنده داشتند، بی شک آرزوی هر معمار و شهرسازی طراحی آرامگاه ادبا و علمای نامی می باشد، مضاف بر اینکه این پیشنهاد می تواند برگ برنده ای برای راقم باشد که آزمون دکترا را نیز در پیش دارد. (یقیناً با معدود معماران دیگری نیز در این رابطه گفتگو شده است.)

خوب به یاد دارم در غالب مقالاتم با تازیانه تخصص بر تن نحیف شورای شهر و شهرداری تهران زده ام، که در غالب این نقدها تأکیدم بر گفتمان ناشهرسازانه حاکم بر مدیریت شهری تهران بوده است، لذا با توجه به اصول اخلاق حرفه ای بر آن شدم تا نکاتی را پیرامون این نیت پسندیده جناب آقای استاندار به محضر ایشان عرض نمایم، نیتی خیر که یقیناً قید تعجل در آن می تواند به اقدامی ناشهرسازانه منجر شود.

یکی از مشکلات اساسی استان ما ضعف برند کهگیلویه و بویر احمد است که این ضعف برند متأسفانه ریشه در نگاه سنتی مدیران به مقوله برند و برند سازی، سکونت گاه های انسانی (شهر، استان) دارد که عینیت این کاستی را به وضوح در تأکید نهادهای مسئول بر ظرفیت های طبیعی در توسعه برند استان می تواند مشاهده نمود، حال آنکه پتانسیل های طبیعی یکی از ابعاد سازنده برند سکونت گاه های انسانی می باشد. نخبگان و مشاهیر را یکی دیگر از ابعاد برند سکونت گاه های انسانی دانسته اند که می توانند نقش مهمی در ارتقاء هویت برند پهنه های جغرافیایی داشته باشند، بعدی از ابعاد برند سکونت گاه ها که متأسفانه در استان ما کمتر مورد توجه مسئولین امر بوده است.

عدم وجود فضاهای شهری سرزنده یکی از مشکلات اساسی شهرهای استان و خاصه شهر سوق است، در بیان، همیت و بازشماری آثار جامعه شناختی فضاهای شهری پویا همین بس که افزایش همبستگی و سرمایه اجتماعی را از مهمترین آثار وجود چنین فضاهایی دانسته اند، جناب آقای خادمی باور داشته باشید نیت خیر شما اگر در چارچوب اصول علم شهرسازی به مرحله اجرا برسد نه تنها به ارتقاء هویت استان که به خلق فضای شهری سرزنده در شهر سوق منجر خواهد شد، همچنانکه یقین داشته باشید اجرا شدن این نیت خیر با قید فوریت تنها به سایه بان سازی معمار گونه ای منتهی خواهد شد.

پیشنهاد نگارنده این است به جهت احترام به شاعر نامی استانمان و همچنین بهره گیری از ایده های خلاقانه، به رسم معمول در ارتباط با طراحی آرامگاه های ادبا و علمای نامی باتشکیل دبیرخانه ای در شهرداری شهر سوق شرایط برگزاری مسابقه طراحی آرامگاه حسین پناهی در قالب مجموعه ای فرهنگی رافراهم نماییم، در گام بعدی این فرآیند می توان با بهره گیری از ظرفیت های رسانه ای روزنامه های ابتکار و همدلی به مطالبه سازی جهت تخصیص اعتبار لازم برای احداث این مجموعه از ردیف بودجه های ملی اقدام نماییم. در پایان این نکته ضروری است که نگارنده در صحبت با برخی از بزرگان معماری وشهرسازی ایران نظر مثبت آنها را جهت داوری آثار در صورت برگزاری مسابقه جلب نموده است.

*شهر ساز